اگر روحانی نمی آمد، سقوط ایران قطعی بود

 یک تحلیلگر اقتصادی گفت: زمانی که حرف از روحانی می زنیم به مانند صحبت کردن از ملت است چرا که افراد به تنهایی توانی برای تحول ندارند و اعتقاد دارم اگر روحانی نمی آمد سقوط ایران قطعی بود.

سعید لیلاز در نشست در دانشگاه صنعتی اراک افزود: من از روی علم و کارشناسی مسایل را مطرح میکنم؛ اگر روحانی نبود امروز ایران به مانند ونزوئلا بود که بدون هیچ گونه تحریم، با تورم دو هزار درصدی و زیر خط فقر بودن ٤٠ درصد مردم مواجه است و بدون دولت یازدهم می توان ایران را در آیینه ونزوئلا دید.

وی اظهار کرد: خوشحالم که می بینم انتخابات در ایران هنوز کارایی دارد و مکانیزم آن جالب است چراکه همه در برهه ای در صحنه اند، حرف میزنند و آزادی نسبی وجود دارد و این دموکراسی است و بار دیگر ملت در برابر آزمونی مهم قرار گرفته است.

لیلاز افزود: در حال حاضر ٦ رقیب وارد عرصه انتخاباتی شده اند که ٢ جناح و حرف بر آن حاکم است اما یک ویژگی این دوره را از سال ١٣٧٢ تاکنون متمایز کرده به این معنا که به غیر از دکتر روحانی هیچیک گفتمان مستقلی ندارند و حرفی ندارند که ایدئولوژی در برابر روحانی نشان دهند.

این عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: اصولگرایی در این است در زمانی که کشور نیاز دارد امور گفته شود، امروز انتقاد از عملکرد دولت گذشته به اندازه بال مگس ارزش ندارد، چرا در زمان ریاست جمهوری، وی مورد حمایت قرار گرفت.

وی تاکید کرد: رشد بخش صنعت ایران در سال 95 از مجموعه متوسط سال 84 تا 92 بیشتر بوده است و عنوان می کنند که این رشد وابسته به نفت است و اگر بنا بود تحریم ها در مسیر قبل ادامه یابد درآمد نفتی ایران امسال به کمتر از 20 میلیارد دلار می رسید.

لیلاز با بیان اینکه پرداخت رقم فعلی یارانه در کشور فراتر از قانون است ، گفت: رقم اولیه یارانه ٢٧ هزار تومان از مازاد آزادسازی حامل های انرژی بود و مقرر بود ١٣ هزار تومان وارد تولید شود و مابقی به مردم پرداخت شود که رییس جمهوری وقت به دلیل کم بودن رقم، آن را به ٤٥ هزار تومان افزایش داد.

وی افزود: تا به امروز ٣٢٠ هزار میلیارد تومان یارانه پرداخت شده است و مشکل بزرگ این یارانه ها این بود که تعطیلی عمران و سازندگی را رقم زد.

لیلاز بیان کرد: بزرگترین مشکل تهدید کننده تمدن ایران، فساد است و جای سوال دارد که چه اتفاقی در طی 9 سال در اقتصاد کشور افتاد که از سالمترین اقتصاد کشور در دوره دولت اصلاحات به فاسد ترین اقتصاد رسیده ایم و به ازای هر یک درصد رشد اقتصادی، دو ونیم میلیارد دلار کالا و خدمات وارد می کردیم.

وی ادامه داد: این رقم در سال 90 به 10 برابر رسید این در شرایطی است که هنوز تحریمی به کشور تحمیل نشده بود اما برخی خود عامل تشویق تحریم در کشور بودند تا به منافع خود برسند.

وی افزود: در چهار سال اخیر به دلایل مختلف نرخ رشد سرمایه گذاری مثبت نشده اما رشد اقتصادی مثبت شد چراکه تمام ظرفیت بهره وری که قرار بود یک سوم رشد اقتصادی کشور براساس سند چشم انداز ایجاد شود، در سال های 84 تا 92 رشد صفر و یا منفی داشته است.

لیلاز ادامه داد: دولت یازدهم رشد اقتصادی را احیا کرده است و این اقتصاد به کما رفته، امروز علائم حیاتی از خود نشان می دهد و بدون افزایش سرمایه گذاری خاص، چرخ اقتصاد کشور به چرخش درآمده است.

وی تاکید کرد: معیشت مردم یکی از عواملی است که براساس آن هجمه های ناشیانه ای به دولت روحانی می شود، در حالی که در فاصله زمانی سال 84 تا 92 چیزی در حدود 73 درصد قدرت خرید کارگران سقوط کرد که چنین سابقه ای حتی در دوران جنگ نیز وجود ندارد.

وی افزود: در سال 89 تا 92 قدرت خرید بازنشستگان 50 درصد افت کرد و در همین بازه زمانی قدرت خرید کارگران نیز بین 35 تا 40 درصد کاهش یافت و 11 درصد این سقوط قدرت خرید کارگران متعلق به سال 90 است که هیچ تحریمی برای کشور وجود نداشت.

این استاد دانشگاه شهید بهشتی اظهار کرد: این در حالی است که در چهار سال اخیرقدرت خرید کارمندان 20 تا 25 درصد ، قدرت خرید کارگران 25 درصد و قدرت خرید بازنشستگان 27 درصد افزایش یافته است و حتی میزان خرید تضمینی گندم توسط دولت در سال 95 به مقدار 17 برابر بیشتر از سال 92 بوده است.

وی تصریح کرد: البته ژرفای آسیب های وارده به کشور به قدری زیاد است که برگشتن به معیشت سال 89، تا سال 1400 به بعد ممکن نیست.

وی گفت: تحقق این رشد، حاصل سیاست گذاری های ساده و درست از سوی دولت است و در سال 94 مجموع درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت 20 تا 25 میلیارد دلار از درآمدهای ارزی نسبت به سال 92 کمتر بوده که این امر به دلیل سقوط قیمت نفت خام در جهان است.
لیلاز توضیح داد: واردات کالا درسال 90، 78 میلیارد دلار بوده است که این رقم درسال 94 به 52 میلیارد دلار کاهش یافت و تولیدات صنعتی کشور 15 درصد بیش از مرداد 92 بوده است و کشاورزی نیز 20 تا 24 درصد رشد داشته است.

لیلاز گفت: در هشت سال دولت نهم و دهم میزان اشتغال 70 هزار نفر بوده ، درصوریت که اگر سالانه 500 تا 700 هزار فرصت شغلی ایجاد شده بود، امروز با یک بمب ساعتی مواجه نبودیم که در دولت یازدهم تجمیع شود.