به دلیل اطلاع اندک اغلب ما از مواد معدنی موجود در مواد غذایی، ممکن است گاهی بدنمان با کمبود عناصر حیاتی مواجه شود که این موضوع را با علائم و نشانه‌هایی برای رفع مشکل اطلاع می‌دهد.
به دلیل اطلاع اندک اغلب ما از مواد معدنی موجود در مواد غذایی، ممکن است گاهی بدنمان با کمبود عناصر حیاتی مواجه شود که این موضوع را با علائم و نشانه‌هایی برای رفع مشکل اطلاع می‌دهد.پروتئین از جمله مواد مغذی ضروری برای بدن محسوب می شود که در بافت ها، ماهیچه ها، تاندون ها و ارگان های بدن تجمع می کند. اگر جزء کسانی هستید که مقدار کافی پروتئین در رژیم غذایی خود ندارید، باید درباره برخی علائم هشداردهنده آن آگاه باشید.
احساس ضعف دائمی:
کسانی که از رژیم غذایی گیاه خواری پیروی می کنند، دچار فقدان انرژی در روز می شوند و گرسنگی ناشی از آن باعث می شود سراغ کربوهیدرات های فراوری شده بروند. احساس خستگی و خالی شدن بدن از انرژی در این افراد یکی از علائم اولیه کمبود پروتئین در بدن به‌شمار می رود.
از دست دادن عضلات:
اگر شما از دریافت کافی پروتئین برای تامین سوخت بافت های بدنتان از طریق اسیدهای آمینه خودداری کنید، بدن شما چاره ای جزو شکستن عضلات برای دریافت اسیدهای آمینه ندارد. در این هنگام ماهیچه های بدن شل می شوند و حالت طبیعی خود را از دست می دهند.
کاهش وزن:
مطالعات نشان می دهد کاهش مصرف پروتئین منجر به از دست دادن وزن می شود. مصرف به اندازه پروتئین از آن جهت اهمیت دارد که اطمینان حاصل می شود شما در حال از دست دادن چربی و افزایش حجم عضلات هستید. غذاهای با میزان پروتئین بالا به افزایش سوخت و ساز بدن، هضم مواد غذایی، و سوزاندن چربی کمک می کنند ضمن این که به شما احساس سیری می دهند و اشتهای شما را برای غذا خوردن پی در پی کم می کنند.
از دست دادن موها:
زمانی که با کمبود پروتئین مواجه می شوید، بدن در حالت مقاومت و صرفه جویی قرار می گیرد و سعی می کند کمترین مقدار پروتئین را مصرف کند، بنابراین پروتئین زیادی را در ساخت مو و ناخن استفاده نمی کند؛ در نتیجه، موها و ناخن ها حالت شکننده به خود می گیرند و لطافت و نرمی خود را از دست می دهند.
مدام بیمار شدن:
وقتی پروتئین کافی در رژیم غذایی وجود نداشته باشد، پروتئین هایی که با باکتری ها و ویروس ها مبارزه می کنند، از بین رفته و برای سوخت و ساز بدن مورد استفاده قرار می گیرند. در نتیجه ترمیم زخم ها و جراحات بدن دشوارتر شده، مبارزه با عفونت ها با سختی انجام می شود.
تورم در دست ها:
بدون پروتئین، حفظ تعادل آب بدن به هم خورده و بدن آب را به شیوه نادرستی ذخیره می کند و منجر به ادم می شود؛ وضعیتی که در آن آب بیش از حد زیر پوست جمع می شود و دست ها ورم می کنند چون بدن پروتئین را از بافت های این ناحیه مصرف می کند.
خشک شدن پوست:
کمبود پروتئین می تواند به خشک، شکسته و فلسی شدن، تغییر رنگ و ایجاد لکه هایی شبیه به آفتاب سوختگی روی پوست منجر شود. آسیب دیدن پوست راه ابتلا به عفونت های قارچی را باز می کند.
ارسال نظر
