رئیس فراکسیون امید، رئیس مجلس می‎شود؟

 یکسال از روزی که محمدرضا عارف با علی لاریجانی برای کسب کرسی ریاست مجلس رقابت کردند می‎گذرد؛ موسم انتخابات دوباره هیات رئیسه وزیدن گرفته و زمزمه‏‎هایی دال بر احتمال رقابت دوباره این دو در مجلس شنیده می‎شود.

امروز ترافيکي حوالي صندلي محمدرضا عارف رئيس فراکسيون اميد در صحن علني مجلس مشهود بود. از محمدرضا تابش گرفته تا غلامرضا تاجگردون. از فاطمه حسيني تا حسين‎زاده و غلامرضا حيدري و حتي در مقطعي علي مطهري و کاظم جلالي، دقايقي را با او گفت وگو کرده و بعد در گعده‎هاي چند نفري ديگر در اقصي نقاط مجلس مشغول مذاکره با ديگر نمايندگان عضو فراکسيون اميد مي‎شدند.

در پيش رو بودن انتخابات هيات رئيسه مجلس و برگزاري جلسات فراکسيون‎ها يکي پس از ديگري در اين باره، اين گمانه را تقويت کرد که عارف نه تنها "محور" اين مذاکرات بلکه "موضوع" اين مذاکرات نيز هست. "محوريت" او براي مذاکرات درباره هيات رئيسه از آن روست که نوع نقش آفريني فراکسيون اميد در اين انتخابات تعيين شود و "موضوعيت" او نيز از آن روست که آيا نقشي در چينش جديد هيات رئيسه خواهد داشت يا نه؟

اين سوالي است که عارف در راهروهاي مجلس به آن پاسخ مشخصي نداد و در واکنش به اينکه نامزد رياست مجلس خواهد شد يا نه؟، تنها به بيان اين نکته اکتفا کرد که "معلوم نيست"!

جوابي که يا در انتظار مذاکرات فراکسيوني براي اجماع احتمالي نمايندگان عضو فراکسيون اميد بر اين موضوع است يا برآمده از نگراني نتايج اولين و آخرين رقابت انتخاباتي عارف و لاريجاني. 9 خردادماه سال گذشته در انتخابات هيات رئيسه موقت، پس از رأی‌گیری برای ریاست موقت علی لاریجانی با کسب 173 رأی از 281 آرای مأخوذه از عارف که 103 راي را در سبد خود داشت، پيشي گرفت. تفاوت 70 راي ميان اين دو، عارف را به اين نتيجه رساند که علي رغم برخي درخواست‎ها، عطاي رقابت دوباره با لاريجاني در انتخابات هيات رئيسه دائم را به لقايش ببخشد. تصميمي که شايد همچنان بر آن مانده باشد.

اگرچه برخي بر اين باورند که با پيروزي دوباره روحاني در انتخابات رياست جمهوري و حمايت يکپارچه اصلاح طلبان از او، کفه فراکسيون اميد سنگين‎تر از قبل شده و به پشتوانه آن عارف مي‎تواند بار ديگر براي رقابت در انتخابات هيات رئيسه آماده شود، اما تفاوت 70 راي در انتخابات سال گذشته حاکي از آن است که راي بخشي از بدنه اين فراکسيون به سبد لاريجاني سرازير شده بود. چرا که برخي اعضاي فراکسيون اميد بر اين باور بودند که انتخاب لاریجانی به سود اصلاح طلبان بود تا خود را در برابر مطالبات گسترده رای دهندگانی قرار ندهند که نمی توانستند خواسته‎های آنان را برآورده کنند.

اکنون نيز مطالبات عمومي از اصلاح طلباني که هم اکثريت مجلس را گرفتند و هم اکثريت شوراها را بالاست. چنانچه عارف نامزد رياست مجلس شود، نه تنها بايد پاسخگوي اين مطالبات باشد بلکه بايد توازن فعلي در مجلس ميان جناح‏ها را نيز برقرار کند. آزمون سختي پيش روي اوست و چه بسا تعبير «معلوم نيست» در کلام او، همين محاسبات باشد که بار ديگر وارد رقابت شود يا صندلي آرام پايين صحن را به صندلي بالاي رياست ترجيح دهد.