جدیدترین رتبه جهانی ایران در اینترنت

 اطلاعاتی که به تازگی توسط اتحادیه بین المللی مخابرات منتشر شده نشان می دهد که بیش از نیمی از مردم جهان تا پایان سال ۲۰۱۶ هم به اینترنت دسترسی نخواهند داشت.

به نقل از سایت اتحادیه بین المللی مخابرات، ایران از جمله کشورهایی است که در این زمینه وضعیت مطلوبی ندارد و در نقشه منتشر شده توسط اتحادیه بین المللی مخابرات با رنگ زرد مشخص شده است. رنگ زرد در نقشه مذکور مشخصه کشورهایی است که ۵۱ تا ۷۵ درصد از ساکنانش به اینترنت دسترسی ندارند.

ایران در این گزارش با یک پله صعود در جدول شاخص توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در سال ۲۰۱۶ از رتبه ۹۰ به ۸۹ ارتقا یافته است. نمره کلی ایران در گزارش یاد شده ۴.۹۹ از ۱۰ است. شاخص هایی که ایران در آنها ضعف داشته عبارتند از درصد کاربران اینترنت در کشور (۴۴.۰۸ درصد)، میزان اشتراک اینترنت پرسرعت از طریق خطوط ثابت(۱۰.۸۶ درصد) و میزان اشتراک فعال اینترنت پرسرعت از طریق فناوری های همراه (۲۰.۰۲ درصد). در مقابل ایران در زمینه تحصیل و کسب مهارت های حرفه ای، درصد مشترکان تلفن همراه و ثابت، میزان پهنای باند هر کاربر به اینترنت و درصد خانوارهای دارای رایانه و متصل به اینترنت شرایط متوسطی دارد.

در گزارش سال ۲۰۱۶ اتحادیه بین المللی مخابرات کره جنوبی در رتبه اول است و ایسلند، دانمارک، سوییس، بریتانیا، هنگ کنگ، سوئد، هلند، نروژ، ژاپن، لوکزامبورگ، آلمان، نیوزلند،استرالیا و آمریکا در رتبه های دوم تا پانزدهم به سر می برند.

در میان همسایگان ایران، بحرین در رتبه ۲۹، امارات در رتبه ۳۸، روسیه در رتبه ۴۳، عربستان در رتبه ۴۵، قطر در رتبه ۴۶، کویت در رتبه ۵۳، آذربایجان در رتبه ۵۸، عمان در رتبه ۵۹، ترکیه در رتبه ۷۰  و ارمنستان در رتبه ۷۱ بوده و تنها افغانستان و پاکستان وضعیت بدتری در مقایسه با ایران دارند. شرایط عراق نیز در این جدول درج نشده است.

درصد کل جمعیت آنلاین جهان در این گزارش ۴۷.۱ درصد اعلام شده که نسبت به رقم ۴۳ درصدی سال ۲۰۱۵ افزایش نشان می دهد. علت اصلی این مساله رشد استفاده از خدمات مخابراتی سیار بوده است. در حال حاضر این شبکه ها ۸۴ درصد از کل مساحت کره زمین را پوشش می دهند. اما هزینه بالای استفاده از این خدمات و برخی موانع دیگر باعث شده کمتر از ۵۰ درصد جمعیت جهان وارد دنیای دیجیتال شوند.

بر اساس این گزارش اکثر افراد آفلاین را زنان، سالخوردگان، کم سوادان، فقرا و ساکنان نواحی روستایی تشکیل می دهند و چشم انداز روشنی برای تسهیل دسترسی آنها به اینترنت وجود ندارد.