چرا برخی صداهای خاص روی اعصاب آدم‌ها می‌رود؟

 محققان دانشگاه نیوکاسل در انگلستان موفق به یافتن مبنای فیزیکی برای افراد مبتلا به یک بیماری به نام "صدا بیزاری"(misophonia) شده‌اند.

«صدابیزاری» یک اختلال است که در آن افراد از صداهایی مانند صدای جویدن و یا سر و صدای ایجاد شده بوسیله حرکت قلم نفرت دارند.

فرد مبتلا به این اختلال با شنیدن بعضی صداهای خاص که می‌توانند بلند یا آرام باشند، دچار احساسات منفی شدیدی مانند عصبانیت، گریختن، تنفر و انزجار می‌شود.

مبتلایان به "صدابیزاری" معمولاً با شنیدن صداهایی مانند جویدن آدامس، صاف کردن گلو، هورت کشیدن، سرفه مداوم، تایپ کردن، یا صدای تق تق مداوم دچار عصبانیت شده و میل شدیدی به ترک محیط پیدا می‌کنند.

محرک‌های دیداری مثلاً تکان‌های مداوم پا یا دست دیگران در اثر بیقراری، دیدن فرد در حال جویدن آدامس یا جویدن ناخن هم می‌توانند عامل تحریک عصبی این افراد شوند. هر فرد به دسته خاصی از محرک‌ها حساسیت نشان می‌دهد و میزان حساسیت فرد به هر کدام از محرک‌ها متفاوت است.

این اصطلاح در سال 2000 و در تمایز با اختلال هراس از صدا(فنوفوبیک) و برای کسانی به کار رفت که اعصاب‌شان با صدا تحریک می‌شد.

محققان در این پژوهش نخستین شواهد از تغییرات واضح در ساختار لوب فرونتال مغز در افراد مبتلا به صدا بیزاری و همچنین تغییراتی در فعالیت مغز را نشان داده‌اند.

تصویربرداری از مغز افراد مبتلا به این اختلال نشان داد که آنها دارای اختلال در مکانیسم کنترل عاطفی هستند که سبب می‌شود مغز آنها با شنیدن این صداهای محرک شدیدا تحریک ‌شود.

پژوهشگران همچنین دریافتند که فعالیت مغز از الگوهای اتصال مختلف به لوب فرونتال نشأت گرفته که به طور طبیعی مسئول سرکوب واکنش‌های غیر طبیعی در برابر صدا است.

این پژوهشگران همچنین دریافتند که این صداها سبب برانگیخته شدن پاسخ‌های فیزیولوژیکی شدید با افزایش ضربان قلب و عرق کردن در افراد مبتلا به صدابیزاری می‌شود.