سه ژنرال جنگ عراق، ترامپ را راه می‌برند

 فرماندهانی که روزی هر یک روی شن‌های عراق راه رفته‌اند و در پرهزینه‌ترین جنگ نابخشودنی آمریکا پس از ویتنام مبارزه کرده‌اند، اکنون دور یک میز در کاخ سفید می‌نشینند تا رئیس جمهور جدید آمریکا را در جریان مسائل این جهان طوفانی هدایت کنند.

روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی به گزینه‌هایی پرداخته که قرار است دونالد ترامپ، رئیس جمهور متفاوت و کم تجربه آمریکا را راهنمایی کنند.

انتخاب ژنرال مک مستر از سوی ترامپ به عنوان مشاور جدید امنیت ملی مجموعه‌ای قدرتمند از مقامات ارشدی ایجاد کرد که همگی در عراق خدمت کردند و قرار است هدایت امور امنیتی و دفاعی آمریکا را در دست بگیرند. در کنار مک مستر، جیمز ماتیس به عنوان وزیر دفاع و جان کلی به عنوان وزیر امنیت داخلی انتخاب شده‌اند درحالی که آن‌ها نیز سوابقی در عراق دارند.

این اولین دولتی است که هر سه سمت امنیتی خود را همزمان با سه گزینه کهنه‌کار نظامی پر کرده است. ورود این سه ژنرال به عرصه سیاست بیانگر ظهور نسلی از رهبران نظامی در سیاست است که سال‌ها در جنگ‌های افغانستان و عراق حضور داشتند.

هر یک از این ژنرال‌ها از نزدیک شاهد آن بوده‌اند که یک جنگ رو به باخت یعنی چه و درس‌هایی را که باید برای جلوگیری از تکرار اشتباهات مرگبار گرفته باشند گرفته‌اند. هرکدام از این مقامات برای رسیدن به جایی که امروز در آن هستند سال‌ها در سلسله مراتب نظامی جان کنده‌اند.

سناتور جمهوری‌خواه تام کوتون به عنوان یکی از اعضای کهنه‌کار ارتش که در عراق خدمت کرده در این باره می‌گوید: این نسل از ژنرال‌ها در دوران جنگ‌ها زندگی کرده‌اند به ویژه آنهایی که در دوره زمانی 2004 تا 2006 و در طول جنگ عراق حضور داشتند؛ زمانی که ما مسائل را درست انجام نمی‌دادیم.

کوتون ادامه می‌دهد: این نسل متوجه می‌شود که نیروهای امنیتی و نظامی نیازهایی بسیار مهم اما برای موفقیت ناکافی هستند؛ این افراد که در عراق بزرگ شده‌اند به طور قطع بیش از هر نسل دیگری می‌فهمد.

کوتون یکی از افرادی بود که کاخ سفید را برای پذیرش مک مستر مجاب کرد؛ فردی که طی سال‌ها به زیر سوال بردن رویکردهای رایج در قبال جنگ‌های ویتنام و عراق شناخته شد.

وی درباره ترامپ می‌گوید: دونالد ترامپ رئیس جمهوری غیرمعمول است و به اعتقاد من حضور افرادی که سال‌ها خارج از خطوط تجربه داشته و بسیاری از مواقع نیز درست عمل کرده‌اند به وی کمک خواهد کرد.

درحالی که برخی منتقدان نسبت به تعدد حضور نظامیان در مشاغل سیاسی ابراز نگرانی می‌کنند برخی دیگر نیز از حضور این سه ژنرال استقبال کرده و امیدوارند این افراد بتوانند به عنوان ترمزی در مقابل ایده‌های بد عمل کنند. جان مک‌کین به عنوان یک سناتور جمهوری‌خواه در این باره معتقد است: هر سه این افراد خطی مستقل را نشان می‌دهند و دارای استعدادهایی فوق‌العاده هستند و من سال‌های زیادی است که به خوبی آنها را می‌شناسم.

با این حال اینکه چقدر این سه نفر قادر خواهند بود سیاست‌های ترامپ را شکل دهند همچنان سوالی بی پاسخ است. زمانی که رئیس جمهور آمریکا اظهار کرد که بازگرداندن شکنجه برای اعتراف‌گیری را بررسی می‌کند این ژنرال ماتیس بود که با این طرح مخالفت کرد و به این ترتیب ترامپ هم با بیان اینکه تسلیم وزیر دفاع خود است عقب نشست.

اما زمانی که کاخ سفید دستوری موقتی را برای ممنوعیت ورود مهاجران به آمریکا تصویب کرد، کلی تا آخرین مراحل روند این تصمیم به طور کامل در جریان آن قرار نداشت.

مک مستر 54 ساله اکنون در کنار ترامپ دفتری خواهد داشت؛ دفتری که باعث می‌شود ترامپ بیش از دو گزینه دیگر با مک مستر در ارتباط باشد. او کمترین تجربه را در حلقه واشنگتنی‌ها دارد و این یعنی اینکه او باید درباره چگونگی ایجاد تعادل میان نهادهای مختلفی چون پنتاگون، وزارت خارجه، سیا و کنگره مسائل متعددی را بیاموزد.

او همچنین باید با رئیس جمهوری آشنا شود که به گفته کوتون هرگز تا همین یک هفته پیش نامی از مک مستر نشنیده بوده است.

مک مستر همچنین باید تصمیم بگیرد که چگونه استفن بنن، استراتژیست کلیدی ترامپ را که یک کرسی در کمیته امنیت ملی آمریکا داردمدیریت کند؛ فردی که تا کنون نقشی کلیدی در سیاست خارجه آمریکا ایفا کرده است.

اما این سه ژنرال تنها به دلیل تجربیاتشان در جنگ شناخته شده نیستند. مک مستر و ماتیس هر دو از طرف ارتش به وسیله بورسیه تحصیل کرده‌اند. مک مستر به عنوان نویسنده پایان نامه‌ای است که در آن شکست رهبری نظامی در جریان جنگ ویتنام بررسی شده است. ماتیس 66 ساله نیز دانشجوی تاریخ بوده است.

کلی 66 ساله نیز به عنوان فرمانده فرماندهی جنوب آمریکا زمان زیادی را صرف بررسی چگونگی حفاظت از مرزهای جنوبی و مبارزه با قاچاق مواد مخدر می‌کند. رابرت گیتس، وزیر دفاع اسبق آمریکا که در دولت‌های بوش و اوباما خدمت کرده است می‌گوید: این جنگ‌ها به روشنی نقشی کلیدی در شکل دادن این سه ژنرال داشته‌اند و قطعا در نیک نامی‌ آنها موثر بوده‌اند اما این افراد بسیار حرفه‌ای تر و عمیق‌تر از سوابقشان در عراق هستند.

این سه ژنرال همزمان در یک مکان در عراق خدمت نکرده‌اند. ماتیس و کلی با یکدیگر به عنوان تفنگداران دریایی بزرگ شده‌اند و به ژنرال‌هایی چهار ستاره تبدیل شدند. کلی در جریان حمله به عراق در سال 2003 معاون فرمانده بخش اول دریاداران بود که فرماندهی‌شان را ماتیس برعهده داشت. کلی در سال 2004 و 2008 دو و سه بار به عراق بازگشت زمانی که دیگر فرمانده ارشد آمریکایی‌ها در غرب عراق شده بود.

زمانی که تفنگداران دریایی آمریکا بر استان الانبار متمرکز بودند، مک مستر و سومین هنگ سواره نظام مسلح ارتش آمریکا در تلعفر حضور داشتند.

اقدامات مک مستر در استراتژی ضد شورش و موفقیت وی در آن بعدها به عنوان نمونه‌ای از مبارزه با شورش معرفی شد. با این حال رویکردهای مک مستر همواره مورد تائید رده‌های ارتشی آمریکا نبوده است و او دوبار امکان ترفیع خود به سمت سرتیپی را به همین دلیل از دست داد.

ماتیس نیز گفته می‌شود که همیشه هماهنگ با ارشدهای خود عمل نمی‌کند. همان طور که اولین گروه آمریکایی پس از 11 سپتامبر به فرماندهی او وارد افغانستان شد و در تعقیب و گریزها در منطقه تورابورا جایی که ماتیس اجازه انجام عملیات در آن را نداشت به فرار اسامه بن لادن کمک کرد.

کلی نیز گفته می‌شودگاهی آنچه را که خود درست تشخیص می‌دهد عملی می‌کند. همان طور که بر خلاف سیاست کلی دولت اوباما برای تعطیلی زندان گوانتانامو درباره ضرورت بازسازی تجهیزات این زندان سخن گفته بود.

اگر این سه نفر تجربیات مشترکی از جنگ‌های 16 سال گذشته گرفته باشند، بیش از همه آنها کلی است که از این جنگ‌ها شخصا آسیب دیده است. در سال 2010 روبرت مایکل کلی پسر او بر اثر انفجار مین در افغانستان جان خود را از دست داد و پدرش را به بالاترین مقام ارشدی تبدیل کرد که یکی از فرزندانش را در جنگ از دست داده است.