دانشمندان به دنبال حیات خارج از زمین

 یکی از مقامات ارشد سازمان فضایی ناسا اعلام کرد که دانشمندان در تلاشند طی 20 سال آینده احتمال وجود حیات را در خارج از سیاره زمین مورد مطالعه قرار دهند.

به نقل از ایندیپندنت، دانشمندان همیشه بر سر موضوع وجود حیات در خارج سیاره زمین بحث و مجادله داشته‌اند، اما دکتر «کوین هند»، یکی از مقامات اصلی حاضر در مأموریت آژانس فضایی آمریکا به «اروپا»، قمر سیاره مشتری، عنوان کرده است که محققان درصددند تا در چشم‌اندازی 20 ساله به دنبال حیات در مرزهایی فراتر از سیاره زمین بگردند.

در این مأموریت، قمر سیاره مشتری موسوم به Europa (اروپا)، اقیانوس عظیمی در زیر پوسته یخی خود دارد که دانشمندان معتقدند ممکن است بتوانند در آن به دنبال حیات بگردند. پیش‌بینی می‌شود که این مأموریت بین سال‌های 2024 یا 2025 صورت گیرد و ناسا فضاپیمایی را برای انجام این مأموریت به فضا پرتاب کند.

طی آن، محققان می‌توانند نشانه‌هایی از حیات را در محیط‌ سطحی اروپا مشخص کنند. اگر این اتفاق بیافتد، تحقیقات پیچیده‌تری باید صورت گیرد و شکاف‌های ایجاد شده در پوسته‌های یخی را نیز باید مورد بررسی قرار دهند و حتی از ربات زیرآبی برای اکتشاف شکاف‌های زیر آب استفاده کنند.

این اولین بار در تاریخ بشر است که می‌توان در طول چنین مأموریتی و با استفاده از طراحی ابزارهای مخصوص، به دنبال پرسش و پاسخ‌های اساسی در زمینه وجود حیات در خارج از زمین بود.

محققان بر این باورند که با انجام این مأموریت‌ها می‌توان امیدوار بود که طی 20 سال آینده بتوان در حیات خلوت منظومه شمسی حیات پیدا کرد. از نظر فنی، این احتمال کاملا وجود دارد اما به حمایت عمومی نیاز دارد.

دانشمندان در مأموریت اروپا راه‌های مختلفی را روی سطح ماه آزمایش می‌کنند و سپس از فرودگری استفاده می‌کنند که نمونه‌های مختلفی را ارزیابی می‌کنند تا دریابند که آیا قمر اروپا مکان مناسبی برای وجود حیات است یا خیر.

این فرودگر طبق توافقنامه‌های بین‌المللی مجهز به دستگاهی است که مانع از ورود هرگونه باکتری از زمین به سطح قمر اروپا می‌شود که همین امر روی نتایج به دست آمده تأثیر می‌گذارد و حتی می‌تواند حیات را نیز آلوده کند.

حیات میکروبی به طور کلی نسبت به سرما و خشکی مصون هستند. با توجه به تشعشعات شدیدی که در اروپا وجود دارد، میکروب‌ها در معرض این تشعشعات قرار می‌گیرند و در عرض چند روز تا چند هفته نابود می‌شوند اما می‌توان از اورگانیسم‌های داخل فضاپیما محافظت کرد و تا زمانی که تراشه‌های سیلیکونی عمل می‌کنند، میکروب‌ها نیز قادر به زنده ماندن هستند.