تلویزیون و مدیرانش باید شکرگزار باشند

رسانه‌های بی‌شماری حاضر نیستند سر به تن دولت روحانی باشد اما اینکه تلویزیون چنین می‌کند نوبر است و از عجایب روزگار.عجیب است چون از دولت بودجه می‌گیرد و مدام انتقاد می‌کند چرا پولی که می‌دهید کم و اندک است و در حال ورشکستگی هستیم و وقتی هم که از بودجه دولتی سیراب می‌شوند و ارتزاق می‌کنند با انرژی و انگیزه بیشتر حسن روحانی و کابینه را زیر سوال می‌برند! در هیچ کجای عالم چنین روندی را ملاحظه نمی‌کنید .در کشورهای توسعه یافته بالکل رسانه‌ها یا خصوصی هستند یا حزبی و بودجه شان حاصل دسترنج آنان و حق پخش است.آن اندک رسانه‌هایی هم که از بودجه دولتی و حکومتی ارتزاق می‌کنند رویکردشان «نمک خوردن و نمکدان شکستن» نیست.

آری نقد می‌کنند اما بی انصافی خیر. فی‌المثل پرسابقه‌ترین رسانه دنیا بودجه خود را از وزارت خارجه انگلستان دریافت می‌کند اما هم نهاد دولتی و هم آن رسانه رویکردی حرفه‌ای نسبت به موضوع فوق دارند .به عبارت ساده زمانی که لازم و بجا است رسانه مذکور، دولت انگلستان را نیز توسط کارشناسان به نقد می‌کشد و آنجایی هم که فعل مفیدی رخ داده باشد از آن تقدیر می‌گردد. هر چند که ممکن است در ظاهر ژست بی طرفی گرفته تا مخاطب جذب نماید. دیگر اینگونه نیست که مدیران رسانه هر روز از تریبون‌های مختلف نق بزنند که سهم ما را پرداخت نکرده‌اند و در آستانه ورشکستگی هستیم و از سوی دیگر نیز دولت هم توقع ندارد رسانه مذکور از بام تا شام مداحی کند.اما اینجا ماجرا متفاوت است.اخیرا یکی از شبکه‌های تلویزیونی دست به اقدام جالبی زده است که در عین اینکه قابل تقدیر است اما بایستی نکته ای را درباره آن متذکر شد. در برنامه فوق خبرنگار دوربین را برمی‌دارد و به میان مردم کوچه و بازار می‌رود و از آنان می‌خواهد حرف دل شان را بزنند.غالب موضوعات هم اقتصادی و معیشتی است.بالطبع عامه مردم دل پردردی دارند و بیشتر هم دولت را مورد مواخذه قرار می‌دهند.بدین صورت که سه سال و اندی از دولت روحانی گذشته اما در اقتصاد مردم تحولی رخ نداده است.

همانطور که عرض کردم این برنامه مثبت است چرا که انعکاس صدای مردم می‌باشد اما نکته آن جاست که باید صدا وسیما و مدیران آن بابت فراهم شدن چنین فرصتی خداوند را شاکرباشند.آری ؛آنان بایستی حضور دولت تدبیر و شخص روحانی را غنیمت شمرده و به احترام او بایستند.به راستی در بازه زمانی سال‌های 1390 تا 1392 کدامیک از خبرنگاران تلویزیون جرات داشت به همین راحتی به بازار تهران برود و تریبون را در اختیار مردم قرار دهد؟آن زمان فضای اقتصادی کشور به خاطر نوسانات عدیده و بی کفایتی مدیران ابدا طبیعی نبود و رنگ و بوی امنیتی به خود گرفته بود.اخبار لحظه ای از افزایش ارز ،افت شدید ارزش پول ملی،ریزش دارایی مردم ،اعتصاب‌های سریالی برخی صنوف و بسیاری دیگر از مسائل که قابل نوشتن نیست شرایطی را ایجاد کرده بود که امکان اینکه تلویزیونی‌ها پای درد و دل مردم بنشینند نبود.اما حالا آن فضای ملتهب و مغشوش جای خود را به ثبات و امنیت اقتصادی داده است.در چنین فضایی اگر هم مردم انتقادی دارند صرفا به دولت دارند و اینکه چرا سرعت عمل آن در حوزه اقتصادی و ساختن خرابی‌های گذشته به اندازه و مناسب نیست. این درحالیست که در دولت قبل به قدری شرایط بازار اسفناک بود که دیگرنوک تیز پیکان انتقاد مردم به سمت دولت نبود و بیگانگان را نسبت به موضوع فوق به طمع انداخته بود.

مع الوصف این اوج بی انصافی و قدرناشناسی است که مدعی شویم دولت در حوزه اقتصاد کاری نکرده است.یک قلم از برکات تدابیر دولت این است که خبرنگار تلویزیون آزادانه و بدون آنکه مورد غضب مردم قرار گیرد به میان آنان می‌رود و گزارش اقتصادی می‌گیرد.

منبع: آفتاب یزد