وقتي در ابتداي امر معلوم شد كه اين تروريست‌ها ايراني هستند و از مناطق كرد نشين ايران هستند، عده‌اي از دشمنان ايران براي ايجاد گسل داخلي كردها را مورد انتقاد و اهانت قرار دادند. اين موج ضد ايراني به زودي از سوي مردم ايران مهار شد. همه مي‌دانستند كساني كه به داعش مي‌پيوندند، قبل از هرچيز وطن و قوميت و فرهنگ و دين و شرافت خود را وا مي‌نهند.
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم سيدمحمدعلي ابطحي فعال سياسي نوشت:بالاخره پاي داعش به ايران رسيد. قبل از ايران كشورهاي زيادي قرباني حوادث تروريستي داعش شده بودند. از جنوب آسيا تا قلب اروپا. نقطه مشترك همه عمليات داعش بي‌رحمي و كشتار كوربوده است. در سال‌هاي اخير تنوع عمليات داعش به گونه‌اي بود كه در همه جاي دنيا وهميشه انتظار عمليات داعش وجود داشت. در ايران اما كسي منتظر داعش نبود. از يك طرف نيروهاي امنيتي و نظامي قدرتمند بودند. گزارش‌هايي كه به مردم از ضربه زدن به تروريست‌هاي داعشي مي‌دادند، باعث دلگرمي بود. از سوي ديگر وجود نيروهاي نظامي ايران در سوريه كه از آنان با نام مدافعان حرم ياد مي‌شد تضمين بزرگي براي عدم ضربه داعش بود. همچنان كه بارها گفته مي‌شد ما به جاي آنكه در تهران و شهرهاي ايران با داعش بجنگيم و شهرهاي ايران مثل شهرهاي ساير نقاط دنيا نا‌امن باشد، فرزندان دلاور ايران در مبدا خلقت داعش با آنها مي‌جنگيدند. نيروهاي رزمنده ايران و مدافعان حرم با نگاه كاملا ايراني هم قابل احترام بودند. به اين دليل امنيت ايران خيلي قابل توجه وحتي حسادت دنيا بود. براي آن همه امنيت و براي آن همه ضربه كه نيروهاي امنيتي به داعش زدند و قبل از انفجار بر آنها مسلط شدند بايد از همه آنها از نگاه ايراني تشكر كرد. اما متاسفانه اين سپر امنيتي در تهران آسيب ديد و داعشيان توانستند به تهران نفوذ كنند و در پارلمان و حرم امام خميني (ره) عمليات‌هاي تروريستي انجام دهند. ملت ايران كه سال‌هاي دور از اين عمليات تروريستي آسيب ديده بود، دوباره صداي انفجار با منشا ترور را در تهران شنيد. اين خيلي باعث تاثر شد. هم به خاطر نفوذ آنان در ايران و هم به خاطر افراد بيگناهي كه در عمليات كور تروريستي به شهادت رسيدند. هيچ ايراني نمي‌توانست از اين فاجعه تلخ ناراحت نباشد.
وقتي در ابتداي امر معلوم شد كه اين تروريست‌ها ايراني هستند و از مناطق كرد نشين ايران هستند، عده‌اي از دشمنان ايران براي ايجاد گسل داخلي كردها را مورد انتقاد و اهانت قرار دادند. اين موج ضد ايراني به زودي از سوي مردم ايران مهار شد. همه مي‌دانستند كساني كه به داعش مي‌پيوندند، قبل از هرچيز وطن و قوميت و فرهنگ و دين و شرافت خود را وا مي‌نهند.
داعشي‌هايي كه در تهران عمليات كردند، ديگر نه كرد بودند و نه ايراني و نه مسلمان. كردهاي ايراني قديمي‌ترين قوم ايراني و از مهربان‌ترين‌هاي ايران هستند. زيبايي و رنگ شاد اقوام كرد نمي‌تواند داعش تلخ و سياه بيافريند. كردهاي ايراني بهترين مدافعان مرزهاي ايران بودند. گروه ديگري سني‌هاي ايراني را مورد بي‌مهري قرار دادند. به دليل اينكه آفرينندگان اين خشونت، سني بودند. در حالي كه سني‌هاي ايراني و رهبران هوشمندشان اگر چه مثل كردها مطالباتي دارند اما هميشه خواست‌هاشان را در داخل خيمه نظام و ايران پيگير بوده‌اند. در اين ماجراي تروريستي نكته شيرينش هم پيماني ايرانيان براي محكوم كردن اين ماجرا بود. اما در عين شكوه وحدت ملي اتفاق نگران‌كننده اين بود كه متاسفانه در داخل دسته‌بندي‌هاي سياسي ماجراي تروريستي رنگ جناحي گرفت. در همه دنيا وقتي يك حادثه تروريستي اتفاق مي‌افتد، چون آن را يك اتفاق ضد ملي مي‌دانند، دعواهاي حزبي و جناحي را كنار مي‌گذارند و رهبران احزاب مختلف كنار هم مي‌ايستند كه وحدت خود را در برابر حادثه ضد ملي نشان دهند. در ايران متاسفانه اتفاق نگران‌كننده اين بود كه در اين حادثه بزرگ ملي آتش توپخانه جناحي به سرعت مشغول به شليك كردن به يكديگر شدند. شايد زمان اين ماجراي خبيث تروريستي بي‌تاثير نبود.
تازه انتخابات ايران انجام شده بود و خشم‌هاي انتخاباتي فرو كش نكرده بود. بلافاصله فضاي مجازي سياسي مشغول مبارزه با رقيب شد. هر گروهي جملات يكي از كانديداها را در ايام انتخابات ذكر مي‌كرد و گروه و جناح مقابلش را عامل اين اتفاق مي‌دانست. داعش كم‌كم فراموش مي‌شد. اين اتفاق از عمليات تروريستي خطرناك‌تر بود. داعش جناح نمي‌شناسد. داعش در ايران با ايراني بودن و سابقه تاريخي و شيعه بودن اكثريت ايران مشكل دارد. براي داعش روحاني، رييسي معنا ندارد. داعش مي‌خواهد بكشد. رگبارش را روي ايراني‌ها گرفته بود. هيچكس نمي‌داند كه شهداي اين اتفاق عضو چه جناحي بودند. فقط همه مي‌دانند اينها ايراني بودند. در اين مناسبت جز وحدت، پاسخ داعش و تروريست نيست. اما اين فراموش شدن داعش و شمشير كشيدن روي رقيب داخلي كه در چارچوب انقلاب و نظام و امام و رهبري با يكديگر رقابت كرده بودند، بزرگ‌ترين ظلم در حق ايراني بودن‌مان بود. خوشبختانه بعد از چند روزي اين موج دعواهاي داخلي فرو كش كرد. اما نمي‌توان اين خطر را گوشزد نكرد. اين حجم از كينه و رويارويي جناحي براي كشور آسيب‌آفرين است. داعش جناح نمي‌شناسد. بهترين جايي كه جناح‌هاي داخلي مي‌توانند و بايد به يكديگر نزديك شوند، در برابر تروريست‌هاي داعشي است. خاضعانه بايد از همه جناح‌ها خواست كه در اين ميزان نفرت تجديدنظر كنند تا داعش و پشتيبانان آنان به خرابكاري در ايران طمع دوباره نكنند.
ارسال نظر
