وزارت خارجه به شبهات درباره برجام پاسخ داد

 وزارت امور خارجه در پاسخ به شبهات مطرح شده در خصوص برجام و دستاوردهای سیاست خارجی کشور مواضعی را منتشر کرد.

به گزارش ایسنا در بخش‌هایی از متن اطلاعیه وزارت امور خارجه آمده است:

« اگر صداقت وجود دارد چرا مدام مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم به عنوان نقطه ضعف برجام مطرح می‌شوند ولی به مردم گفته نمی شود که در طول ده سال سنگین‌ترین، گسترده‌ترین و بی‌سابقه‌ترین تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران شامل تحریم های شورای امنیت، تحریم های اتحادیه اروپا و تحریم های آمریکا (قوانین کنگره و دستورات اجرایی رئیس جمهور) در حوزه‌های انرژی (نفت، گاز، پتروشیمی)، حمل و نقل (دریایی، هوایی، ریلی)، مالی (بانکی، سرمایه گذاری، بیمه، بورس)، صنعت و تجارت، ارتباطات، علمی و تحصیلی، اقلام دفاعی و ... و حتی در حوزه سلامت، بهداشت و دارو وضع و برقرار شده بود، - و برجام این تحریم ها را لغو کرد؟

چرا به مردم گفته نمی‌شود که شش قطعنامه فصل هفتمی و الزام آور شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی تصویب شده بود که ایران را به عنوان تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی شناسایی و معرفی می‌کرد؛ برنامه هسته‌ای ایران را غیرقانونی دانسته و خواهان توقف آن شده بود؛ تحریم‌های گسترده‌ای علیه ایران برقرار می‌کرد؛ برنامه موشکی ایران را به برنامه هسته‌ای ایران متصل کرده و آن را ممنوع کرده بود؛ و از همه مهم تر دستاویز لازم برای حمله نظامی به ایران را در اختیار آمریکا و متحدینش قرار می داد؛ - و برجام همه این قطعنامه ها را لغو کرد؟

چرا به مردم گفته نمی شود دوازده قطعنامه شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه جمهوری اسلامی تصویب شده بود  که برنامه هسته ای ایران را درحوزه های مختلف دچارممنوعیت ومحدودیت اساسی می کرد ازجمله شامل تعلیق فوری غنی سازی، توقف ساخت راکتور آب سنگین اراک، تعطیلی تاسیسات فردو و ...؛ خواهان نظارت شدید بین المللی بر برنامه هسته ای ایران بود؛ ایران را متهم به داشتن ابعاد نظامی در برنامه هسته ای خود می کرد و پرونده قطوری در همین زمینه (موسوم به پی ام دی) برای ایران قائل می شد، - و برجام همه این قطعنامه ها را لغو کرد و پرونده پی ام دی را برای همیشه بست؟

چرا به مردم گفته نمی شود اجماع بین المللی بسیار مخربی علیه ایران در اثر قطعنامه های یاد شده و تلاش گسترده آمریکا، ایجاد شده بود به گونه ای که اولا تمامی کشورها بدون استثنا تحریم های شورای امنیت را به دلیل فصل هفتی و الزام آور بودن آنها رعایت می کردند، و ثانیا به جز تعداد معدودی از کشورها، بقیه در عمل به تحریم های یک جانبه آمریکا و اروپا علیه جمهوری اسلامی ایران هم پیوسته بودند، - و برجام اجماع بین المللی، اجماع در داخل شورای امنیت اجماع بین اروپا و آمریکا، و حتی اجماع در داخل ساختار سیاسی آمریکا علیه ایران را شکست؟

چرا به مردم گفته نمی شود که فضای ایران هراسی به نحو بی سابقه ای افزایش یافته بود- و برجام پروژه امنیتی سازی ایران را شکست و فضای ایران هراسی را از بین برد؟ و چرا نمی گویید برجام در طول عمر کوتاه خود چهره جمهوری اسلامی را از یک «تهدید علیه صلح و امنیت بین الملل» (از دید شورای امنیت)، به یک «بازیگر معتبر، خردمند و با منطق» دگرگون کرده است، و اکنون هرگونه تهدید جمهوری اسلامی نه توجیه و مشروعیت بین المللی دارد، نه توسط قطعنامه های شورای امنیت حمایت می شود، و نه وجدان جمعی جهانی آن را می پذیرد. اگر تا پیش از برجام جمهوری اسلامی در انزوا بود اکنون دشمنان ملت ایران به ویژه آمریکال و رژیم صهیونیستی از این منظر در انزوا هستند.

چرا به مردم گفته نمی شود که برجام تحمیل اراده مردم ایران بر قدرت های جهانی بود؟ شش قدرت درجه یک دنیا (پنج عضو دائمی شورای امینت به اضافه آلمان) بیش از ده سال تلاش نمودند تا سیاست «غنی سازی صفر» را به جمهوری اسلامی تحمیل نمایند و در این راه تمامی ابزارهای خود را - از قطعنامه های فصل هفتمی شورای امینت گرفته تا انواع و اقسام تحریم های بی سابقه یک و چندجانبه، و از تهدید نظامی گرفته تا شدیدترین فضاسازی رسانه ای – به کار گرفتند تا ملت ایران را از «حق مسلم» خود محروم نمایند. پایمردی و مقاومت ده ساله مردم ایران این قدرت ها را از همه این ابزارها ناامید کرده و آنها را به پای میز مذاکره کشاند. چرا به مردم نمی گویید این حق مسلم در مذاکرات و در عرصه بین المللی تثبیت شد، غنی سازی ادامه یافت و سیاست «غنی سازی صفر» شکست خورد؟ برجام نشانه تحمیل اراده مستحکم مردم ایران بر دشمنان خود می باشد. به همین دلیل است که رئیس جمهور جدید آمریکا برجام را ننگین ترین توافق در تاریخ آمریکا قلمداد می نماید.

چرا به مردم گفته نمی شود که تولید و صادرات نفت به سطح قبل از تحریم های نفتی (حدود 4 میلیون بشکه تولید و 5/ 2 میلیون بشکه صادرات) بازگشته است؛ حدود سی درصد صادرات محصولات پتروشیمی افزایش داشته است، قریب به 80 میلیارد دلار قرارداد توسعه میادین نفتی در دست مذاکره است؛ تجهیزات مورد نیاز صنعت نفت و گاز و پتروشیمی بدون مشکل تامین می شود و تمامی تجهیزات توقیف شده در زمان تحریم ها آزاد شده است؟ چرا از نوسازی ناوگان هوایی کشور، تامین قطعات و انجام تعمیرات هواپیماهای موجود و تامین سوخت برای هواپیماهای کشور در مقاصدخارجی، عادی شدن وضعیت در حوزه حمل و نقل دریایی (کشتی و نفتکش) و حل تمامی مشکلات مربوط به بیمه، بیمه اتکایی، پرچم، کلاس، رتبه بندی بین المللی، دسترسی به بنادر و ...، انعقاد تفاهم نامه ها و قراردادهای متعدد در حوزه حمل و نقل دریایی (خرید و ساخت انواع کشتی، خدمات بندری و ...)، ریلی (توسعه و بهینه سازی ناوگان ریلی، تامین مالی پروژه ها، خرید دیزل و غیره)، و جاده ای گفته نمی شود؟ چرا از امضای صد ها تفاهم نامه و موافقت اصولی برای جذب سرمایه گذاری، تامین مالی و انتقال فن آوری در بخش های صنعت، معدن، آب و فاضلاب، و ... و گسترش و تعمیق تعاملات بین المللی واحدهای صنعتی کوچک و متوسط، توسعه فعالیت های صندوق ضمانت صادرات ایران، تحول در عرصه واردات با دسترسی مستقیم و بی واسطه به کالاهای مورد نیاز، و بالاخره افزایش قابل توجه صادرات کالا و خدمات گفته نمی شود؟ چرا به تامین مستقیم و بی واسطه دارو و تجهیزات پزشکی با کاهش زیاد در هزینه ها، و جذب سرمایه خارجی در ساخت بیمارستان اشاره نمی شود؟ چرا از تسهیل تجارت محصولات کشاورزی و گشایش محسوس در تامین ماشین آلات کشاورزی، افزایش همکاری های فنی و عملیاتی با کشورهای پیشرو در زمینه دام و طیور، شیلات و تامین سموم شیمیایی ذکری نمی شود؟

و بالاخره چرا به مردم گفته نمی شود که برجام تحقق عملی شعار "انرژی هسته ای حق مسلم ما است" بود؟ با پذیرش برنامه صلح آمیز هسته ای ایران به شمول غنی سازی و رآکتور آب سنگین و احترام به ادامه غنی سازی اورانیوم در ایران توسط شورای امنیت و شورای حکام آژانس، و استقبال جامعه بین المللی، به روشنی می توان دید که مقاومت ده ساله مردم ایران ثمر داده و این شعار راهبردیدر ابعاد سیاسی بین المللی، فنی، حقوقی و دیپلماتیک به صورت کامل محقق شده است. برنامه هسته ای ایران پس از برجام با قوت و گستردگی بسیار به مسیر خود ادامه می دهد. وجدان جمعی مردمی که بیش از ده سال برای تحقق این شعار ایستادگی و مقاومت کردنداکنون این حق مسلم را ثابت شده می داند و لذا شاهدیم که مردم دیگر نیازی به تکرار این شعار نمی بینند.»