با این که رئیس جمهوری روز پنج شنبه و جمعه (4و5 آذر) را به خاطر درگذشت آیت‌الله سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی عزای عمومی اعلام کرده، اما از حال و هوای شبکه‌های مختلف صدا و سیما چنین توجهی دیده نمی‌شد.شبکه مستند البته یکی از خطبه‌های سی سال پیش ایشان در نماز جمعه تهران را پخش کرده و احیانا در جاهای دیگر هم یاد شده و می‌شود یا شاید گفته شود شبکه خبر مراسم تشییع پیکر مرجع فقید پوشش داده اما بحث بر سر پروتکل عزای عمومی است که صدا و سیما به شکل یکسانی اجرا نمی‌کند.
شاید گفته شود فضای دهه آخر ماه صفر و در آستانه سالروز رحلت پیامبر گرامی اسلام و دو امام همام شیعه به اقتضای این سه مناسبت حزن آلود هست و اساسا صدا و سیما در این روزها برنامه شادی ندارد تا بخواهد با حذف یا تعدیل آنها اجرای اعلام رئیس جمهوری را نشان دهد.
این موضوع واقعیت دارد و صدا و سیما در ماه‌های غیر محرم و صفر نیز به جز برنامه‌های خندوانه و دور همی چندان برنامه فرحناکی ندارد اما منظور از عزای عمومی در اینجا اجرای مشخص و دقیق یک پروتکل است تا مخاطب دریابد اتفاقی افتاده و به احترام متوفا یا قربانیان یک حادثه در داخل یا خارج از کشور برنامه‌ها یا از شکل عادی خارج شده یا نشانی در نظر گرفته‌اند مانند خط مورب مشکی یا استفاده از تصویر شخص فقید در گوشه تصویر.
عزای عمومی البته تنها در صدا و سیما نمود ندارد. کما این که مهم‌ترین جنبه رسمی آن نیمه برافراشته شدن پرچم کشور است و چند کار نمادین دیگر.
اهمیت شخصیت آیت‌الله موسوی اردبیلی تنها در این نبود که در دو دهه آخر عمر در زمره مراجع تقلید شیعه در قم احصا می‌شد. او یکی از اعضای حلقه اصلی یاران امام بود و به لحاظ حکومتی هم دو بار فراتر از جایگاه قضایی ظاهر شد.
یک بار بعد از انفجار هشتم شهریور که کشور نه رئیس‌جمهور داشت و نه نخست‌وزیر و تا انتخابات بعدی عضو شورای ریاست جمهوری بود. نوبت بعد نیز پس از رحلت امام بود که قبل از انتخاب رهبر جدید و در فقدان امام اداره کشور عملا بر عهده رئیس‌جمهور وقت (آیت‌الله خامنه‌ای)، رئیس مجلس (هاشمی رفسنجانی)، نخست‌وزیر و آیت‌الله موسوی اردبیلی بود و اگر انتخاب رهبر جدید به سرعت و طی 24 ساعت انجام نشده بود کار این شورا ادامه می‌یافت.
پس آیت‌الله موسوی اردبیلی از چند جنبه قابل توجه است و جا دارد صدا و سیما عنایت بیشتری نشان دهد.
نخست این که انسانی سلیم النفس بود و از پیش از انقلاب دست در کار خیر و تاسیس مدرسه و دبیرستان.
دوم این که از موسسان جمهوری اسلامی و یاران نزدیک امام به حساب می‌آمد و صدا و سیمای جمهوری اسلامی نمی‌تواند به درگذشت یکی از مردان پایه گذار همین نظام کم اعتنا باشد.
سوم این که در جایگاه مرجعیت تقلید قرار داشت و انتظار رفتاری که در قبال فقیهانی با رتبه‌ای پایین‌تر از مرجعیت از خود نشان می‌دهد گزاف نیست.
چهارم این که به لحاظ سیاسی از بازماندگان شورای انقلاب و چهره‌های درجه اول سیاسی بود و اگر بعدتر از بطن سیاست فاصله گرفت ابتدا به خاطر مسوولیت کلان قضایی بود و در دو دهه آخر رعایت اقتضائات مرجعیت و البته پاره‌ای انتقادات.
مهم‌تر از همه هم این که حال و هوای روحانیون صدر انقلاب را همچنان زیادی حفظ کرده بود.
بدون تردید به خاطر همین ویژگی‌هاست که رئیس جمهوری دو روز عزای عمومی اعلام کرده و با توجه به این که جز در موارد خاص که اعلام عزا از جانب مقام معظم رهبری صورت می‌پذیرد رئیس جمهوری یا دولت این کار را انجام می‌دهند صدا و سیما باید توجه بیشتری نشان دهد.
در غیر این صورت این شایبه پیش می‌آید که یا از سر اختلاف دیدگاه‌های مدیران سیاسی سازمان با رئیس‌جمهور روحانی است یا این که مواضع سیاسی آیت‌الله فقید را که از دلسوزی و نه قدرت طلبی ابراز می‌شد نمی‌پسندند.
منبع: عصر ایران
ارسال نظر
