علی اصغر شعردوست که در سال67 از مدیران رادیو بوده است در روزنامه اطلاعات خاطره ای را منتشر کرده است.
وی نوشته است:
سال ۱۳۶۷ بود و اینجانب مسئولیت شبکه سراسرى صداى جمهورى اسلامى‌ایران را برعهده داشتم.در آن سالها به سبب جریان دفاع مقدس از سویى و محدودیت شبکه‌هاى تلویزیونى به دو شبکه آن هم در ساعات شب از سوى دیگر و هم وجود نیروهاى توانا و خوش قلم، رادیو مخاطبان فراوانى داشت. در روز هشتم بهمن ماه به مناسبت سالروز ولادت حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا(س) برنامه صبحگاهى دو ساعته رادیو – به جاى برنامه خانواده که به صورت زنده پخش مى‌شد- اختصاص به ویژه برنامه اى تولیدى در مورد آن حضرت و «روز زن» داشت. نوع برنامه ترکیبى و حاوى نمایش، شعر و آواز، گزارش و بخش‌هاى جذاب دیگر بود که در گروه معارف اسلامى‌رادیو تهیه شده بود.بعداز ظهر آن روز بود که از منبعى موثق مطلع شدم که به امام خمینى گزارش داده شده است، که در یک برنامه رادیویى به ساحت مقدس حضرت زهرا(س) اهانت شده است و امام در این مورد حکمى‌صادر فرموده اند -البته در مورد چگونگى گزارش، انگیزه‌ها و اشخاص گزارش دهنده نکاتى وجود دارد که خارج از حوصله این مقال است…- ناگفته نماند که چند روز پیش از آن، امام از انباشته شدن پرونده‌ها در محاکم اظهار نارضایتى کرده و به رسیدگى دقیق و سریع و عادلانه پرونده‌هاى قضائى تاکید فرموده بودند و اینک امام حکمى‌صادر کرده بودند با این مضمون که توهین کنندگان به ساحت حضرت زهرا باید مجازات شوند. با اینکه دستور امام به صورت نامه اى با لحن تند خطاب به جناب آقاى محمد‌هاشمى‌صادر شده بود، اما در نامه مشخص شده بود که مسئولیت بررسى و اقدام بر عهده قوه قضائیه است. با توجه به اقوال مختلف از دستور حضرت امام، متن نامه معظم له را از صفحه ۷۶ جلد ۲۱مجموعه صحیفه نور عیناً نقل می‌کنم:
«آقاى محمد‌هاشمى‌مدیرعامل صدا و سیمای جمهوری اسلامی
با کمال تاسف و تأثر روز گذشته (روز شنبه ۸ بهمن) از صدای جمهوری اسلامی‌مطلبی در مورد الگوی زن پخش گردیده است که انسان شرم دارد بازگو نماید. فردی که این مطلب را پخش کرده است تعزیر و اخراج می‌گردد و دست‌اندرکاران آن تعزیر خواهند شد. در صورتی که ثابت شود قصد توهین درکار بوده است، بلاشک فرد توهین‌کننده محکوم به اعدام است. اگر بار دیگر از این گونه قضایا تکرار گردد، موجب تنبیه و توبیخ و مجازات شدید و جدی مسئولین بالای صدا و سیما خواهد شد. البته در تمامی‌زمینه‌ها قوه قضاییه اقدام می‌نماید.»
حالا چند روز بعداز بیانات تحکم‌آمیز حضرت امام، قوه قضائیه مى‌خواست با تحکم و فوریت حکم امام را عملى کند.
صبح روز بعد شوراى قوه قضائیه رسیدگى را به دادگاه‌هاى عمومى‌و انقلاب تهران محول کرده بود که محل آن در مجاورت ساختمان رادیو یعنى میدان پانزده خرداد بود. ساعت حدود ۹ صبح چند ضابط قضائى به رادیو مراجعه و همه عوامل دخیل در تولید و پخش برنامه اعم از نویسنده، تهیه کننده، گزارشگر، سردبیر برنامه، مدیر گروه معارف و مدیر کل پخش و حتى مدیر گروه نظارت رادیو را با خود بردند….نوار پخش شده هنوز از ساختمان پخش در جام جم به تولید رادیو در پانزده خرداد برنگشته بود. گفتیم فوراً نوار را بیاورند. موضوع مورد بحث، گزارش تهیه شده از باشگاه حجاب بود که مصاحبه شونده گفته بود: در انتخاب الگو براى نسل ما شأن و شرایط حضرت زهرا طورى است که ما نمى‌توانیم به حضرت زهرا نزدیک شویم و از او تبعیت کنیم، بلکه بایدالگویى مانند «اوشین» را که به زمان و شرایط ما نزدیکتر است براى خود الگو قرار دهیم. اوشین بازیگر سریال معروف ژاپنى با نام «سالهاى دور از خانه» است که به عنوان دختر روستایی با رنج فراوان و در عین نادارى در اثر تلاش و تحمل سختی‌ها به مراتب مهمى‌از موفقیت دست یافته بود. فراموش نمى‌کنم که بعد از جلب افراد دست‌اندرکار برنامه و رسیدن نوار چندین بار به اتفاق برخى همکاران و معاونین آن را به دقت گوش کردیم. استنباط وجود وهن بعید مى‌نمود، اما با این حال چند نَفَر مدیران و برنامه سازان رادیو در حال بازپرسى بودند.
براى اینکه قاضى پرونده موضوع را با مستند آن مورد بررسى قرار دهد، نوار را از حرفه اى به کاست منتقل کردیم و در حالی که بعضى از همکارانم از جمله جناب احمد شیشه‌گران مدیر گروه ورزش و تفریحات سالم بنده را همراهى مى‌کرد، طول حیاط رادیو را طى کردیم. رادیو و دادسرا پارکینگ مشترکى داشتند. شیشه گران که آن روز بسیار ملتهب بود و چندبار به دادسرا مراجعه کرده و خبر آورده بود، با لحن خاصى گفت: قاضى که دارد سوار خودرویش مى‌شود که برود. نزدیک شدم و گفتم: براى اینکه در قضاوت مستند مورد بحث را داشته باشید، نوار را مى‌خواستم به حضورتان بیاورم. ایشان خنده اى کرد و گفت: احکامشان را صادر کردم و در حال انتقال به زندان هستند.
تلاشهاى ما و سایر مقامات حتى مقامات قضائى براى تجدید نظر بى نتیجه بود. تا اینکه دست به دامان مرحوم آیت‌الله العظمى‌موسوى اردبیلى شدیم. معظم‌له پس از بررسى موضوع از اشخاص مورد اطمینان و بویژه با ملاحظه سوابق و اعتقادات عمیق مذهبى آنان در مقام رئیس قوه قضائیه نامه‌اى خدمت امام نوشتند و تقاضاى عفو براى همکارانمان کردند. این اقدام بى‌سابقه آیت‌الله موسوى اردبیلى مورد موافقت امام خمینى(ره) واقع مى‌شود. وقتى نامه موافقت امام با عفو همکارانم را گرفتم، من که از روند اجراى احکام قضائى اطلاع نداشتم، فکر مى‌کردم همان ساعت که نامه آیت‌الله موسوى اردبیلى که ذیل آن حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی انصارى مراتب موافقت امام با عفو را مرقوم فرموده‌اند، به زندان قصر برسانم آنها آزاد خواهند شد… اما آن سید شوخ رئیس زندان ضمن اینکه راهنمایى کرد که «نامه باید از طریق اجراى احکام دادگسترى به ما ابلاغ شود» گفت: خدا آقاى موسوى اردبیلى را حفظ کند براى رهایى بچه‌هاى رادیو از خودگذشتگى کردند، اما مى‌دانى اگر این بچه‌هاى عمیقاً متدین و فرهنگى چند سال مهمان ما بودند. چه مقدار اصلاح در وضع زندان و زندانى‌ها پیش مى‌آمد؟
در این جریان رئیس وقت صداو سیما جناب محمد‌هاشمى‌رفسنجانى از لحظه ورود همکارانم به زندان قصر با حضور خود و اقدامهاى متعدد باعث قوت قلب بودند، همچنین جناب محمدعلى ایزدى مدیرکل وقت صداى جمهورى اسلامى‌که ارتباط وثیقى با دفتر حضرت امام داشتند در تبیین اعتقادات متقن مدیران رادیو بسیار کوشیدند و بالاخره جناب دکتر ابوالقاسم قاسم زاده – داماد آیت الله موسوى اردبیلى- که در آن مقطع معاون برون مرزى صدا و سیماى جمهورى اسلامى‌ایران بودند، تلاشهاى فراوانى داشتند، بنده هم به وظیفه خود در حمایت از همکارانم و مدیران رادیو عمل کردم، اما نام آیت الله العظمى‌موسوى اردبیلى قرین این اقدام باارزش در تاریخ قضا و فرهنگ انقلاب اسلامى‌ماندگار شد.
ارسال نظر
