در دل خلق به هر حيله رهي بايدكرد؟

روزنامه اطلاعات نوشت:با اعلام اسامي كانديداهاي تأييد صلاحيت شده انتخاباتي، رسماً رقابت‌هاي انتخاب رئيس جمهوري دوازدهم كليد خورد و كانديداها از ديروز مجاز به فعاليت تبليغاتي شدند.

تجربه دوره‌هاي پيشين نشان داده است كه فرآيند ثبت نام و تبليغات انتخاباتي دچار آفاتي است. از باز شدن درهاي وزارت كشور براي همه افراد، حق كساني كه دچار اختلال در سطح هوشياري هستند و به خاطر نبودن تخت خالي در شبكه درماني به وزارت كشور رجوع كرده‌اند تا آفاتي كه در حين تبليغات انتخاباتي افراد به روند انتخاب سالم و موجه و عقلايي وارد مي‌شود. اين آفات كه برخي فعاليت‌هاي انتخاباتي را به طرز غيرقابل انكاري طنزآميز و حتي مبتذل مي‌كند، چهره انتخابات و از آن فراتر چهره جامعه ايراني را در نزد افكار عمومي دنيا مشوه و رفتار انتخاباتي كانديداها را غيرطبيعي و بعضاً اعجاب انگيز مي‌كند و آنچه مجموعه عقلايي كشور تحت عنوان انتخابات، فرآيند انتخاباتي، رقابت انتخاباتي و تبليغات انتخاباتي، خلق كرده است، با رفتارهاي غيرعقلايي و حتي موهن، پنبه مي‌كند در برابر باد.

همه ما به خاطر داريم كه فرآيند تبليغات انتخاباتي مجلس، به ويژه در برخي شهرهاي كوچك و روستاها كه روابط آدم‌ها چهره به چهره است، برخي كانديداها براي جلب و جذب نظر رأي دهندگان، آنان را دعوت به چلوكباب مي‌كردند.

در برابر، كانديداي رقيب نيز براي از دست ندادن روحيه رقابتي خود چلوكبابي با ترشي و گلپر مي‌داد و بدين حيلت و با به كارگيري روش‌هاي وهن آلود و گناه آلود، سعي مي‌كردند راهي در دل رأي دهندگان باز كنند و نغمه خود را، ساز.

طاعت از دست نيايد گنهي بايد كرد
در دل دوست به هر حيله رهي بايد كرد!

در مزايده‌هاي حضوري، كالايي را در برابر مشتريان نمايش مي‌دهند بعد از آنها مي‌خواهند كه بگويند به چه قيمتي آن را مي‌خرند. هر كس قيمتي مي‌گويد و نهايتاً كالا را به كسي مي‌دهند كه بالاترين بهاء را پيشنهاد دهد.

انتخابات رياست جمهوري شأن و حرمتي دارد و بي‌ترديد در درجه نخست شأن مردم به عنوان خريداران برنامه‌هاي كانديداها و در درجه بعد شأن كانديداها و شأن اصل انتخابات فراتر از اجراي يك مزايده است. خوشبختانه اغلب كساني كه قبل از آغاز فرايند تبليغات انتخاباتي اعداد و ارقام عجيبي به عنوان رشوه انتخاباتي اعلام كرده بودند،‌ رد صلاحيت شدند اما اگر چنين اتفاقي خداي ناكرده در فرايند انتخابات رخ دهد، بدون ترديد وهن مردم، كشور، نظام و اصل انتخابات است.

كسي كه وعده يارانه نقدي مثلاً 200 هزارتوماني مي‌دهد، شايد نمي‌داند(و البته بعيد است كه نداند) دارد همان چلوكباب را كمي چرب‌تر، وعده مي‌دهد تا مردم به او رأي دهند. با سه تفاوت مهم كه آن كانديداي چلوكبابي، آن كار را در سطح روستا و دهي انجام مي‌داد و او در سطح يك ملت و قلمرو ملي. او نسيه معامله مي‌كرد و ابتدا غذا مي‌داد تا بعد رأي بستاند، اين نقد كار مي‌كند و اول مي‌خواهد رأي بگيرد تا بعد آن مبلغ را بپردازد. او، اين پاداش يا رشوه را از جيب خودش مي‌داد و اين مي‌خواهد از بودجه عمومي و بيت‌المال بدهد.

شش ماه پيش مردم سوييس در يك رفراندوم عمومي اين طرح دولت را كه ماهانه بدون انجام كار 2500 فرانك سوييس پول بگيرند،‌ توهين به خود دانستند و آن را قوياً رد كردند. مباد روزي كه ما ـ كه مردم ايران را آگاه‌ترين و باكرامت‌ترين خلق عالم مي‌ناميم ـ براي جمع كردن رأي، در صفحه تلويزيون بياييم و وعده پول نقد به آنها بدهيم. تعارف نكنيم، اين توهين بزرگي به شعور و كرامت و شخصيت يك ملت است، اين وعده را، حتي اگر با هزار بازي و لفاظي، موجه جلوه دهيم و با آب زمزم بشوييم و در زر و برق بپيچيم، چيزي نيست جز سوء استفاده آشكار از فقر و نيازمندي بخشي از مردم با هدف نشستن بر صندلي رياست جمهوري.

اين كار فقط يك معني آشكار و تشكيك‌ناپذير دارد:
پول مي‌دهم اگر به من رأي بدهي!
خوشبختانه به مدد شرايط جديد، اعم از گسترش رسانه‌هاي مجازي و افزايش سطح آگاهي عمومي، بسياري از مردم حتي اگر نيازمند و فقير هم باشند، مي‌دانند كه پول دادن، شيوه عقلايي اداره كشور نيست بلكه نازل‌ترين و ساده‌انگارانه‌ترين راه مقابله با فقر است كه آن هم لامحاله به نتيجه‌اي نمي‌رسد.

مردم به چشم خود ديدند كه قدرت خريد يارانه 45 هزارتوماني چه طور در اندك زماني با تورم 40 درصدي سائيده شد و از بين رفت و منجر به پائين‌تر آمدن سطح زندگي اقشار تهيدست شد.

مردم به مدد و واسطه ميليونها فارغ‌التحصيل و دانشجو و طبقه‌ تحصيلكرده مي‌دانند كه براي مقابله با فقر و كاستن از «ميزان» و «شدت» فقر فقط يك راه وجود دارد: «توانمندسازي عمومي» توام با «افزايش مستمر درآمد ملي» و «توزيع عادلانه» ثروت.