بازیکن تیم ملی فوتسال زنان:

"هنوز در ایران دیده نمی شویم"

کد خبر: ۱۵۶۲۹

تاریخ انتشار: ۰۳ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۵:۵۶

از فدراسیون فقط سرکار خانم شجاعی با من تماس گرفتند و تبریک گفتند والا فرد دیگری نه.

فرشته کریمی یکی دیگر از ده ها ورزشکار پرافتخار ایرانی است که کمتر دیده می شود؛ کمتر در مقایسه با مردان و قهرمان های مرد. بازیکن تیم ملی فوتسال زنان ایران که به رغم موفقیت چشمگیری که در دنیا به دست آورده حتی مورد تقدیر اهالی فدراسیون هم قرار نگرفته است. کریمی که پیش تر به همراه تیم ملی فوتسال برای اولین بار بعد از انقلاب موفق شد در بازی های آسیایی کره جنوبی روی سکو برود درخشش قابل توجهی هم در بازی های جهانی اسپانیا داشت. همه این موارد دست به دست هم داد تا نام او در بین 10 کاندیدای بهترین بازیکن فوتسال زن دنیا قرار بگیرد. افتخاری که بازتابش خارج از ایران بیشتر بود!

گفت و گوی ما با فرشته کریمی را می خوانید:

خانم کریمی قبل از هرچیز حضور شما در جمع ده نفر برترین فوتسال زنان دنیا را تبریک می گوییم. به عنوان اولین سوال فکر می کنید این موفقیت بیشتر حاصل تلاش فردی بود یا کار گروهی؟

من هم ابتدا تشکر می کنم و بعد اگر بخواهم برای پاسخ شما اولویت بندی کنم باید بگویم اول حاصل کار گروهی بود چون موفقیت های تیم ما در بازی های آسیایی و رقابت های جهانی بود که باعث شد بازیکنان تیم ملی و بعد من به چشم بیاییم. بعد هم باید بگویم تلاش های فردی خودم هم بی تاثیر نبود. من روزهایی هم که تیم ملی اردو نداشت به صورت انفرادی تمرین می کردم و سعی کردم همیشه آمادگی ام را حفظ کنم.

از اهالی فدراسیون کسی به شما این موفقیت را تبریک گفت؟

از فدراسیون فقط سرکار خانم شجاعی با من تماس گرفتند و تبریک گفتند والا فرد دیگری نه. البته باید از مسئولین، مربیان و سرپرست های تیم ملی فوتسال زنان تشکر کنم که با اعلام این خبر از من حمایت کردند و تبریک گفتند.

فدراسیون هنوز پاداش موفقیت شما برای افتخار آفرینی در بازی های آسیایی را نداده است ولی حداقل یک تشکر خشک و خالی که می توانست انجام بدهد...

این موضوع که به مجموعه تیم پاداشی ندادند در نوع خود مشکل بزرگی است؛ منظورم از لحاظ انگیزشی است چون با این کار می توانند به بچه های تیم ملی روحیه بیشتری بدهد. من همین جا از همه مسئولین خواهش می کنم که حداقل به خاطر حفظ انگیزه بچه ها هم که شده به وعده هایی که می دهند عمل کنند. فراموش نکنیم که بازیکنان ما هیچ درآمدی ندارند و توجه اهالی فدراسیون می تواند خیلی مفید و موثر باشد. البته این را هم باید بگویم که از لحاظ سخت افزاری هیچ کم و کاستی برای ما نگذاشته اند ولی می خواهم به عنوان نماینده تیم فوتسال زنان بگویم که به این تیم توجه کنند. موضوع میزان پاداش ها در این مرحله نیست؛ موضوع همان طور که گفتم توجه به بازیکنان است که می تواند انگیزه را بالا ببرد.

فکر می کنید عدم توجه کافی به ورزش بانوان به صورت کلی و فوتسال زنان به طور ویژه، ناشی از تفاوت های فرهنگی و اجتماعی ما است؟

فقط می توانم بگویم مشکل هر چه باشد مشکل بزرگی است. الان در همه کشورها به زن و مرد به یک چشم نگاه می شود و تفاوتی وجود ندارد. شما ببینید که در همین یک سال چقدر اتفاق های خوبی افتاده است؛ نائب قهرمان آسیا شدیم، تیم پنجم بازیهای جهانی شدیم و یکی از بازیکنان تیم ملی هم که کاندیدای بهترین بازیکن شد. امیدوارم واقعا نگاه به ورزش زنان روشن تر و بازتر شود. فراموش نکنیم که ما با حجاب تمرین و بازی می کنیم و نماینده فرهنگی ایران هستیم. حالا ما در همه دنیا شناخته شده هستیم ولی هنوز در ایران دیده نمی شویم.

فکر می کنید رشد فوتسال زنان ادامه دار خواهد بود یا نه؟ یعنی با توجه به این شرایط امیدی برای رسیدن به رتبه های بالاتر در دنیا دارید؟

هیچ چیز غیر ممکن نیست؛ ما با یک ماه تمرین گروهی توانستیم در بازی های جهانی پنجم شویم. حالا اگر از ما حمایت کنند و انگیزه را درونمان زنده نگه دارند رسیدن به رتبه های دوم و سوم دنیا دور از دسترس نیست. پیشرفت ممکن است به شرط اینکه حمایت شویم. بچه های ما این روزها فقط با انگیزه درونی شان که افتخار آفرینی برای ایران است تلاش می کنند و خیلی بهتر می شود که توجه بیشتری ببینند.

ظاهرا پیش از سفر به بازی های اسپانیا تمرینات زیادی هم نداشتید.

همین طور است. ما تمرین گروهی زیادی نداشتیم ولی حرفه ای گری خانم مظفر برای دادن برنامه های تمرینی به بچه ها و حرفه ای گری بچه برای حفظ آمادگی شان، خیلی کمک کرد و از لحاظ بدنی حداقل هیچ مشکلی نداشتیم. ما تنها تیمی بودیم که کادر فنی مان فقط سه نفر بود و همه زحمت ها به دوش خانم مظفر و دو دستیارشان بود. نه مربی دروازه بان ها داشتیم و نه مربی بدنساز. به هر حال گفتم، اگر حمایت شویم راه برای پیشرفت باز است.

اینکه تفکر حرفه ای هم در تیم جا افتاده است پوئن مثبتی است.

دقیقا همین طور است. جا دارد همینجا تشکر ویژه ای کنم از جیراندینو مربی سابق تیم که این تفکر را جا انداخت و بعد هم از خانم مظفر سرمربی کنونی که یک سال است به طور حرفه ای برنامه ها را پیش می برند.

حالا که صحبت از حرفه ای گری شد بفرمایید قرارداد باشگاهی تان هم حرفه ای است؟

من قراردادی دو ساله با پرسپولیس داریم که سال دومش توافقی است یعنی اگر به توافق برسیم می مانم و اگر نه که رضایت نامه می دهند.

منظورم از لحاظ مالی بود؟

ببینید، ما هنوز 25 درصد قرارداد سال گذشته مان مانده است و امسال هم که هنوز پولی دریافت نکرده ایم. حالا هم که آقای رویانیان رفته اند و فکر کنم آب پاکی را روی دستمان ریخته اند (می خندد).

بالاخره نمی خواهید مبلغ قراردادها را بگویید؟

برای بازیکنان ملی پوش، مبلغ تقریبا سالی 15 یا 16 میلیون تومان است و آنهایی هم که تجربه ملی ندارند دستمزد کمتری می گیرند.

خیلی از بازیکن ها تیم ملی فوتسال کار را با فوتبال شروع کردند. شما هم از آن دسته هستید؟ اصلا این طور بگوییم که فوتبال را بیشتر دوست دارید یا فوتسال؟

اگر بخواهم علاقه شخصی ام را بگویم باید فوتبال را انتخاب کنم. بعد هم من ابتدا فوتبال بازی می کردم و بعد به فوتسال آمدم.

خب چرا به فوتبال ادامه ندادید؟

موضوع این است که در فوتبال سرعت پیشرفت کمتر است و فاصله تا تیم های اول آسیا زیاد است. ولی رشد فوتسال سریع تر است و رسیدن به موفقیت ها در آن ملموس تر. از طرفی می خواستم هرطور شده برای کشورم تلاش کنم و افتخار به دست بیاورم. این طور شد که فوتسال را انتخاب کردم.

برسیم به فوتبال مردان. وضعیت تیم ملی در جام جهانی را چطور ارزیابی می کنید؟

گروه ایران گروه ساده ای نیست ولی اگر بخواهند می توانند صعود کنند.

مگر می شود کسی نخواهد به مرحله بعدی جام جهانی برود؟

نه (می خندد) منظورم این نبود؛ موضوع به تلاش و تعصب برمی گردد. فکر می کنم که قبلا چون پول و منفعت، زیاد در فوتبال تاثیرگذار نبود بازیکنان با تعصب صدچندانی بازی می کردند ولی حالا ببینید قبل از دربی بازیکنان پرسپولیس برای پول تعصب می کنند. کاری که بی احترامی به همه هواداران این تیم بود. الان ما در تیم فوتسال مثل قدیمی ها هستیم؛ هرچه هست تعصب است و عرق به ایران. این طوری از همه بازی هایمان لذت می بریم و بینهایت تلاش می کنم تا ایران موفق باشد.

حضور در گروهی که آرژانتین در آن قرار دارد دشوار است. فکر می کنید نتیجه این بازی چند چند می شود؟

فکر می کنم ایران با اختلاف 3 یا 4 گل می بازد!

چرا با این اختلاف زیاد؟

چون مسی می خواهد خودش را دوباره ثابت کند. این بازیکن امسال توپ طلا را دست نیاورده و برای اثبات توانایی هایش می خواهد هر طور شده آقای گل شود. فکر کنم بازی برابر ایران و نیجریه می تواند فرصت خوبی در اختیارش بگذارد.

با این اوصاف بازیکنان تیم ملی کار دشواری برابر او دارند. همین طور است؟

بازی کردن برابر مسی می تواند برای همه ایرانی ها افتخار آفرین باشد. واقعا افتخار بزرگی است که می توانند برابر تیم های بزرگ بازی کنند. این حرف ها را فارغ از نتیجه بازی می گویم. خود من پیش تر این تجربه را داشته ام؛ زمانی که برای اولین بار برابر برزیل بازی کردم اگرچه با اختلاف گل زیادی شکست خوردیم ولی باز هم دوست داشتم برابر این تیم بازی کنم.

با این تفاصیل طرفدار مسی هم هستید؟

نه! من بازی کریستیانو رونالدو را دوست دارم. در مقایسه با مسی بازیکن کاملی است؛ سر می زند، در کارهای دفاعی شرکت می کند، بیشتر می دود و ... ولی مسی فقط یک مهاجم است. به نظرم خیلی بد شد که این دو بازیکن در یک دوره به هم رسیدند.

منبع: فرارو