نخستین شاهد همسر یک جراح در بیمارستان «سو جیاتون» در شهر «شن‌یانگ» بود. این خانم گفت همسرش، در دو سال، حدود دو هزار قرنیه را خارج کرده است. هیچ‌کدام از قربانیان زنده نماندند، زیرا جراحان دیگر سایر اندام را خارج می‌کردند.
در بسیاری از کشورها «توریسم پیوند عضو» به دلیل مسائل انسانی و اخلاقی، پدیده‌ای زشت و مذموم به حساب می‌آید. معنای توریسم پیوند عضو، سفر به کشورهای دیگر برای دریافت عضو است.به گفته سازمان بهداشت جهانی، کشورهای چین، فیلیپین، پاکستان، مصر و کلمبیا از این نظر بدترین‌ها هستند. اما در این‌میان چین وضع متفاوت و نگران‌کننده‌ای دارد. در چین دریایی از عضو پیوندی وجود دارد. منبع این میزان عضو چه کسانی هستند؟ زمان انتظار برای پیوند عضو در چین فقط چند روز است و در مواردی حتی کمتر از یک روز است. در حالی‌که در دیگر کشورها باید ماه‌ها در نوبت انتظار بود. سود سرشار ناشی از فروش اعضای بدن باعث شده زندانیان عقیدتی و سیاسی در چین قربانی تجارت سیاه اعضای بدن شوند.
طبق شواهد و مدارک، حزب کمونیست چین نزدیک به ٢٠ سال است که به وسیله بیمارستان‌ها، زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری اقدام به برداشت اندام حیاتی بدن صدها هزار انسان زنده کرده و این‌گونه باعث قتل آنان شده است. مسلمانان اویغور، ساکنان تبت و زندانیان سیاسی بخشی از قربانیان هستند. اما عمده قربانیان کسانی بوده‌اند که روش معنوی فالون‌گونگ را تمرین می‌کرده‌اند. هرچند حکومت چین ماجرا را تکذیب می‌کند، اما شواهد محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد برداشت سازمان‌یافته اعضا متوقف نشده است.
فالون‌گونگ که یکی از روش‌های مراقبه و تزکیه چینی است، از دهه ١٩٩٠ به دلیل فواید چشمگیر در بهبود سلامت روحی و جسمی، محبوبیت زیادی پیدا کرد. اما حزب کمونیست چین که نگران شد گسترش این روش معنوی باعث حذف باورها و ایده‌های کمونیستی شود، از سال ١٩٩٩ آزار و سرکوب شدید آن را پیش گرفت. رهبر حزب کمونیست، «جیانگ زِمین» دستور داد «آنها را از نظر مالی ورشکست کنید، خوش‌نامی‌شان را از بین ببرید و جسم‌شان را نابود کنید». بنابراین هزاران نفر از آنان بازداشت شده، به قتل رسیدند یا مفقود شدند.
سابقه سرکوب روش‌های معنوی در چین به دوران انقلاب فرهنگی دهه ١٩٦٠ بازمی‌گردد. میلیون‌ها تمرین‌کننده فالون‌گونگ، مانند اقلیت مسلمان، ساکنان تبت و مسیحیان چین، به خاطر باورهایشان با آزار حزب کمونیست روبه‌رو شدند. آمار می‌گوید در چین، تعداد عمل‌های پیوند عضو از سال ١٩٩٩ به شکلی غیرطبیعی افزایش داشته و تعداد مراکز پیوند نیز رشد عجیبی داشته است، یعنی درست از زمانی که بازداشت غیرقانونی تمرین‌کننده‌های فالون‌گونگ آغاز شد. دولت چین چند سال پیش به استفاده از اعضای بدن اعدامی‌ها اقرار کرد، اما با رجوع به آمار عفو بین‌الملل درباره اعدام‌ها، دیده می‌شود تعداد عمل پیوند، ده‌ها برابر بیشتر از تعداد اعدام‌ها بوده است. سهم اهدای داوطلبانه و بیماران مرگ مغزی هم کمتر از دو درصد است. منبع بزرگ برای تأمین عضو چه کسانی هستند؟
گزارش‌هایی مستند و تکان‌دهنده
«اندام‌های دولتی» کتابی است که از سوی گروهی از پزشکان سرشناس حوزه پیوند در کانادا منتشر شده و مشارکت دولت چین در تجارت سیاه اندام را بررسی کرده است. دکتر «آرتور کاپلان»، مدیر مرکز اخلاق پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا، در این کتاب گفته است زندانیان چینی قربانی برداشت اعضا هستند.
دو حقوق‌دان کانادایی نیز به نام‌های «دیوید ماتاس» و «دیوید کیلگور» پس از تحقیقی گسترده، گزارشی به نام «محصول خونین» شامل ٥٢ مدرک معتبر را منتشر کردند که نشان می‌دهد حزب کمونیست از سال ١٩٩٩، از طریق سرقت اعضای بدن، تعداد بسیار زیادی از تمرین‌کننده‌های فالون‌گونگ را به کام مرگ فرستاده است. روزنامه فیگارو نیز به‌تازگی در گزارشی برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون‌گونگ به وسیله حزب کمونیست را تأیید کرده است. نشریه نیوزویک، در ژوئن ۲۰۱۶، گزارشی با عنوان «آیا چین هنوز اعضای بدن زندانیان سیاسی را برمی‌دارد؟» منتشر کرد. نیویورک‌تایمز هم در آگوست ٢٠١٦ به نقل از رئیس انجمن جهانی پیوند اعضا نوشت برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی در چین جهانیان را به وحشت انداخته است. مجله ویکلی‌استاندارد برآورد می‌کند هزاران تمرین‌کننده روش معنوی فالون‌گونگ، قربانی تجارت سیاه اعضای بدن در چین شده‌اند.
در جولای ٢٠١٥ «دیوید ماتاس»، نویسنده «محصول خونین»، به گزارشگر روزنامه «استرالین» گفت: این جریان هنوز در حال وقوع است. افرادی که امروزه از زندان‌های چین آزاد می‌شوند، هنوز درباره آزمایش‌های خون صحبت می‌کنند. «مانفرد نوآک»، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور شکنجه و «اسما جهانگیر»، فرستاده ویژه سازمان ملل در آزادی مذاهب، در گزارش‌هایی وقایع گفته شده را تأیید کرده‌اند.
شاهدان عینی، گواهی بر حقیقت تلخ
نخستین شاهد همسر یک جراح در بیمارستان «سو جیاتون» در شهر «شن‌یانگ» بود. این خانم گفت همسرش، در دو سال، حدود دو هزار قرنیه را خارج کرده است. هیچ‌کدام از قربانیان زنده نماندند، زیرا جراحان دیگر سایر اندام را خارج می‌کردند. در ضمائم ١٦ و ١٨ «محصول خونین» گفت‌وگو با این شاهد، آمده است. پزشکی از ارتش ضمن تأیید این شاهد مدعی شد دست‌کم در ٣٦ اردوگاه کار اجباری، چنین جنایاتی در حال وقوع است. پیش‌تر از آن واشنگتن‌پست، گزارشی درباره یک جراح چینی منتشر کرد که در این اعمال دست داشته است. سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجه فالون‌گونگ، نیز فهرستی از ۸۶۵ بیمارستان و ٩هزارو ٥٠٠ پزشک درگیر در این جنایات را منتشر کرده است. آنهایی که از مراکز مرگ جان سالم به در بردند، گفته‌اند دائما مورد آزمایش پزشکی قرار می‌گرفتند. یکی دیگر از مدارک، اجسادی است که فاقد اندام هستند و آثار بخیه روی آنها دیده می‌شود. طی تحقیق «محصول خونین» افرادی با بیمارستان‌های چین تماس می‌گرفتند و خود را متقاضی معرفی می‌کردند. تماسی که با یک بیمارستان شروع می‌شد، گاهی به یک زندانی بازداشتگاه ارجاع داده می‌شد! گاه پاسخ‌های حیرت‌انگیزی شنیده می‌شد: «ما موجودی فالون‌گونگ داریم، می‌توانیم یک‌هفته‌ای عضو را بدهیم!» یا «همه آنها [عضوها] زنده هستند...» متن مکالمات در ضمیمه ١٤ «محصول خونین» آمده است. در سال‌های اخیر مردم بسیاری از کشورهای مختلف با امضای دادخواست و ارائه آن به کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل متحد، خواستار پایان فوری وقایع فوق شده‌اند. سازمانی به نام پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن، متولی این کارزار است و نسخه‌های جدیدتری از این دادخواست برای ارائه به سازمان ملل متحد همچنان در حال امضاست.
منبع: شرق
ارسال نظر
