روایت بعیدی نژاد از توصیه های گروه بحران و موضع تیم مذاکره کننده ایران

 رئیس تیم کارشناسی هسته ای پیشنهادهای گروه بین المللی بحران در زمینه رفع تحریم ها و تعهدات هسته ای ایران را برشمرد و گفت: اگر این پیشنهادات را با مفاد برجام مقایسه کنیم به تفاوت بنیادین این توصیه ها با متن تفاهم برجام پی می بریم.

به گزارش ایرنا، حمید بعیدی نژاد در یادداشتی، تصریح کرد: برجام ضمن لغو تمامی قطعنامه های شورای امنیت و شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی، تمامی کشورها را متعهد می کند که تمامی تحریمهای مالی، بانکی، اقتصادی، انرژی شامل نفت و گاز و همچنین تحریمهای حمل و نقل شامل کشتیرانی و هواپیمایی و غیره و غیره را در همان روز اول اجرای برجام لغو کند.

متن کامل یادداشت مذکور به شرح زیر است:

با حصول تفاهم ژنو و آغاز مذاکرات هسته ای برجام، بسیاری از موسسات تخصصی بین المللی که پیرامون مسائل هسته ای و یا حوزه های امنیت بین المللی و سیاست بین الملل کار می کنند، کار بر روی ارائه پیشنهاداتی برای پیشبرد توافق هسته ای میان ایران و کشورهای پنج به علاوه یک را آغاز کردند.

از جمله این موسسات «گروه بین المللی بحران» بود که با تمرکز جدی بر روی مباحث هسته ای ایران و ایجاد زیرگروه های تخصصی تلاش داشت پیشنهاداتِ به زعم خود سازنده و مبتکرانه ای برای حل و فصل مباحث مورد اختلاف میان ایران و دیگر اعضا ارائه نماید. این گروه نتیجه ی بررسی های خود را در 9 ماه مه 2014 یعنی چند ماه پس از آغاز مذاکرات هسته ای وین منتشر کرد.

این مجموعه حاوی سه صفحه و نیم پیشنهادهای مشخصی از سوی گروه بود و دیگر قسمت های گزارش به توضیح همین توصیه ها می پرداخت.

توصیه های گروه بین المللی بحران برگرفته از مذاکرات و نگرش های اظهار شده در طول مذاکرات از سوی ایران و طرف های دیگر مذاکره کننده بود که در مواضع علنی آنها وجود داشت یا در مباحث انجام شده در اندیشکده های مطالعاتی بیان شده بود. مطالعه ی این مجموعه پیشنهادات از نظر تاریخ زنده ی مذاکرات برجام حائز اهمیت می باشد و می تواند ارزش های برخی از محورهای مهم توافق شده در برجام را روشن نماید.

ما در اینجا بحث روی محورهای این پیشنهاد را در دو بخش تعهدات هسته ای و بعد بحث رفع تحریم ها دنبال می کنیم:

الف- بحث تعهدات هسته ای: به طور اصولی توافق پیرامون چارچوب تعهدات ایران در خصوص غنی سازی فقط شامل تعداد سانتریفیوژ نمیباشد بلکه چند محور عمده را شامل میشود که ما تصویر کامل را وقتی میتوانیم ارزیابی کنیم که این محورها در کنار هم قرار گیرند. اجزای مهم و اصلی در تعیین نوع رهیافت توافق پیرامون غنی سازی برنامه هسته ای ایران را این عناصر تشکیل می دهند: ١- تعداد سانتریفیوژ، ٢- ابعاد برنامه تحقیق و توسعه، ٣- حجم ذخایر اورانیوم غنی شده در تاسیسات، ٤- مجموعه اقدامات بازرسی و نظارت بر برنامه هسته ای ٥- تعیین وضعیت سایت فردو، ٦- اقدامات شفافیت در دیگر عرصه ها شامل بحث ممنوعیت آزمایشات هسته ای و بحث موشکهای بالستیک

حالا برای داشتن یک ارزیابی دقیق تر از مجموعه توصیه های گروه بین المللی بحران، لازم است ببینیم که توصیه های این گروه در موارد شش گانه بالا چه میباشد. با مراجعه به پیشنهاد این گروه برای حصول توافق هسته ای، میتوان ملاحظه کرد که گروه بطور خاص این توصیه ها را در موارد بالا به ایران و کشورهای مذاکره کننده ارائه کرده است:

١- تعداد کل سانتریفیوژهای ایران به 6400 سانتریفیوژ کاهش یابند و مازاد این تعداد سانتریفیوژ در نطنز و فردو به سالن B در نطنز انبار شوند.

٢- حداکثر ظرفیت ماشینی که ایران میتواند در سالن تحقیق و توسعه نطنز روی آن کار کند پنج 'سو' باشد و این یعنی برنامه تحقیق و توسعه ایران نهایتا به ماشینهای موجود محدود شود و ایران روی هیچ ماشین جدیدی از جمله IR 8 کار تحقیق و توسعه را انجام ندهد.

٣- در خصوص حجم ذخایر غنی سازی، ایران سیاست غنی سازی صفر را بپذیرد یعنی قبل از اجرای توافق، ایران تمامی ذخایر اورانیوم خود را مصرف کامل کرده یا به میله های سوخت تبدیل کند و حجم ذخایر خود را به صفر برساند. این یعنی ایران هیچگاه اورانیوم غنی شده ذخیره نکند و تمامی نیازهای خود را از دیگران تامین کند.

٤- ایران ضمن اجرای مقررات پروتکل الحاقی، هر گونه اقدامات لازم نظارتی فراتر از پروتکل الحاقی را برای نظارت برتاسیسات تولیدی، تبدیلی و معادن خودبپذیرد.

٥- ایران سایت فردو را به مرکزی برای تحقیقات هسته ای تبدیل کند، مرکزی که فاقد ماشینهای سانتریفیوژ باشد مگر برای تست تنها یک ماشین در شرایط خاص

٦- پنج تا هفت سال پس از اجرای تعهدات هسته ای، ایران تعهد نماید که اول به معاهده ممنوعیت آزمایشات هسته ای و سپس به سند بین المللی کردارنامه موشکهای بالستیک لاهه می پیوندد. ایران همچنین باید تمامی قوانین و مقررات نقل و انتقال فن آوریهای هسته ای مصوب کشورهای غرب را بپذیرد
کافیست حالا برای داشتن یک ارزیابی صحیح، مفاد تعهدات نهایی مندرج در برجام را در همین موارد در نظر بگیریم:

١- تعداد سانتریفیوژهای نطنز 5060 بوده و مازاد این تعداد برای استفاده های بعدی در سالن B در نطنز نگهداری میشوند.

٢- ایران تحقیق و توسعه روی تمامی ماشینهای خود از جمله IR 8 را ادامه و بعد از یک دوره ی دهساله آنها را به مرحله تولید می رساند.

٣- ایران در هر شرایطی قادر خواهد بود 300 کیلوگرم اورانیوم غنی شده را در تاسیسات هسته ای خود ذخیره داشته باشد.

٤- تعهدات ایران در خصوص برنامه های بازرسی و نظارتی آژانس در حد پروتکل الحاقی بوده و ایران اقدامی فراتر از پروتکل الحاقی را بعنوان یک کشور استثناء نمی پذیرد.

٥- برای تضمین برنامه غنی سازی، ایران 1040 سانتریفیوژ را در سایت فردو حفظ می کند. همچنین ایران برنامه تولید مواد هسته ای پایدار با استفاده از سانتریفیوژ را در سایت فردو راه اندازی خواهد نمود.

٦- ایران هیچ اقدامی فراتر در خصوص تعهد به پیوستن به معاهده ممنوعیت آزمایشات هسته ای و محدودیتهای موشکی را نمی پذیرد.

همانگونه که ملاحظه می شود از میان شش محور کلیدی برنامه غنی سازی، گروه بحران فقط حاضر شده است در تعداد سانتریفیوژها پیشنهاد منصفانه ای به مذاکره کنندگان تفاهم هسته ای ارائه نماید اما در باقی پنج محور باقیمانده پیشنهاداتی مطرح کرده است که هیچیک از آنها بهیچوجه برای ایران قابل قبول نبوده است.

ب- بحث لغو تحریمهای یکجانبه و چند جانبه

توصیه های این گروه پیرامون لغو تحریمهای بین المللی، مالی و اقتصادی بدین شرح است:

-کشورها رفع تحریمهای تفاهم ژنو را ادامه دهند و نیمی از عایدات نفت ایران را از طریق اقساط ماهانه آزاد کنند.

-بتدریج صادرات نفت ایران به اروپا از سر گرفته شود.

-تجارت و فروش اقلام انسانی به ایران افزایش یابد.

-پنج تا هفت سال بعد از اجرای توافقات قبلی کشورها بتدریج سهم پنجاه درصدی آزاد سازی درآمدهای ایران را افزایش دهند و بتدریج اجازه ی افزایش سرمایه گذاری در صنعت پتروشیمی ایران صادر شود.

-در مرحله ی سوم یعنی هشت تا دهسال بعد از اجرای موفق مرحله دوم، بتدریج تحریمها در حوزه ی گازی برداشته شود و بعد اقداماتی برای لغو تحریمها در حوزه ی نفتی صورت گیرند.

چنانچه ملاحظه می فرمایند زیربنای توصیه های گروه بین المللی بحران بر این فرض استوار است که تحریم های ایران تا سالهای طولانی حفظ می شوند و 10 سال بطول می انجامد که کشورها تحریم های نفت و گاز ایران را آنهم مشروط به پذیرش تعهدات دیگر از جمله تعهدات موشکی ایران بر می دارند.

فرض اینست که در طی همه این 10 سال نیز حجم صادرات نفت ایران به همان میزان یک میلیون بشکه در روز که میزان مورد توافق در تفاهم موقت ژنو بود محدود می ماند.

بدین ترتیب انواع و اقسام تحریم های دیگر نیز بر سر جای خود باقی می مانند و حتی قطعنامه های شورای امنیت نیز کاملا حفظ و اجرا می شوند.

این پیشنهادات را اگر با مفاد برجام مقایسه کنیم به تفاوت بنیادین این توصیه ها با متن تفاهم برجام پی می بریم. برجام ضمن لغو تمامی قطعنامه های شورای امنیت و شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی، تمامی کشورها را متعهد می کند که تمامی تحریم های مالی، بانکی، اقتصادی، انرژی شامل نفت و گاز و همچنین تحریم های حمل و نقل شامل کشتیرانی و هواپیمایی و غیره و غیره را در همان روز اول اجرای برجام لغو کند.