وعده هرچه پوچ‌تر، واقعی‌تر!

دولت در‌ سال گذشته توانسته است حدود ٧٠٠‌هزار شغل بر تعداد کل مشاغل کشور اضافه کند و این رقم مهمی است، درحالی‌که در کل دوران هشت‌ساله دولت اصولگرای احمدی‌نژاد این تعداد شغل در ایران اضافه نشده بود و این واقعیت را گزارش‌های رسمی مرکز آمار ایران نشان می‌دهد.

با وجود این، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که از نظر مردم مهمترین مسأله کشور بیکاری است و از این نظر نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری نسبت به مسأله بیکاری و برنامه‌های خودشان برای ایجاد شغل به‌طور طبیعی مورد سوال واقع خواهند شد. به همین دلیل یکی از نامزدهای اصولگرایان که پیش از این نیز عضو کابینه احمدی‌نژاد بوده است، اعلام کرد: «ما برای همه مشکلات و معضلات کشور سرفصل‌هایی را آماده کرده‌ایم. بسته اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی برای حل مشکلات آماده شده است، لذا اگر بخواهیم این برنامه را از همین امروز شروع کنیم، می‌توانیم. برای رونق دادن به فضای اقتصادی کار کارشناسی شده است تا ببینیم چطور باید سرمایه‌گذاری کرد و منابع را از کجا تأمین کنیم. اگر این برنامه اجرا شود، می‌توانیم بین یک و نیم تا دو‌میلیون شغل ایجاد کنیم، اما متاسفانه با روند فعلی بین ٤٠ تا ٤٥‌درصد ورودی اشتغال خود را بیشتر نمی‌توانیم پوشش دهیم.»

اگر هیچ دلیلی برای پوچ بودن وعده‌های این نامزدها نداشتیم، همین یک دلیل برای اثبات پوچ بودن چنین وعده‌هایی کافی است و اگر مرجعی برای رسیدگی به وعده‌های پوچ بود، حتما می‌توانست گوینده این وعده را بازخواست کند. البته ما جوامعی داشته‌ایم که بیکاری را به صفر رسانده‌اند، ولی نتیجه اصلی از ایجاد شغل افزایش تولید است، والا در کشورهای کمونیستی سابق کارهای پوچ و بیهوده‌ای را به افراد می‌دادند و به ازای آن نیز دستمزد بخور و نمیری می‌پرداختند ولی تولید نه‌تنها پیشرفت نمی‌کرد، بلکه پسرفت هم داشت، بنابراین از این‌گونه مشاغل درست‌ کردن، کاری ندارد. می‌توان دستور داد که از فردا دستفروشی آزاد است و به یک‌باره یک میلیون شغل ایجاد کرد!

وقتی که قول و وعده‌های توخالی این آقای وزیر سابق دولت احمدی‌نژاد را درباره ایجاد دو میلیون شغل در‌ سال می‌شنویم، یاد ادعاهای احمدی‌نژاد می‌افتیم که می‌گفت سالی ٦/١ میلیون شغل ایجاد کرده است. درحالی‌که در همان زمان آمار رسمی مرکز آمار، ایجاد شغل را در حد صفر اعلام می‌کرد. این نوع شغل‌سازی که در دفاتر استانداری‌ها و فرمانداری‌ها صورت می‌گیرد، دردی از جامعه را درمان نمی‌کند. اگر آن روزی که رئیس این آقای نامزد اعلام می‌کرد که ٦/١ میلیون شغل ایجاد می‌کند، آن مشاغل واقعی بود، امروز با چنین وضع ناخوشایندی در زمینه اشتغال مواجه نبودیم.

اگر کسی بخواهد دو میلیون شغل مولد در کشور ایجاد کند، برای هر شغل حداقل ١٠٠ میلیون تومان و حداکثر تا ٣٠٠ میلیون تومان باید سرمایه‌گذاری کند. البته در مشاغل سرمایه‌بر مثل نفت این رقم به بالای یک میلیارد تومان می‌رسد. به‌طور میانگین فرض کنیم که ایجاد یک شغل مولد ٢٠٠ میلیون تومان سرمایه لازم دارد. در این صورت برای ایجاد دو میلیون شغل باید ٤٠٠‌هزار میلیارد تومان ـ ‌بیش از ١٠٠ میلیارد دلار در‌ سال می‌شود ـ هزینه و سرمایه‌گذاری کرد. پولی که حتی یک‌دهم آن هم وجود ندارد. حتما این آقای نامزد همزمان می‌خواهند یارانه‌ها را به ٢٥٠‌هزار تومان هم برسانند! و بعد معلوم نیست که چگونه این رقم سرسام‌آور را تأمین می‌کنند؟ نکند قصد چاپ پول دارند؟!

ایجاد دو میلیون شغل در ‌سال معادل افزایش حدود ١٠ درصدی در مشاغل موجود است. فرض کنیم که بهره‌وری هم بهبود پیدا نکند. در این صورت باید حداقل ١٠‌درصد بر تولید کشور اضافه شود. کدام اقتصاددانی است که کوچکترین احتمالی را بدهد که بتوان ١٠‌درصد به تولید کشور (بدون نفت) اضافه کرد؟ همین یک ادعا برای نشان دادن اینکه گوینده یا نمی‌داند ایجاد شغل چیست، یا تصویر درستی از رقم دو میلیون ندارد، کافی است. البته به احتمال زیاد هر دو مورد درست است. شاید هم دو را می‌داند چیست، ولی چون در برابر این وعده پوچ مورد بازخواست قرار نمی‌گیرد آن را می‌گوید.

از سوی دیگر گوینده مدعی شده است که برای تحقق این هدف برنامه مدون دارد. خب وی که از دست‌اندرکاران تصویب برنامه ششم بود و آن را مطابق میل خود تغییر دادند، چرا این برنامه را در آن‌جا مصوب نکرد؟ به‌علاوه چرا تاکنون آن را منتشر نکرده است که دیگران از آن مطلع شوند یا آن را نقد کنند؟ نکند به صورت محرمانه است تا شب مناظرات از آن رونمایی شود؟! آیا این برنامه را اخیرا تهیه کرده یا زمانی هم که عضو کابینه احمدی‌نژاد بود آن را داشت؟ چرا آن زمان در آن دولت مطرح نکرد؟ حالا دو میلیون شغل در ‌سال را نادیده می‌گیریم، حداقل ٢٠٠‌هزار شغل را در آن دوره محقق می‌کرد,٢٠‌هزار شغل هم ایجاد می‌کرد، بد نبود!

به نظر می‌رسد که فرهنگ احمدی‌نژاد در میان اصولگرایان به صورت جدی ریشه دوانده است. وعده هرچه پوچ‌تر، واقعی‌تر!

منبع:شهروند