شخصیتِ آگاه به امور بین الملل، در همان روزهاى نخست دولت نهم آینده را دید و در مصاحبه با نشریه روند اقتصادى در اسفند ٨۴ هرآنچه که لازم بود را بر زبان آورد. اما در آن هنگامه شور و شعار گونى بدهکار اخطارهاى این مرد دنیاى سیاست و اقتصاد نبود.
روزنامه ابتکار نوشت: تمام آنچه که باید در طول هشت سال ریاست جمهورى محمود احمدى نژاد بر سر کشور مى آمد، در همان شش ماهه اول ریاست جمهورى او در سال ٨۴ روشن و معلوم بود. این شش ماهه چنان بود که پرونده هسته اى ایران از سازمان بین المللى انرژى اتمى به شوراى امنیت سازمان ملل انتقال یافت. با انتقال پرونده هسته اى ایران به شوراى امنیت، پیدا بود که این پرونده در ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد قرار خواهد گرفت. براى صاحبان خرد و اندیشه تصور پیامدهاى این اتفاق چندان سخت و دشوار نبود.سید محمد هادى نژاد حسینیان یکى از این اندیشمندانى بود که هشت سال آینده کشور را در فضاى به وجود آمده در شش ماهه نخست دولت نهم پیش بینى کرده بود. این تحلیل گر سیاست و اقتصاد، در اسفند ١٣٨۴ از به وجود آمدن تحریمها و در نهایت برنامه نفت در برابر غذا در باره ایران خبر داد.
محمد هادى نژاد حسینیان که سابقه حضور در سازمان ملل متحد را در تجربه کارى خود داشت، در این زمان در طبقه چهاردهم وزارت نفت، عهده دار معاونت امور بین الملل نفت بود. شریان حیاتى قراردادهاى نفتى در اتاق حساس او جریان داشت. وظیفه و تجربه او چنان بود که باید اوضاع و احوال آینده را به وضوح مى دید و بیان مى کرد.
شخصیتِ آگاه به امور بین الملل، در همان روزهاى نخست دولت نهم آینده را دید و در مصاحبه با نشریه روند اقتصادى در اسفند ٨۴ هرآنچه که لازم بود را بر زبان آورد. اما در آن هنگامه شور و شعار گونى بدهکار اخطارهاى این مرد دنیاى سیاست و اقتصاد نبود.
او در این مصاحبه تاریخى، تحریمهاى بین المللى علیه صنعت نفت ایران را پیش بینى کرد، ورود دیگر کشورهاى تولید کننده نفت براى جبران کمبود نفت ایران در بازارهاى جهانى را گوشزد نمود، و در نهایت گفت:«کار دیگرى که ممکن است انجام شود برنامه نفت در برابر غذاست؛ یعنى همان اتفاقى که براى عراق رخ داد.»
دیرى نپایید که در مرداد ١٣٨۵ نخستین قطعنامه تحریمى از سوى شوراى امنیت سازمان ملل علیه ایران صادر شد و در پى آن پنج قطعنامه یکى پس از دیگرى اقتصاد ایران را به لبه پرتگاه کشاند. در این میان، قانون هاى تحریمى کنگره آمریکا و ١١ فرمان اجرایى اوباما و تحریمهاى اتحادیه اروپا، کار را بر اقتصاد و نفت ایران چنان سخت کرد که صادرات ٢/۵ میلیون بشکه اى نفت ایران در سال ١٣٩٠، به حدود یک میلیون بشکه در سال ٩٢ کاهش یافت و اگر این روند ادامه پیدا مى کرد، امروز در سال ٩۵ کمتر از ٢۵٠ هزار بشکه در روز مى توانستیم صادرات نفت داشته باشیم. و این یعنى همان برنامه نفت در برابر غذا که سید محمد هادى نژاد حسینیان در اسفند ٨۴ اتفاق افتادن آن را پیش بینى کرده بود.
حال چه شده است که معماران سخت ترین و تاریک ترین دوران زندگى کشور و مردم یک بار دیگر به صحنه آمده اند؟! آیا مى خواهند تاریخ گذشته را بار دیگر تکرار کنند!؟
ارسال نظر
