ترامپ برای احیای جایگاه سیاسی خود در ایالات متحده و بهبود اوضاع و شرایطش در افکار عمومی، بک ماجراجویی سیاسی در فضای بیرونی و در عرصه سیاست خارجی نیاز دارد، جایی که به طور معمول، خواسته یا ناخواسته حتی منتقدان وی نیز مجبور به حمایت و همراهی با شخص رئیس جمهوری می شوند.
دونالد ترامپ جنجالی و ناهمگون با ساخت سیاسی ایالات متحده، طی دوماهی که بر سر کار آمده و به عنوان چهل و پنجمین رئیس جمهوری تاریخ آمریکا عهده دار ریاست کاخ سفید شده، رویکردها و سیاست هایی را در پیش گرفته که کمترین همراهی و همنوایی ساختار سیاسی را به همراه داشته و از او تا این لحظه چهره یک رئیس جمهوری ناکام و متزلزل را ترسیم کرده است.به گزارش شبکه اطلاع رسانی «تدبیر و امید»؛ از همان لحظه تحلیف و سوگند ریاست جمهوری که ترامپ بی محابا سیاستمداران واشنگتن نشین را به باد انتقاد گرفت، مشخص بود که آقای رئیس جمهور کار سخت و طاقت فرسایی برای پیش برد برنامه و شعارهای جنجالی خود در مواجهه و تعامل با سیاستمداران آمریکایی دارد، هر چند که تسلط بی چون و چرایی حزب جمهوریخواه بر قوه مقننه گزینه تسهیل کننده ای برای وی می نمود اما مرور زمان نشان داد که بزرگان جمهوریخواه نیز چندان تمایلی به همراهی و همنوایی با سیاست های تند و هیجانی ترامپ در عرصه داخلی ندارند.
اولین شکست بزرگ به هنگامه ای رقم خورد که فرمان اجرایی ضد مهاجرتی ترامپ با مقاومت قضات فدرال روبرو شد و حکم او در دو مرحله تعلیق شد و واخواهی وی نیز ره به جایی نبرد، شاید برای اولین بار بود که حکم رئیس جمهوری آمریکا اینچنین از سوی ارکان قوه قضاییه به چالش کشیده شده و به این سرعت از حیز انتفاع ساقط می شد.
سپس نوبت به اوباماکر رسید، مهم ترین دستاورد سیاست داخلی باراک اوباما که ترامپ بیش و پیش از هر موضوع دیگری بدان تاخته و اولین اولویت خود را ساقط کردن این طرح عنوان کرده و هفت سال تمام نیز جمهوریخواهان تمام قامت بدان تاخته بودند اما سر بزنگاه و در گلوگاه راهبردی، ترامپ ناکام ماند و حتی جمهوریخواهان همیشه منتقد طرح آن هم در مجلس نمایندگان که اکثریت قاطع را در اختیار دارند، نتوانستند رای به حذف این طرح و جایگزینی طرح ترامپ بدهند و توپ تبلیغاتی ترامپ سریع تر از آنچه تصور می شد؛ ترکید.
حالا دو ماه است که آقای رئیس جمهوری به کاخ سفید راه یافته و دو وعده مهم انتخاباتی وی در فضای داخلی آمریکا یکی در مواجهه با قوه قضاییه و دیگری در رابطه با مجلس قانونگذاری ناکام و ابتر مانده است، رئیس جمهوری پوپولیست بدترین شروع تاریخی روسای جمهوری را داشته و بنابر آمار و نظر سنجی ها نامحبوب ترین رئیس جمهوری در آغاز به کار خود نیز هست.
از همه بدتر آنکه به این جو و فضا به نظر نمی رسد که او بتواند در بازه زمانی نزدیک، همراهی دیگر ارکان قدرت برای پیش برد برنامه های خود در فضای داخلی را مهیا و میسر سازد و تنها و تنها یک گزینه برای برون رفت از فضای اینچنینی پیش روی دونالد ترامپ قرار دارد.
ترامپ برای احیای جایگاه سیاسی خود در ایالات متحده و بهبود اوضاع و شرایطش در افکار عمومی، بک ماجراجویی سیاسی در فضای بیرونی و در عرصه سیاست خارجی نیاز دارد، جایی که به طور معمول، خواسته یا ناخواسته حتی منتقدان وی نیز مجبور به حمایت و همراهی با شخص رئیس جمهوری می شوند.
او با بحران سازی در فضای پیرامونی و ایجاد موج تبلیغاتی و برانگیختن احساس های ناسیونالیستی می تواند شرایط خود در فضای داخلی و در ساخت قدرت سیاسی را بهبود و ارتقا بخشد و اینجاست که گزینه ایران یک برگ مطلوب برای بازی است.
البته کره شمالی نیز در این میان اهرم خوبی برای اقدامات ایذایی و چالش پردازی در عرصه سیاست خارجی است اما از آنجا که مردم ایالات متحده طی سالیان متمادی و پس از حادثه گروگان گیری با موج تبلیغات منفی علیه ایران بمباران شده اند، ایران نیز گزینه مطلوبی است با این مزیت که دشمنانی چون اسرائیل و عربستان با هزینه های فراوان قصد جهت دهی سیاستمداران آمریکایی بر علیه ایران را دارند و تجربه هم نشان داده که در هر دو حزب حاکم منتقدان پر و پا قرص و دو آتشه ای علیه ایران حضور دارند و به نظر می رسد که اگر ترامپ به دنبال آتش افروزی و افزایش چالش با ایران را داشته باشد، آنان نه تنها مخالفت جدی از خود نشان نداده که همراهی و همدلی محسوسی از خود نشان خواهند داد به خصوص که به عنوان مثال در خصوص کره شمالی خطر درگیری اتمی ووجد دارد و از طرف دیگر در آن منطقه قدرت چین و نقش بازدارندگی آن نیز مطرح است و همچنین دو شریک مهم و کلیدی آمریکا یعنی ژاپن و کره هم در معرض تهدید جدی قرار می گیرند.
از طرف دیگر منطقه خلیج فارس و نزدیکی نیروهای نظامی دو طرف یعنی آمریکا و ایران نیز در این میان امکان سناریو سازی و اقدامات غیر منتظره را افزایش می دهد و با این اوصاف افزایش تنش و چالش با ایران به عنوان مهم ترین دشمن ایالات متحده در جهان آنهم در منطقه سوق الجیشی و ژئو استراتژیک خاورمیانه امری محتمل تر از هر گزینه دیگری برای تنش افزایی در عرصه سیاست خارجی است.
عرصه و موقعیتی که ترامپ پس از ناکامی های اخیر در عرصه سیاست داخلی بی گمان بسیار به آن نظر خواهد داشت تا جبران مافات کرده و جایگاه رئیس جمهوری را در نزد افکار عمومی و عرصه سیاست داخلی بهبود و ارتقا بخشد و لزوم هوشیاری در برابر تحرکات محتمل آینده با توجه به این شرایط بسیار حیاتی و مهم است.
از یاد نبریم که ترامپ بودجه نظامی ارتش ایالات متحده را ارتقای دو چندانی داده و روابط بسیار گرم و صمیمی با اسلحه سازان آمریکایی و نیز کارتل های نفتی دارد و رابطه حسنه ای با حاکمان سعودی و علقه وافری به نخست وزیر تندروی اسرائیلی.
ارسال نظر
