لرزه بر اندام بناهای تاریخی مازندران

 یک دوستدار میراث فرهنگی از در معرض تخریب بودن بسیاری از آثار تاریخی مازندران ابراز نگرانی کرد.

صادقی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان این مطلب که نگاهی گذرا به آثار تاریخی مازندران نشان می دهد که بسیاری از بناهای میراثی مازندران در معرض خطر است، اظهار کرد: به عنوان نمونه در شهر امیرکـَلا با آن‌که دارای پیشینه سه هزار و اندی ساله تاریخی و چهارصد ساله مکتوب مانند دیوان امیر پازواری زادگاه امیرالشعرای عجم است، بیش از چند خانه تاریخی در آن باقی نمانده است که حتی یکی از این خانه‌ها نیز ثبت ملی نشده‌اند و میراث فرهنگی شهرستان و استان هیچ گونه کوشش و پیگیری در این زمینه ندارد، همین چند خانه تاریخی نیز بدون هیچ‌گونه ساماندهی در دست مالکان شخصی به صورت نیمه ویران درآمده و بعضا مرمت‌های غیراصولی در آن وارد کرده‌اند.

صادقی افزود: خانه پدری پروفسور نوری -بزرگترین جراح ارولوژی جهان- که مربوط به میانه قاجاری است به صورت نیمه ویران رها شده است، در صورتی که می‌توان آن را به یک مرکز فرهنگی و یا موزه پزشکی دگرگون کرد.

وی تصریح کرد: متاسفانه بیشترین تخریب‌ها و کارشکنی‌ها در حوزه میراث در شهرستان بابل که آثار تاریخی و ثبتی بسیار و پیشینه و جایگاه تاریخی آن بر همگان روشن است، رخ می‌دهد.

دبیرکل انجمن جوانان سپید پارس گفت: سقانفار کیجا تکیه  قاجاری دارای ثبت ملی که یکی از پر نقش و نگارترین سقانفار های ایران و جهان است و نقوش میترایی و اسطوره ای بسیار دارد، بازدید از آن برای بسیاری از مردم امکان پذیر نیست؛ ساختمان شهربانی پهلوی ثبت ملی شده همچنان در دست نیروی انتظامی است و کاربری اداری دارد، در حالی که نگهداری و بهسازی آن غیراصولی است، این در صورتی است که می‌توان از آنجا به عنوان مکانی فرهنگی برای آموزش شهروند قانونمدار و یا موزه شهربانی و انتظامی استفاده کرد؛ دست اندازی و ویرانی بافت تاریخی بابل و هم‌چنین تخریب بیش از 80درصد  از گرمابه میرزا یوسف - ثبت ملی شده - متعلق به دوره صفوی در روز آدینه به بهانه  ساخت پارکینگ عمومی؛ وضعیت پل محمد حسن خان متعلق به سده دوازدهم نیز هر روز بد و بدتر از پیش می‌شود، از ریختن زباله به زیر آن گرفته تا تخریب تاق چشمه‌های آن به دلیل عبور جاده ماشین رو از زیر این پل تاریخی که دارای سازه معماری نادر و زیبایی هست نیز نمی‌توان گذشت.

وی افزود: در شهرستان آمل نیز وضعیت آثار تاریخی بهتر از بابل نیست، اداره کل میراث فرهنگی و پایگاه برج‌های آرامگاهی استان، در حفاظتی غیرکارشناسی، آتشکده آمل ثبت ملی شده متعلق به سده نهم که برخی آن را بنایی پارتی، برخی بنایی ساسانی و گروهی هم آن را آرامگاه جریر طبری آملی می‌دانند را به بهانه مرمت و نگاهداری، فضای داخلی آن را گچ کاری کرده و از آجرهای سوراخ دار امروزی بجای آجرهای خشتی و بجای ملات گچ و ساروج از سیمان برای مرمت بنا استفاده کرده است.

صادقی خاطرنشان کرد: این اقدامات مخربانه و ناشیانه در حالی انجام می‌شود که این بنای چند صد ساله حتی تعیین حریم نیز نشده و بدون هیچ‌گونه حصار و یا دیواری به حال خود رها شده است.

وی وضعیت بقعه ناصرالحق ثبت ملی شده متعلق به سده نهم را  بدتر از دیگر بناهی تاریخی دانست و گفت: متاسفانه گنبد آجری آن را با سیمان پوشانده و درون بقعه را با رابیز سقف کاذب تعبیه کرده و گچکاری کرده‌اند و برای زیبایی و نماکاری از آجرهای سوراخ دار و سنگ گرانیت در بدنه بنا استفاده شده است..

وی گفت: در مورد کاروانسرای کندوان که چندسال پیش با پافشاری به نام مازندران ثبت شد که البته استان البرز خواستار ثبت آن بنام خود بود ، هیچ گونه تغییر در وضعیت آن جهت ساماندهی و نگهداری‌اش رخ نداده است.

این دوستدار میراث فرهنگی افزود: منظر و محور فرهنگی و تاریخی رامسر نیز بگونه کامل خدشه دارد شده و تقریبا از میان رفته است.

وی گفت: غارقلعه اسپهبد خورشید متعلق به پیش از اسلام تا اسلامی ثبت ملی شده که قابلیت جهانی شدن را - به دلیل منظر و ساختار طبیعی، فرهنگی، میراث معنوی و تاریخی و سازه‌ای - دارد، هر روز در روی ویرانی و تخریب بیشتر است، خاکبرداری بی‌رویه از بستر این کوه از سویی و تعیین و اجرایی نشدن حریم آن از سوی دیگر باعث تخریب شتابزده این بزرگترین تاق طبیعی آهکی جهان شده است.

صادقی یادآورشد: وضعیت آثار تاریخی بهشهر نیز نابسامان و اسفناک است، از نحوه زننده نگهداری آثار سنگی کشف شده در گوهر تپه که تنها سایت موزه شمال کشور گرفته تا وضعیت نابسامان و دردناک غارهای هوتو کمربند و باغ ایرانی ثبت جهانی شده و بنای عباس آباد بهشهر و چشمه عمارت همگی، نشان از آسان انگاری ودلسوز نبودن برخی از مسئولین نسبت به پیشینه تاریخی، فرهنگی و وضعیت زیست بوم در مازندران دارد.