مشکل مردم ایران با چینی‌ها چیست؟

دو واکنش در چند هفته اخیر از سوی ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا، تاکتیک سیاسی و تجاری ایران را به سمت و سوی دیگری تغییر داد. چین و روسیه دو کشوری هستند که معمولا در مواقع بحرانی در کنار ایران قرار می‌گیرند به طوری که وزیر امور خارجه ایران در اجلاس تجاری ایران و چین که روز گذشته برگزار شد از چین این‌گونه یاد کرد: چین و ایران شرکای تجاری قابل اعتمادی برای هم هستند و هیچ سقفی در ارتقای روابط دو کشور وجود ندارد.

به گفته محمدجواد ظریف، دو کشور تصمیم گرفتند روابط تاریخی خود را با توجه به ظرفیت‌های موجود به یک اشتراک راهبردی تبدیل کنند و این نشان‌دهنده عزم دولت‌های دو کشور برای تقویت روابط است.با توجه به حرف و حدیث‌هایی که در مورد پیمانtpp از سوی آمریکا به وجود آمد و احتمال اجرای تمدید تحریم‌های 10 ساله ایران، شائبه حضور دوباره کاسبان چین در ایران را بیش از پیش دامن زده است. از این رو کارشناسان از بازگشت قریب‌الوقوع دوباره چین به بازار ایران خبر می‌دهند.در این میان با توجه به اینکه با خارج شدن آمریکا از پیمان tpp، بار دیگر چین بر اقتصاد کشورهایی نظیر ایران که در دوران تحریم‌ها به محلی برای کسب‌و‌کارشان تبدیل شده بود، دست خواهد انداخت، نگرانی‌های زیادی ایجاد شده است.چین یکی از مهم‌ترین کشورهای طرف همکاری‌های تجاری و سیاسی ایران است. کشور چین رتبه اول صادرات و واردات با ایران را در سال‌های اخیر به خود اختصاص داده است.

با این وجود پس از افزایش روابط تجاری ایران با اروپا، سهم تجارت ایران با این کشور کاسته شده هرچند هنوز هم رتبه اول را در سبد تجاری ایران حفظ کرده است.براساس آمار گمرک ایران، در هفت ماهه امسال بیش از پنج میلیارد و ۷۱۰ میلیون دلار کالا از این کشور وارد شده که نسبت به مدت مشابه سال گذشته از نظر وزنی 77/8 درصد کاهش و از نظر ارزشی 54/5 درصد کاهش داشته است. همچنین در بخش صادرات، ایران بیش از چهار میلیارد و ۴۳۸ میلیون دلار به این کشور صادرات داشته که از نظر وزنی 23/23 درصد رشد داشته اما از نظر ارزشی کاهش 2/48 درصدی را تجربه کرده است.با وجود آنکه مسوولان ایرانی بارها اعلام کرده‌اند بر ورود کالاهای چینی به کشور نظارت بیشتری خواهند کرد اما ترس از ورود کالاهای نامرغوب چینی هنوز در اقتصاد ایران وجود دارد. علاوه بر این بیشتر تولیدکنندگان ایرانی نیز معتقدند این مدل واردات سرانجام کار دست تولید داخلی خواهد داد اما آنچه باعث شده مردم و تولیدکنندگان نسبت به کالاهای چینی گارد خود را بالا آورند و جبهه‌گیری کنند، عرضه کالاهای بی‌کیفیت چینی در داخل کشور است. این در حالی است که بیشتر کشورهای اروپایی و آمریکایی هم از کالاهای چینی استفاده می‌کنند اما نه آن کالاهایی که در ایران به دست مصرف‌کننده می‌رسد. بنابراین آنچه مصرف‌کننده ایرانی را نسبت به این کالاها بدبین کرده، کیفیت این کالاهاست نه صرفا چینی بودن آن.

این در حالی است که اگر از چینی‌ها بخواهیم کالای مصرفی بی‌کیفیت خود را راهی بازار ایران نکنند و کالایی که وارد می‌شود هم تولید داخلی را تحت‌الشعاع قرار ندهد و سیاست واردات به سوی مواد اولیه، کالاهای واسطه‌ای و ماشین‌آلات برود، قطعا بازار مصرفی شاهد چنین بدگمانی و سوظنی نسبت به کالاهای وارداتی چینی نخواهد بود.در برنامه ششم اقتصادی کشور هم بر روابط استراتژیک ایران با چینی‌ها بسیار تاکید شده است اما در این میان اگر از چین کالاهای مصرفی را کمتر وارد کنیم و در اقدامی مشترک میان سرمایه‌گذاران ایرانی و چینی کالای موردنظر را در داخل کشور تولید کنیم، مشکل مردم با چین و کالاهای چینی حل می‌شود. البته این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که چین اجازه انجام چنین سرمایه‌گذاری‌هایی را به ایران هم بدهد. زمان زیادی است که چینی‌ها در اقتصاد ایران حضور دارند بی‌آنکه عملکرد تاثیرگذاری از خود بر جای گذاشته باشند. آنها در بسیاری از پروژه‌های ایران اعم از حضور در پروژه‌هایی نظیر آزادگان شمالی و جنوبی و فاز 11، عملکرد مثبتی از خود برجای نگذاشتند. علاوه بر آن با توجه به سابقه فعالیت چینی‌ها در ایران بعید است چین از صدور کالاهای بی‌کیفیت خود به ایران به سمت سرمایه‌گذاری‌های مشترک با ایران تغییر جهت دهد. دست آخر اینکه مشکل مردم ایران با چینی‌ها واردات باکیفیت پایین محصولات این کشور است نه با مردم‌شان.

منبع:جهان صنعت