درس هایی از یک عتاب و یک پوزش!

خبر و تصاویر عتاب وزیر محترم بهداشت درمان و آموزش پزشکی خطاب به یکی از مسئولان محلی شهرستان های استان ایلام چند روزی است درسانه های خبری و شبکه های اجتماعی دست بدست می شود.

چند نکته در این خبر قابل تامل است:

1- تقریبا عمده رسانه ها صرف نظر از گرایش سیاسی خود خبر این مواجهه را منعکس کردند. خبری که به هر حال از برخورد دو مقام دولتی حکایت داشته و البته ناخشنودی نمایندگان افکار عمومی از این ادبیات نیز در هر دو سوی این رسانه ها درک می شود.

2-نگاهی به تصاویر نسبتا کامل این بازدید که منجر به برخورد وزیر با همکار دولتی او شده حکایت از مطالبات به حق حاضران در محل بازدید دارد که شاید به لحاظ اجرایی و ضوابط تعریف شده امکان اجرای آن در مقطع فعلی زمانی میسر باشد یا نباشد. که یه هر حال مواجهه با این فضا خود فشار مضاعفی را بر هیئت بازدیدکننده و در راس آن وزیر محترم بهداشت وارد می کند.

3-بی تردید انتظار از یک مقام محلی نیز انعکاس کاستی ها و مطالبات مردمی است . چرا که به هر شکل تولی این امور، بعنوان نماینده اجرایی دولت بر دوش او نهاده شده است.

 اما یکی از اقتضائات مدیریت وقت شناسی است و اینکه هر سخنی در کجا عنوان شود. آنها که کار اجرایی کرده اند می دانند که دوره سوار شدن بر احساسات مردم و نگاه پوپولیستی نمی تواند داروی درد  این مردم محروم باشد .فلذا شایسته تر این بود که این مسئول محلی در نشست یا جلسه ای اداری به عنوان کردن مشکلات و مطالبات مردم منطقه خویش می پرداخت.

4-از سوی دیگر سعه صدر از شاخص های ضروری یک مدیر در نظام اسلامی است که به هر تقدیر انتظار می رفت جناب وزیر نیز در این ارتباط خویشتن داری و درایت بیشتری – همچون همیشه – به خرج می دادند.

5-نقش شبکه های اجتماعی در این واقعه و وقایعی از این دست کتمان کردنی نیست. در عصر ارتباطات همه  آحاد جامعه در زیر ذره بین رسانه ها موشکافانه تحلیل می شوند و گریزی از پاسخگویی برای هیچ گروهی از مردم مهیا نیست.

6- نگاه ارتباطی جناب دکتر قاضی زاده هاشمی وزیر محترم بهداشت در جای خود ستودنی است.
یکی انکه ایشان شهامت اصلاح ارتباط مخدوش پیشین خویش را در کوتاه ترین زمان ممکن را داشتند تا از یک همکار دولتی – هر چند در رده های پایین تر-  چند باره پوزش بخواهند و به شکلی اشتباه خود را بپذیرند و دیگر آنکه انتشار مکالمه صورت پذیرفته با فرماندار محترم در رسانه ها و شبکه های اجتماعی  نشان از آن دارد که جناب وزیر بدون نگاه به رده های اداری و تکلفات اینگونه و تنها بر مشی انسانی خویش ضمن عذر خواهی از این مسئول محلی از علنی نمودن این رفتار پسندیده – که شاید خیلی از مدیران از آن بیمناک اند – ابایی نداشته است.

در مجموع رویدادی اینچنینی گرچه شاید چندان زیبنده نبوده است ولیکن عکس العمل فوری، مثبت و سازنده وزیربهداشت می تواند الگوی قابل تسری در نظام مدیریتی ما باشد. تاکید می کنم عکس العمل ایشان – یعنی اقرار به اشتباه و پوزش خواهی – قابل الگو برداری است نه عمل نخستین ایشان .

فرشاد فخیمی