فریبا متخصص: از گرفتن جایزه بازیگری فجر خجالت کشیدم

 فریبا متخصص که این روزها در نمایش «طپانچه خانم» در نقشی بسیار متفاوت بازی می‌کند، با تاکید می‌گوید در سریال‌های تلویزیونی از بازیگران زن بیشتر خواسته می‌شود که چای بیاورند و میوه پوست بکنند.

فریبا متخصص، بازیگر با سابقه که سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی بیشتر از او مادری مهربان ساخته است، این روزها توانایی‌های کمتر دیده شده بیان و بدنش را روی صحنه تئاتر و در نقش اخترالسلطنه در نمایش «طپانچه خانم» به خدمت گرفته است.

او که این روزها مشغول ضبط فصل دوم سریال «شهرزاد» در نقش مرضیه و فیلم سینمایی «پشت دیوار سکوت» هم هست، انرژی و توان بسیاری برای نمایش «طپانچه خانم» و نقش اخترالسلطنه گذاشته است؛ چیزی که از چشم داوران سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر هم پنهان نماند و تندیس بهترین بازیگر زن را برای او به ارمغان آورد.

نمایش «طپانچه خانم» به نویسندگی محمدامیر یاراحمدی و کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پور تا 12 آذر هر شب ساعت 20 در سالن چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می‌رود. آن‌چه در ادامه می‌خوانید گفت‌و‌گویی است با فریبا متخصص که از مشغله‌های این روزهایش می‌گوید.

سال گذشته با نمایش «هیچ‌کس نبود بیدارمان کند» به نویسندگی محمدامیر یاراحمدی و کارگردانی پیام دهکردی و نمایش «طپانچه خانم» باز هم به نویسندگی یاراحمدی و کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پور، دوره پَر کاری را بر صحنه تئاتر پشت سر گذاشتید. آخرین باری که پیش از این دو نمایش روی صحنه بودید، به چه زمانی برمی‌گردد؟

آخرین حضور من روی صحنه تئاتر به نمایش «قرمز و دیگران» به نویسندگی و کارگردانی محمد یعقوبی برمی‌گردد که اسفند سال 82 در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر اجرا شد.

دلیل این فاصله طولانی چه بود؟

پیش از «قرمز و دیگران» من نمایش‌های دیگری هم داشتم اما حضور در تئاتر برای بازیگری که در رادیو، تلویزیون و سینما هم بازی می‌کند، بسیار دشوار است و بازیگر باید باقی کارهایش را تعطیل کند و در اختیار تئاتر باشد. اکنون نیز اجرای نمایش «طپانچه خانم» با ضبط سری دوم سریال «شهرزاد» به کارگردانی حسن فتحی و فیلم سینمایی «پشت دیوار سکوت» به کارگردانی مسعود جعفری‌جوزانی همزمان شده است و زمان‌بندی بین آن‌ها و رسیدن به هر سه توان زیادی از من می‌گیرد.

پس تنها دلیل این فاصله طولانی مشکلات هماهنگی بین حضور در تئاتر و  کارهای تصویری بود؟

بله. به خاطر نمی‌آورم که زمانی بیکار بوده باشم و خوشبختانه مدام یا در رادیو بوده‌ام یا مشغول ضبط سریال و فیلم سینمایی.

چه شد که شهاب‌الدین حسین‌پور برای نقش اخترالسلطنه که با نقش‌های‌تان در دنیای تصویر هم متفاوت است، به یاد شما افتاد؟

او خود به یاد من نیفتاد. در نمایش «هیچ‌کس نبود بیدارمان کند» که خرداد و تیر 94 در تماشاخانه خصوصی باران و سپس در بخش مرور سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه رفت، محمدامیر یاراحمدی مرا به پیام دهکردی پیشنهاد داد.

آشنایی من و محمدامیر یاراحمدی نیز به سابقه همکاری‌مان در رادیو برمی‌گردد. او در رادیو هم سردبیر است و هم نویسنده و صدای مرا به خوبی می‌شناخت. خیلی‌ها گمان می‌کنند که من تنها می‌توانم نقش مادری مهربان را بازی کنم که گاهی اشکی هم می‌ریزد اما خوشحالم که یاراحمدی و دهکردی به واسطه آشنایی با قابلیت‌های صدایم به من اعتماد کردند.

شهاب‌الدین حسین‌پور نمایش «هیچ‌کس نبود بیدارمان کند» را دیده و محمدامیر یاراحمدی که آن زمان مشغول نگارش نمایشنامه «طپانچه خانم» برای اجرا توسط حسین‌پور بود، مرا در جریان آن گذاشت.

پس محمدامیر یاراحمدی موجب بازگشت‌تان به صحنه تئاتر پس از 13 سال شد.

بله. زمانی که شهاب‌الدین حسین‌پور براساس پیشنهاد یاراحمدی با من تماس گرفت، اولین چیزی که با تردید گفت این بود که شما بیشتر نقش مادرهای مهربان را بازی کرده‌اید، فکر می‌کنید صدای‌تان برای نقش اخترالسلطنه جواب می‌دهد؟ پاسخ من این بود که نمی‌دانم و اجازه دهید اول متن را بخوانم. زمانی که متن را خواندم بسیار از آن خوشم آمد.

گمان می‌کردید برای نقش اخترالسلطنه جایزه بهترین بازیگر زن را از سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر دریافت کنید؟

نه. من واقعا به نیت دیده شدن در جشنواره این نقش را نپذیرفتم و از همان ابتدا به متن علاقه‌مند شدم. زنی که حول و حوش 60 سال پیش تفنگ دست می‌گرفته و دوست داشته مملکتش نظم و نسق داشته باشد برایم بسیار جالب بود. زنی که فرنگ رفته و روستایی‌ها را امر و نهی می‌کرده است که تمیز باشید و خوراکی‌هایتان درپوش و سرپوش داشته باشد برایم جذاب بود.

(با خنده) از این که تندیس بهترین بازیگر زن در جشنواره سی و چهارم به من داده شد خجالت کشیدم و دوست داشتم این جایزه نصیب جوان‌ترها شود. من برای جایزه نیامده بودم و در سنی نیستم که بگویم دریافت جایزه برای آینده کاری‌ام خوب است. به قول معروف زیادش رفته است و کمش مانده است.

می‌توان گفت این ضعف درام‌های دنیای تصویر است که تاکنون نتوانسته آن گونه که فریبا متخصص روی صحنه دیده شد، نشانش دهد؟

محدودیتی که قاب و پرده بسته تلویزیون و سینما دارد در صحنه تئاتر وجود ندارد. روی صحنه من هستم و نقشم و امکان نشان دادن خودم به خوبی برایم فراهم می‌شود. در حالی که آن‌چه عموما در سریال‌های تلویزیونی از بازیگران زن خواسته می‌شود این است که چای بیاورند، میوه پوست بکنند و کارهایی از این دست.     

آخرین باری که شما را در قاب تلویزیون دیدیم به نوروز 95 و سریال «قرعه» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد برمی‌گردد. پس از آن پیشنهاد دیگری داشتید؟

بله. دو پیشنهاد از سعید سلطانی و محمدرضا آهنج داشتم که دقیقا هم زمان با «طپانچه خانم» بود و به دلیل شروع فیلمبرداری «شهرزاد» و تنگی زمان نتوانستم بپذیرم.

در سینما هم که «آباجان» به کارگردانی هاتف علیمردانی را در انتظار اکران دارید.

بله و به غیر از آن فیلمبرداری «پشت دیوار سکوت» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی هم شروع شده است. پیشنهادهای تئاتری هم برای جشنواره سی و پنجم داشتم که به دلیل خستگی و نیازم به استراحت نپذیرفتم.