جلال چراغپور، کارشناس فوتبال در توصیف سبک علی دایی و علیرضا منصوریان از دو واژه "مینور" و "ماژور" استفاده کرده است.
جلال چراغپور، کارشناس فوتبال در توصیف سبک علی دایی و علیرضا منصوریان از دو واژه "مینور" و "ماژور" استفاده کرده است.در آستانه سومین دیدار این فصل دو تیم استقلال و نفت تهران به تجزیه و تحلیل سبک دو سرمربی با جلال چراغپور کارشناس با تجربه فوتبال پرداخته ایم. دو بازی گذشته این دو تیم در لیگ برتر با نتیجه 1 بر 1 به خاتمه رسید و در جام حذفی شاگردان علی دایی موفق شدند در جدالی نفس گیر با نتیجه 3 بر 2 از سد شاگردان منصوریان عبور کنند. چراغپور در این گفتگو به توصیف دو سبک "ماژور" و "مینور" در فوتبال، سبک استقلال و نفت تهران و همچنین شانس برنده شدن دو تیم در دیدار پیش رو پرداخته است.
می توانید گفتگوی "ورزش سه" با جلال چراغپور و توصیف این کارشناس از سبک مربیگری دایی و منصوریان را در ادامه دنبال کنید:
سبک مربیگری با کیفیت مربیگری تفاوت دارد
در ابتدا باید این تذکر را بدهیم که سبک مربیگری با کیفیت مربیگری دو مقوله متفاوت و مجزا است. هیچ سبکی بر سبک دیگر برتری ندارد و اینکه مربیان چگونه از مجموعه ابزار خود استفاده می برند، تعیین کننده میزان موفقیت آن ها خواهد شد.
مینور و ماژور در فوتبال به چه معنا است؟
سپس توضیحی در مورد دو سبک مورد نظر خواهیم داشت. سبک ماژور سبکی است که بیشتر بر توپ های بلند، فوتبال اقتصادی تر، سریعتر و قوی تر تمرکز دارد. در سبک ماژور ریتم بازی (تعداد حضور در محوطه جریمه به تعداد زمان) بالا است. در مقابل افرادی که سبک بازی "مینور" را ترجیح می دهند به آن ها در اصطلاح انگلیسی (Minor Gamer) می گویند. خصوصیات این نوع بازی پاس بیشتر، بازی در فضاهای کوچپ و تنگ و .. است که راس آن در فوتبال مدرن، باشگاه بارسلونا است. وقتی یک مربی، مینور فکر می کند بازیکن های خود را هم به همین ترتیب می خرد و بالعکس سبک "ماژور" نیز بازیکنان خاص خود را می طلبد. در فوتبال روز انگلیس می توان از منچستریونایتد به عنوان تیمی یاد کرد که با سبک ماژور بازی می کند و منچسترسیتی سبک مینور.
سبک یک مربی از دوران بازی او نشات می گیرد
معمولا مربیان بعد از اتمام دوران بازیگری یک سبک را در ذهن خود ثبت می کنند که بیشتر به پستی مربوط می شود که در آن بازی کرده اند. به عنوان مثال دیگو سیمئونه که در پست هافبک دفاعی به میدان می رفت و یک بازیکن جنگجو بود، سبکش برگرفته از پستی است که در آن بازی می کرد. این سبک با گذر زمان ممکن است با افزایش تجربیات و دانش تا حدودی تغییر کند، اما اسکلت آن باقی می ماند.
سبک دایی و منصوریان متفاوت است
سبک علیرضا منصوریان و علی دایی کاملا با یکدیگر متفاوت است و این یعنی شکل فوتبالی که دو تیم استقلال و نفت بازی می کنند، تفاوت دارد. پس اگر ما بخواهیم راجع به سبک بازی این دو صحبت کنیم باید ببینیم در چه پستی و البته در چه سطحی بازی کرده اند.
سبک دایی "ماژور" است
آقای علی دایی در تیم های بزرگی مثل بایرن مونیخ و با مربیان بزرگی مثل اتمار هیتسفلد کار کرده است. سبک آقای دایی در فوتبال سبک "ماژور" است. یعنی آقای دایی از مسافت های خیلی کوتاه برای رد و بدل کردن توپ کمتر استفاده می کند و بیشتر از توپ های بلند برای رسیدن به محوطه جریمه بهره می برد و علاقمند است که زود به محوطه جریمه حریف برسد.
استفاده از سبک ماژور در فوتبال دنیا هم رو به افزایش است
معمولا تیم علی دایی از توپ های بلند، کرنر و ضربات ایستگاهی خوب استفاده می کند و علی دایی به همین منظور بازیکنانی را به خدمت می گیرد که آن ها نیز سبک "ماژور" در بازی خود داشته باشند. بازیکنانی که بتوانند در شلوغی ها خوب سر بزنند و بتوانند خیلی زود خود را با سبک "ماژور" تطبیق دهند. در نتیجه سبکی به عنوان سبک "ماژور" به وجود آمده و علی دایی هم در زمان بازی خودش با این سبک بازی می کرد. معمولا این روزها این سبک در حال گسترش است و در فوتبال انگلیس هم روز به روز بیشتر به چشم می آید. تیم علی دایی با این سبک تا سوم جدول بالا آمده و شاید بتواند به رتبه های بالاتر هم برسد؛ اما در مجموع رتبه خوبی به دست آورده و می تواند همه تیم ها را اذیت کند.
سبک منصوریان "مینور" است
اما سبک علیرضا منصوریان سبکی متفاوت با علی دایی است و بر سبک "مینور" تمرکز دارد. آقای منصوریان خودش بازیکنی بوده است که سبک "مینور" داشته است. فرارها و پاس های کوتاه، گل زدن در فواصل کم و اینکه کمتر به عنوان بازیکنی سر زن به شمار می رفته است. این ها خصوصیات بازیکن این سبک بازی است و همانطور که در معماری او در استقلال می بینیم، مهاجم نوک به معنای واقعی وجود ندارد. در حالی که آقای دایی در هر تیمی پیش از هر چیزی مهاجم نوک برایش اهمیت دارد. زمانی هم که در اردوی تیم ملی بود 11 نفر مهاجم نوک را به اردوی تیم ملی دعوت کرد و هرکسی که قابلیت بازی در این پست داشت را به اردوی تیم ملی دعوت کرد و این دعوت نشان دهنده نگرش او است.
دایی هوشمندانه زمین تختی را انتخاب کرده است
به نظر من آقای دایی هوشمندانه سبک ماژور را انتخاب کرده است و هوشمندانه تر نیز زمین تختی را برای مسابقات خانگی خود برگزیده است. چون در زمین تختی با توجه به اینکه شرایط بازی کردن روی زمین به طور کامل فراهم نیست، تیم ها مجبور می شوند به بازی مستقیم روی بیاورند (تیم نفت تهران در دیدارهای دور رفت با یک امتیاز اختلاف نسبت به پرسپولیس دومین تیم خانگی از لحاظ کسب نتیجه است). علی دایی هم زمین، هم سبک بازی و هم نفرات را به خوبی انتخاب کرده است و مهم تر از این سه مورد چهارم است و آن هم اینکه تاکتیکی که برای فوتبال خود انتخاب کرده است، تاکتیک کم ضرب است. به طور کلی تیم علی دایی اشکال معماری ندارد و در تمام نقاط بازیکنان مورد نظر و مطمئنی را در اختیار دارد.
زمین مناسب نباشد، منصوریان به مشکل می خورد
آقای منصوریان با توجه به اینکه سبک مینور بازی می کند، دو محدودیت همیشه او را تهدید می کند. هر زمانی که زمین مسابقه چمن خوبی نداشته باشد، تعداد پاس ها و دقت پاس ها را تحت تاثیر قرار می دهد و اگر بخواهد سبک را عوض کند، نمی تواند چون بازیکنان مورد نظر را ندارد. حتی آقای ابراهیمی هافبک تیم استقلال بیشتر قدرت پیش بینی، سرعت تصمیم گیری و تکنیک درگیری هوشمندانه سود می برد تا پرش و کارهای فیزیکی.
منصوریان یک طراح در تیمش کم دارد
به گزارش ورزش 3، اما برعکس تیم نفت، تیم علی منصوریان طراح دقیقی ندارد. اگر طراح خوبی در سبک مینور نباشد، نتیجه گیری سخت می شود. منصوریان در مجموع بازیکن های خوبی دارد، ولی یک طراح (Schemer) جلوی امید ابراهیمی کم دارد. بازیکنی مثل جان واریو و یا جباری که در سال های گذشته در این پست بازی می کردند. شما وقتی سیستم مینور را انتخاب می کنید و طراح خوبی ندارید، مثل این می ماند که یک ساختمان شیک درست کنید ولی برایش "در" نسازید. علی منصوریان هم می داند که تیمش یک طراح مرکزی کم دارد.
می توانید گفتگوی "ورزش سه" با جلال چراغپور و توصیف این کارشناس از سبک مربیگری دایی و منصوریان را در ادامه دنبال کنید:
سبک مربیگری با کیفیت مربیگری تفاوت دارد
در ابتدا باید این تذکر را بدهیم که سبک مربیگری با کیفیت مربیگری دو مقوله متفاوت و مجزا است. هیچ سبکی بر سبک دیگر برتری ندارد و اینکه مربیان چگونه از مجموعه ابزار خود استفاده می برند، تعیین کننده میزان موفقیت آن ها خواهد شد.
مینور و ماژور در فوتبال به چه معنا است؟
سپس توضیحی در مورد دو سبک مورد نظر خواهیم داشت. سبک ماژور سبکی است که بیشتر بر توپ های بلند، فوتبال اقتصادی تر، سریعتر و قوی تر تمرکز دارد. در سبک ماژور ریتم بازی (تعداد حضور در محوطه جریمه به تعداد زمان) بالا است. در مقابل افرادی که سبک بازی "مینور" را ترجیح می دهند به آن ها در اصطلاح انگلیسی (Minor Gamer) می گویند. خصوصیات این نوع بازی پاس بیشتر، بازی در فضاهای کوچپ و تنگ و .. است که راس آن در فوتبال مدرن، باشگاه بارسلونا است. وقتی یک مربی، مینور فکر می کند بازیکن های خود را هم به همین ترتیب می خرد و بالعکس سبک "ماژور" نیز بازیکنان خاص خود را می طلبد. در فوتبال روز انگلیس می توان از منچستریونایتد به عنوان تیمی یاد کرد که با سبک ماژور بازی می کند و منچسترسیتی سبک مینور.
سبک یک مربی از دوران بازی او نشات می گیرد
معمولا مربیان بعد از اتمام دوران بازیگری یک سبک را در ذهن خود ثبت می کنند که بیشتر به پستی مربوط می شود که در آن بازی کرده اند. به عنوان مثال دیگو سیمئونه که در پست هافبک دفاعی به میدان می رفت و یک بازیکن جنگجو بود، سبکش برگرفته از پستی است که در آن بازی می کرد. این سبک با گذر زمان ممکن است با افزایش تجربیات و دانش تا حدودی تغییر کند، اما اسکلت آن باقی می ماند.
سبک دایی و منصوریان متفاوت است
سبک علیرضا منصوریان و علی دایی کاملا با یکدیگر متفاوت است و این یعنی شکل فوتبالی که دو تیم استقلال و نفت بازی می کنند، تفاوت دارد. پس اگر ما بخواهیم راجع به سبک بازی این دو صحبت کنیم باید ببینیم در چه پستی و البته در چه سطحی بازی کرده اند.
سبک دایی "ماژور" است
آقای علی دایی در تیم های بزرگی مثل بایرن مونیخ و با مربیان بزرگی مثل اتمار هیتسفلد کار کرده است. سبک آقای دایی در فوتبال سبک "ماژور" است. یعنی آقای دایی از مسافت های خیلی کوتاه برای رد و بدل کردن توپ کمتر استفاده می کند و بیشتر از توپ های بلند برای رسیدن به محوطه جریمه بهره می برد و علاقمند است که زود به محوطه جریمه حریف برسد.
استفاده از سبک ماژور در فوتبال دنیا هم رو به افزایش است
معمولا تیم علی دایی از توپ های بلند، کرنر و ضربات ایستگاهی خوب استفاده می کند و علی دایی به همین منظور بازیکنانی را به خدمت می گیرد که آن ها نیز سبک "ماژور" در بازی خود داشته باشند. بازیکنانی که بتوانند در شلوغی ها خوب سر بزنند و بتوانند خیلی زود خود را با سبک "ماژور" تطبیق دهند. در نتیجه سبکی به عنوان سبک "ماژور" به وجود آمده و علی دایی هم در زمان بازی خودش با این سبک بازی می کرد. معمولا این روزها این سبک در حال گسترش است و در فوتبال انگلیس هم روز به روز بیشتر به چشم می آید. تیم علی دایی با این سبک تا سوم جدول بالا آمده و شاید بتواند به رتبه های بالاتر هم برسد؛ اما در مجموع رتبه خوبی به دست آورده و می تواند همه تیم ها را اذیت کند.
سبک منصوریان "مینور" است
اما سبک علیرضا منصوریان سبکی متفاوت با علی دایی است و بر سبک "مینور" تمرکز دارد. آقای منصوریان خودش بازیکنی بوده است که سبک "مینور" داشته است. فرارها و پاس های کوتاه، گل زدن در فواصل کم و اینکه کمتر به عنوان بازیکنی سر زن به شمار می رفته است. این ها خصوصیات بازیکن این سبک بازی است و همانطور که در معماری او در استقلال می بینیم، مهاجم نوک به معنای واقعی وجود ندارد. در حالی که آقای دایی در هر تیمی پیش از هر چیزی مهاجم نوک برایش اهمیت دارد. زمانی هم که در اردوی تیم ملی بود 11 نفر مهاجم نوک را به اردوی تیم ملی دعوت کرد و هرکسی که قابلیت بازی در این پست داشت را به اردوی تیم ملی دعوت کرد و این دعوت نشان دهنده نگرش او است.
دایی هوشمندانه زمین تختی را انتخاب کرده است
به نظر من آقای دایی هوشمندانه سبک ماژور را انتخاب کرده است و هوشمندانه تر نیز زمین تختی را برای مسابقات خانگی خود برگزیده است. چون در زمین تختی با توجه به اینکه شرایط بازی کردن روی زمین به طور کامل فراهم نیست، تیم ها مجبور می شوند به بازی مستقیم روی بیاورند (تیم نفت تهران در دیدارهای دور رفت با یک امتیاز اختلاف نسبت به پرسپولیس دومین تیم خانگی از لحاظ کسب نتیجه است). علی دایی هم زمین، هم سبک بازی و هم نفرات را به خوبی انتخاب کرده است و مهم تر از این سه مورد چهارم است و آن هم اینکه تاکتیکی که برای فوتبال خود انتخاب کرده است، تاکتیک کم ضرب است. به طور کلی تیم علی دایی اشکال معماری ندارد و در تمام نقاط بازیکنان مورد نظر و مطمئنی را در اختیار دارد.
زمین مناسب نباشد، منصوریان به مشکل می خورد
آقای منصوریان با توجه به اینکه سبک مینور بازی می کند، دو محدودیت همیشه او را تهدید می کند. هر زمانی که زمین مسابقه چمن خوبی نداشته باشد، تعداد پاس ها و دقت پاس ها را تحت تاثیر قرار می دهد و اگر بخواهد سبک را عوض کند، نمی تواند چون بازیکنان مورد نظر را ندارد. حتی آقای ابراهیمی هافبک تیم استقلال بیشتر قدرت پیش بینی، سرعت تصمیم گیری و تکنیک درگیری هوشمندانه سود می برد تا پرش و کارهای فیزیکی.
منصوریان یک طراح در تیمش کم دارد
به گزارش ورزش 3، اما برعکس تیم نفت، تیم علی منصوریان طراح دقیقی ندارد. اگر طراح خوبی در سبک مینور نباشد، نتیجه گیری سخت می شود. منصوریان در مجموع بازیکن های خوبی دارد، ولی یک طراح (Schemer) جلوی امید ابراهیمی کم دارد. بازیکنی مثل جان واریو و یا جباری که در سال های گذشته در این پست بازی می کردند. شما وقتی سیستم مینور را انتخاب می کنید و طراح خوبی ندارید، مثل این می ماند که یک ساختمان شیک درست کنید ولی برایش "در" نسازید. علی منصوریان هم می داند که تیمش یک طراح مرکزی کم دارد.
ارسال نظر
