اقتصاد ونزوئلایی به آدم خواری منتهی شد!

«آنچه بیشتر از همه من را عذاب می‌دهد این است که نمی‌توانم پسرم را دفن کنم. التماس می‌کنم لااقل یک تکه استخوان او را به من بدهید تا آن را دفن کنم و دردم را تسکین دهم.» این گفته‌های «خوان کارلوس هررا» مرد سالخورده ونزوئلایی در برابر زندان سانتا مونیکاست. پسر نوجوان او که به جرم سرقت زندانی شده بود به همراه دو نفر دیگر در زندان توسط هم‌بندی‌های گرسنه خورده شده است! مقامات پلیس در گفتگو با فاکس نیوز تایید کرده اند که به دلیل بحران اقتصادی وخیم در ونزوئلا و نرسیدن بودجه زندان‌های این کشور این 3 نفر در طول یک ماه به تدریج خورده شده اند و استخوان‌های آنها از سوی آدمخوارها مخفی شده است . برخی گزارشات مشابه از وقوع یک اتفاق در محله‌ای فقیرنشین در جنوب کاراکاس به شدت از سوی مقامات تکذیب شد. ظاهراً به دلیل برخی روایتهای تاریخی در زمان‌های بروز قحطی مردم بومی‌این کشور به ویژه سرخ پوست‌های کوه نشین برخی گزارشات از ذبح دشمنان و خوردن آنها روایت می‌کند که بازگویی این موارد توهین به جمعیت بومی‌و جرم تلقی می‌شود.

پایان میهمانی هیچ کس در 6 سال پیش از اینکه کاهش قیمت نفت مرغوب میادین نفتی ونزوئلا تازه روند نزولیخود را آغاز کرده بود فکرش را نمی‌کرد که وضعیت معیشت مردم این کشور به این روز بیفتد. تورم 500 درصدی در این کشور بیداد می‌کند. خبرگزاری فرانسه گزارشی منتشر کرده که در آن «پل آلوسو دلاردیه» اقتصاددان دو رگه لاتین - فرانسوی رقم 1600 درصد تورم را برای سال پیش رو پیش بینی کرده است. حقوق کامل یک کارگر تنها برای خرید یک هفته مواد غذایی کفایت می‌کند. در کاراکاس اگر پول اندکی برای خرید غذا داشته باشید ، این به این معنا نیست که مشکل به طور کامل حل شده است. تورم روزافزون و لجام گسیخته قفسه اکثر فروشگاه‌ها را در این شهر خالی از مواد غذایی نموده است. مردم این کشور برای خرید مواد غذایی به مرزها هجوم برده‌اند. پس از آنکه تیراندازی شبه نظامیان کلمبیایی به مردم گرسنه ونزوئلا اعتراضات جهانی را سبب شد ، این کشور اجازه داد تا 35 هزار نفر به شکل محدود برای تهیه غذا به مدت 12 ساعت وارد شهر مرزی کوکوتا شوند .

کارخانجات و صنایع به ورشکستگی کامل دچار شده‌اند. خیابان‌های این کشور هر روز صحنه تظاهرات و زد و خورد مردم و کارگران گرسنه با پلیس ضد شورش است، شبکه‌های تلویزیونی دولتی وابسته به نیکلاس مادورو جانشین و دست راست چاوز این تظاهرات را نتیجه تحریک بیگانگان معرفی می‌کنند. در ژانویه 8 نفر در صف یک تعاونی کمک‌های غذایی دولتی بر اثر درگیری کشته شدند. «چاویزمو» که نام جریان سیاسی چاوز و جانشینان و طرفدارانش است، پوپولیسم خود را بر اساس نفت 100 دلاری پایه ریزی کرده بود. یارانه‌های غذایی رایگان در کنار طرح خانه سازی ارزان بر اساس پول نفت گران قیمت و نه چاره اندیشی بنیادین اقتصادی برای چاوز و معاونش به معنای آرای بیشتر بود. اقداماتی چون دستگیری یک کارآفرین و کارخانه‌دار به خاطر عدم تامین دستمال توالت کافی در کارخانه توسط شبه نظامیان طرفدار چاوز معمولاً به تناوب و بارها در بخش‌های خبری تلویزیون دولتی این کشور بازگو می‌شد. پس انداز 100 میلیارد دلاری صندوق ذخیره ارزی این کشور در زمان چاوز با شروع سیر صعودی قیمت نفت همچون برف زیر آفتاب آب شد.
اتفاقی که افتاد
اما چرا این اتفاق برای ونزوئلا افتاده است؟ این کشور که بی‌پول و بی‌سرمایه نیست. ونزوئلا روی بزرگ‌ترین ذخایر نفتی جهان خیمه زده است. این کشور تا سال 2013 توسط هوگو چاوز اداره می‌شد و پس از آن نیز مادورو جانشین او شده است. این دو در 17 سال گذشته میلیون‌ها بشکه از ذخایر نفتی این کشور را به میلیاردها دلار تبدیل کرده‌اند. تقریبا هیچ نهاد و موسسه‌ای وجود ندارد که جلو ریخت و پاش این دو دولت را درخصوص ثروت بادآورده‌ای که به دست این دو بوده، گرفته یا بگیرد. درست است که قیمت نفت در دوران مادورو به طرز بی‌سابقه‌ای با کاهش روبه‌رو شده، اما داستان این فاجعه فقط مرتبط با قیمت نفت نیست. در واقع اقتصاد ونزوئلا پیش از سقوط قیمت نفت در سراشیبی قرار گرفته است. در سال 2014، در حالی که هر بشکه نفت همچنان حدود 100 دلار بود، ونزوئلا با کمبود کالاهای اساسی دست و پنجه نرم می‌کرد. مقصر واقعی «چاویزمو» است.
چاویزمو فلسفه حکومت‌داری هوگو چاوز، رئیس‌جمهوری پیشین ونزوئلا ست که هم‌اینک توسط مادورو در حال اجراست. چاویزمو یک ایدئولوژی سیاسی چپ است که بر پایه ایده‌ها، برنامه‌ها و سبکی از حکومت‌داری متعلق به رئیس جمهور سابق ونزوئلا تعریف می‌شود. چاویزمو ترکیبی از سوسیالیسم، پوپولیسم وجهان وطن‌گرایی(تمایل به مدیریت جهانی) است. باید اقرار کرد این فلسفه به‌طرز گسترده‌ای با سوء مدیریت مواجه شده است. در این فلسفه، ابتدا چاوز و حالا مادورو به اقتدار خویش بیش از پیش افزوده‌ و از قدرت نهادهای دموکراتیک کاسته‌اند. خط‌مشی‌های بی‌معنا مانند کنترل‌های ارزی و قیمتی و اختلاس‌های وسیع و فساد اداری در میان کارمندان دولتی، دولت ونزوئلا را در آستانه یک فاجعه قرار داده است.

هر چند نقش بیگانگان به ویژه‌آمریکا را نمی‌توان نادیده گرفت.کنترل قیمت‌ها در این کشور برای درخواست محصولات بیشتر بوده است؛ غذا و داروهای حیاتی، باتری خودرو، خدمات حیاتی دارویی، دئودورانت، پوشک‌ و البته دستمال توالت جزء این محصولات درخواستی بوده است. هدف ظاهری احتمالا کنترل تورم و مقرون به صرفه نگه داشتن محصولات برای فقرا بوده است، اما اگر کسی آشنایی بسیار کمی‌با اصول اقتصاد داشت، می‌توانست عواقب سیاست‌های چاویزمو را پیش‌بینی کند. در این سناریو، اگر قیمت محصولات را برای ارزان نگه داشتن تنظیم کنیم، مشخص است که فروشندگان نمی‌توانند قفسه‌های ذخیره کالایی خود را برای مدت طولانی نگه دارند. حالا اما قیمت‌ها به‌طور رسمی‌پایین است، اما در واقعیت سر به فلک کشیده است، زیرا محصولات به تندی ناپدید می‌شوند.

زمانی که دولتی در آستانه سقوط قرار می‌گیرد، ابعاد آن به دیگر مسائل سرایت می‌کند. پوپولیست‌ها به‌طرز ویرانگری ونزوئلا را به دهان «ابَر تورم» فرستاده‌اند. صندوق بین‌المللی پول می‌گوید احتمالا قیمت‌ها در سال 2017 تا 2200 درصد رشد داشته باشد. مصرف‌کنندگان با پول نقد به دنبال کالاهای اساسی خواهند بود و مارپیچ ابر تورم نیز همین‌گونه سیر تصاعدی خواهد داشت. البته می‌توان برای ونزوئلایی‌ها به اندازه آسمان‌ها دلیل ردیف کرد که این کشور را در آستانه سقوط اقتصادی قرار داده است و در نهایت موجبات بحران سیاسی را فراهم خواهد آورد. نهادها در این کشور از هم گسسته‌اند و کشور در آستانه یک فاجعه انسانی قرار گرفته است. مادورو اما همچنان از پذیرش مسئولیت‌ها طفره می‌رود. او کاهش قیمت نفت و فشار و شیطنت‌های غرب را مسبب تمام بدبختی‌ها معرفی می‌کند، «نطق درمانی»، سخنرانی‌های طولانی و کارشناسانی که هر روز با آب و تاب دلیل تمام گرفتاری‌ها را دشمنان معرفی می‌کنند راهکار مادورو برای مقابله با مشکلات، تاکنون بوده است. مردم این کشور که از سواد مدرن کافی نیز برخوردار نیستند گیج شده‌اند، آنها استخدام و دوران وفور چاوز را هنوز در خاطر دارند. «سینرا کاراماگو» استاد دانشگاه در کاراکاس در گفتگو با رویترز می‌گوید: دولت رسانه‌ها را محدود و روزنامه‌نگاران را زندانی می‌کند. جهل و فساد گسترده به پشتوانه ترس بر کشور حکومت می‌کند.

**ادامه اعتراضات

مردم معترض در کاراکاس، پایتخت ونزوئلا، در تظاهراتی شرکت کرده‌اند که نامش را «سـِـتاندن کاراکاس» گذاشته‌اند که توسط سیاستمداران و چهره‌های مخالف مادورو برنامه‌ریزی و برپا شده‌است. مخالفان دولت چپگرای رئیس‌جمهوری ونزوئلا، در پارلمان آن کشور اکثریت دارند و در تلاش هستند تا یک همه‌پرسی برای کوتاه‌کردن دو راه ریاست‌جمهوری آقای مادورو و برگزاری انتخابات زودرس برپا کنند. روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز از صحنه تظاهرات گزارش داده که برخی از شرکت‌کنندگان در آن می‌گویند «دیگر غذای کافی برای خوردن ندارند». گروهی از معترضان از بیکاری فزاینده و برخی دیگر از افزایش خشونت‌ها در محل سکونت خود خبر داده‌اند. از سوی دیگر شبکه تلویزیونی آمریکای لاتین، «ته‌له سور» که بیش از نیمی‌از بودجه آن را دولت ونزوئلا تامین می‌کند، می‌گوید راهپیمایان «راست‌گرایان» هستند و پلیس به دلیل افزایش «تهدید ناشی از خشونت»، دست به افزایش نیروهای خود در خیابان‌ها زده‌است. خبرگزاری رویترز می‌گوید: شماری از معترضان که چهره‌های خود را پوشانده بودند، به سوی پلیس سنگ و مواد آتش‌زا پرتاب کرده‌اند و نیروهای امنیتی نیز دست به شلیک گاز اشک‌آور زده‌اند. ائتلاف «اتحاد دموکراتیک» که در برگیرنده مخالفان دولت است، گفته «نفوذی‌ها» در جمع راهپیمایان «مشکلات را ایجاد کرده‌اند. علاوه بر بحران اقتصادی ونزوئلا، گزارش‌ها از افزایش خشونت‌ها در آن کشور نیز حکایت دارد. کاراکاس، پایتخت ونزوئلا، بر اساس آمار، از بدترین پایتخت‌های جهان از نظر شمار قتل و خشونت به شمار می‌رود. به گزارش «لاتین‌پست»، از هر صدهزار نفر، بیش از ۱۱۹ نفر در کاراکاس در سال گذشته میلادی به قتل رسیده‌اند. در میان 10 شهر نخست این گزارش در قاره آمریکا، دو شهر دیگر از ونزوئلا نیز در فهرست قرار دارند. خبرگزاری رویترز دو روز پیش گزارش داده بود که گروه‌های تبهکار در حال متحد شدن، تهیه سلاح‌های سنگین‌تر و کنترل مناطق بیشتری از پایتخت و دیگر شهرها هستند.

* هیچ کس در 6 سال پیش از اینکه کاهش قیمت نفت مرغوب میادین نفتی ونزوئلا تازه روند نزولی خود را آغاز کرده بود فکرش را نمی‌کرد که وضعیت معیشت مردم این کشور به این روز بیفتد
**«چاویزمو »فلسفه حکومت‌داری هوگو چاوز،رئیس‌جمهوری پیشین ونزوئلا است که هم‌اینک توسط مادورو در حال اجرا ست. چاویزمو یک ایدئولوژی سیاسی چپ است که بر پایه ایده‌ها، برنامه‌ها و سبکی از حکومت‌داری متعلق به رئیس جمهور سابق ونزوئلا تعریف می‌شود.

منبع: آفتاب یزد