دونالد ترامپ در آمریکا با مشکلات اقتصادی واجتماعی متنوعی مواجه شده، بدیهی است برای سنجش اثربخشی یک تهدید ابتدا باید مشخص شود که طرف مقابل تا چه اندازه شرایط، امکانات و ابزارهای لازم برای عملیاتی کردن تهدید خود را دارد.
روزنامه ایران در یادداشتی به قلم حشمت‌ا... فلاحت‌پیشه عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس نوشت:رئیس جمهور جدید آمریکا نخستین روزهای ریاست خود را با تصمیماتی عجولانه آغاز کرد. از ابتدا نیز پیش‌بینی می‌شد او رفتارهایی خارج از عرف جایگاه ریاست جمهوری اتخاذ کند. با این حال این میزان از شتاب در اعمال غیر منطقی ترامپ را تحلیلگران درنظر نگرفته بودند. سیاست‌های تهاجمی دونالد ترامپ در اظهارات و مصاحبه‌های وی آن هم در شرایطی که آمریکا در داخل با مشکلات گوناگونی مواجه است، جای تعجب دارد.
در واقع برای بررسی این نکته که چگونه باید با ترامپ و تهدیدهای کاخ سفید تحت مدیریت او روبه‌رو شد تحلیل شرایط‌بین‌المللی، منطقه‌ای و به‌ویژه داخلی آمریکا ضروری است. دونالد ترامپ در آمریکا با مشکلات اقتصادی واجتماعی متنوعی مواجه شده، بدیهی است برای سنجش اثربخشی یک تهدید ابتدا باید مشخص شود که طرف مقابل تا چه اندازه شرایط، امکانات و ابزارهای لازم برای عملیاتی کردن تهدید خود را دارد. ترامپ در شرایطی در آمریکا به قدرت رسیده که این کشور در مسیر افول قدرت قرار گرفته، تا جایی که ایالات متحده درخطر از دست دادن هژمونی خود در آینده‌ای نزدیک درجهان است. زبان تهدید و ساختارشکنانه رئیس جمهور آمریکا نیز در همین چارچوب قابل تحلیل است. وی با فرافکنی تلاش دارد آمریکا را از این مسیر افول خارج کند. در این میان مقابله با ایران و به ویژه اظهارات تند علیه برجام یکی از اقدامات اوست. از سوی دیگر برای اثبات این مدعا که ترامپ توانایی مقابله نظامی با ایران را ندارد می‌توان به تجربه گذشته نزدیک اشاره کرد. در زمان رئیس جمهوری جرج بوش با توجه به حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ که یکپارچگی داخلی و جهانی با سیاست‌های بوش پسر فراهم شده بود و در شرایطی که بوش، ایران را جزئی از مثلث شرارت نامید، او نتوانست در قبال ایران اقدامی را انجام دهد. ذکر این نکته ضروری است که قدرت نظامی و اقتصادی آمریکا در ابتدای هزاره سوم بسیار بیش از زمان کنونی بود. امروز میزان بدهی دولت آمریکا نسبت به ابتدای ۲۰۰۱ سه برابر افزایش یافته است.
برجام ایران را از کانون تهدید خارج کرده است و توافق هسته‌ای که در شورای امنیت به تصویب رسیده، درکنار فرایند چندجانبه بودن، این توافق، موجب شده تا آمریکا نتواند سایر کشورها را علیه ایران با خود همراه کند. ترامپ برای چنین تهدیدی تنها روی متحدان منطقه‌ای خود حساب باز کرده است، درحالی که این کشورها نیز در وضعیت مناسبی به سر نمی‌برند. نتانیاهو یکی از طرفداران سختگیری‌های این‌چنینی علیه ایران است اما حتی در داخل این رژیم نیز با رویه افراطی نتانیاهو مخالفت می‌شود. علاوه بر این معدود متحدان عرب ترامپ در منطقه که نگران تاج و تخت خود هستند نیز برای کمک به آمریکا از جایگاهی برخوردار نیستند.
این کشورهای عرب خود با بحران افول روبه‌رو شده‌اند. اما از یک موضوع نباید غفلت شود و آن‌هم رویه ایران در مواجهه با شرایط فعلی است. در فضای بین‌الملل یک موج تهاجمی منفی از سوی ترامپ شکل گرفته‌است. بازیگران جهانی به دنبال مدیریت این موج هستند تا خود کمترین ضربه را ببینند. ترامپ همچون شراره آتش است و بازیگران بین‌الملل به دنبال این هستند که این شراره آتش را در یک منطقه مدیریت شده، محدود کنند. بنابراین ایران نباید در سیبل تحولات افراطی قرار بگیرد. نباید اجازه داده شود ایران با رفتارهایی که لابی‌های قدرت و نفوذ به دنبال آن هستند، به عنوان محور تحولات افراطی معرفی شود، موضوعی که اگر به خوبی رعایت شود، بهانه‌جویی‌های ترامپ نیز به جایی نخواهد رسید.
ارسال نظر
