فکر می‌کردم بیلیارد یک نوع ساندویچ است!

قهرمانی در مسابقات اسنوکر آماتور جهان و حضور در جمع حرفه‌ای‌ها اتفاق بزرگی بود که نصیب یک ایرانی شد، سهیل واحدی، بیلیارد باز قهرمان جهان می‌توانست سرنوشت متفاوتی داشته باشد، وقتی در راه‌آهن فوتبالیست بود، هرگز فکرش را هم نمی‌کرد که سراغ بیلیارد برود اما او یک روز تصمیم گرفت قید ورزش محبوب جهان را بزند و در اسنوکر رویاهایش را جست‌وجو کند، هرچند نامش این روزها به تیتر اصلی برخی از رسانه‌ها تبدیل شده اما می‌گوید پشیمان است که فوتبال را رها کرده است.

در ادامه گفت‌وگو با سهیل واحدی  را می‌خوانید:

قهرمانی در اسنوکر جهان قطعا به سادگی حاصل نشده، مشکلی برای مسابقات قهرمانی جهان نداشتی؟
قبل از این‌که به این مسابقات بروم خیلی تمرین کرده بودم، تلاش کردم ایراداتم را رفع کنم، البته هنوز هم ایراداتی دارم ولی تلاش می‌کنم هر روز بهتر بشوم تا در جمع حرفه‌ای‌ها مشکلی نداشته باشم.

سطح مسابقات در قطر چطور بود؟
خیلی بالا بود و بهترین‌های دنیا به این مسابقات آمده بودند. درواقع بزرگترین مسابقه تاریخ IBSF بود چون ٥٨ کشور دنیا در این رقابت‌ها حاضر بودند.

قبلا هم سابقه حضور در مسابقات قهرمانی جهان را داشتی؟
بله،‌سال ٢٠٠٨ در بین ٥٢ کشور جهان چهارم شدم.

با قهرمانی در این مسابقات به جمع حرفه‌ای‌ها رفتی، ایران در این بخش هم حرفی برای گفتن خواهد داشت؟
چرا که نه؟ همه تلاش ما این است که بتوانیم در بخش حرفه‌ای هم قهرمان شویم، شخصا معتقدم ٦ ماه زمان لازم داریم تا بتوانیم خودمان را در این بخش نشان بدهیم.

چه شد که از فوتبال به بیلیارد رفتی؟
من بازیکن راه آهن بودم اما یک سری مسائلی مثل پول و پارتی‌بازی که در فوتبال ما هست باعث شد از این رشته بیرون بمانم. قبل از ورود به این رشته اگر از من سوال می‌کردید بیلیارد چیست؟ می‌گفتم یک نوع ساندویچ است! باور کنید اصلا نمی‌دانستم چیست و حتی اسمش را هم نشنیده بودم. بیلیارد را از یک پیرمرد یاد گرفتم که یک ماه بعد هم او را شکست دادم. از همان زمان دیگر دور فوتبال را خط کشیدم و همه چیز تمام شد. الان هم هر جایی که فوتبال باشد نگاه نمی‌کنم، چون یاد خودم می‌افتم.

چه دیدی که فکر کردی در فوتبال پارتی اهمیت دارد؟
به هر حال در فوتبال خیلی باندبازی زیاد است و مربیان از من پول‌هایی می‌خواستند که نمی‌توانستم پرداخت کنم، بنابراین تصمیم گرفتم قید آن را بزنم.

از این‌که فوتبال را رها کردی، پشیمانی؟
به نوعی بله ولی پشیمانی سودی ندارد. در ایران به بیلیارد ارزش قایل نیستند هرچند که شرایط با گذشت زمان بهتر شده است.

فدراسیون هم در این راه کمکی به شما کرده است؟
بله، تا جایی که توانسته امکانات را برای ما فراهم کرده است.

درآمدشما از بیلیارد است؟
به هر حال این ورزش، حرفه و شغلم است و از طریق شاگردانی که می‌گیرم درآمد کسب می‌کنم. من  به مسابقات برون‌مرزی هم می‌روم و هزینه‌ها زیاد است ولی تلاش می‌کنم آن را تأمین کنم.

در مسابقات قهرمانی جهان رقابت سختی با دکلان برنان داشتی، چه شد که توانستی او را شکست بدهی؟
خیلی مسابقه سخت و نفس‌گیری بود، سعی کردم از تجربه‌ام استفاده کنم حتی یک‌بار بازی به صورت ناگهانی از دستم در رفت ولی سعی کردم خودم را نبازم و به بازی برگشتم.

فکر می‌کردی که قهرمان شوی؟
با توجه به تمریناتی که پشت سر گذاشته بودم، فکرش را می‎کردم که قهرمان بشوم، در هر بازی با تمام وجودم بازی کردم و فقط یک هدف داشتم و آن چیزی جز قهرمانی نبود. از امروز با این قهرمانی در کنار حسین وفایی، دیگر ورزشکار کشورمان در رقابت‎‎های حرفه‎ای حضور خواهم داشت.

رابطه‌ات با حسین وفایی (اولین ایرانی حاضر در بخش حرفه‌ای اسنوکر) چطور است؟
خیلی خوب، حسین (وفایی) و امیر (سرخوش) از دوستان خوب من هستند، حسین می‌گوید خوب شد که آمدی، می‌توانیم تیم خوبی بشویم و بدرخشیم. ما هم رقیب هستیم و هم رفیق. من کلا کسی را رقیب نمی‌دانم، با همه رفیق هستم.

به اهدافی که از قبل برای خودت تعیین کرده بودی، رسیدی؟
من با حضور در جمع حرفه‌ای‌ها به نیمی از هدفم در اسنوکر رسیده‌ام، نیم دیگر آن حضور در بین ٨ بازیکن برتر دنیاست. نیمه دوم آن سخت است ولی امیدوارم بتوانم با تلاش‌های بیشتر به این هدفم برسم. کارم بسیار سخت است و در بخش حرفه‎ای‎ها هر بازی حکم یک فینال را دارد.

منبع:شهروند