جای خالی قانونی محکم برای حفط منابع آبی ایران

 گرچه قوانین متعددی برای حفظ منابع آبی کشور وجود دارد اما بازهم جای خالی قوانین محکم در این عرصه دیده می شود تا جایی که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز بارها به این مساله اشاره و تاکید داشته‌اند.

 "استفاده بدون طرح و برنامه از آب‌های زیرزمینی به خطر انداختن تمدن چند هزار ساله ایرانی را در پی خواهد داشت؛ خطری که حتی جدیدترین تکنولوژی‌ها هم نمی‌توانند آن را جبران کنند"این مطلب گوشه‌ای از صحبت‌های مسعود پزشکیان نایب رییس مجلس شورای اسلامی در اعتراض به وضعیت فعلی آب در ایران است.
به‌گزارش ایسنا،وی با بیان اینکه نباید با هدررفت و مصرف بی‌رویه آب، کشور را به سمت ویرانی و خشکسالی مفرط هدایت کرد؛ بر این باور است که با توجه به اینکه آب میراث پدران ما نیست لازم است در امانتداری این کالا گران‌بها برای آیندگان کوشا باشیم چراکه مصرف بی‌رویه و ناآگاهانه آب زمینه ساز بروز یک فاجعه ملی در سطح کلان است و نباید خطر آن را دست کم گرفت.

به گفته وی نباید با افزایش بی رویه و غیرکارشناسی جمعیت شهرها تعادل میان مصارف و منابع آب‌های کشور را از بین برد، همچنین نباید با طبیعت خشن برخورد کرد و حقآبه های آن را نادیده گرفت، چرا که نادیده گرفتن حق طبیعت در اجرای پروژه‌های عمرانی نه تنها کشور را به سمت آبادانی رهنمون نخواهد کرد، بلکه بیراهه‌ای خواهد بود که انتهای آن فاجعه ملی برای کشور خواهد بود.

وی ضمن تاکید بر این مساله که همه باید نسبت به آینده آب کشور احساس خطر کنند، تصریح کرد:برای این کار نیازمند قانون محکم در قبال منابع آب کشور هستیم و نباید اجازه داد این سرمایه ملی کشور به دست عده‌ای سوداگر از بین برود.

مصرف بی رویه و عدم نظارت در برداشت آب‌های زیرزمینی شمارش معکوس عمر منابع آبی کشور را جاری کرده و لازم است در این وضعیت ارگان‌های مختلف دولت به فکر چاره‌اندیشی و رفع بحران دیرینه ایران  باشند.

علاوه‌بر این شرایط فعلی منابع آبی، ایران را در لیست کشورهای کم آب قرار داده و این اوضاع تا جایی وخیم شده که حتی ایده واردات آب نیز بر سر مسولان کشور افتاده و این در حالی است که اگر این اتفاق بیفتد بی‌شک استقلال ایران از بین خواهد رفت.

در مجموع آمار و ارقام صنعت آب ایران این هشدار را می‌دهد که اگر تدبیری اندیشیده نشود در آینده‌ای نه چندان دور شاهد خشکی گسترده ایران خواهیم بود و برای نرسیدن به این مرحله به نظر می‌رسد که اصلی‌ترین راهکار تدوین قوانینی محکم برای حفظ منابع آبی کشور است.