علی جنتی می‌ماند

 طی روزهای گذشته اخبار و شایعات مختلفی درباره استعفای وزیر ارشاد منتشر شده است که البته از سوی سخنگوی این وزارتخانه تکذیب شده است.

به گزارش ایسنا، با این حال خبرنگار سیاسی پایگاه خبری "انتخاب" گزارش داده است که احتمال استعفای جنتی در روزهای اخیر افزایش یافته است.

براساس اخبار رسیده به "انتخاب"، جلسه فوق العاده معاونین وزارت ارشاد تشکیل شده و جنتی در این جلسه، از احتمال استعفای خود سخن گفته است.

از سوی دیگر، منابع مطلع به "انتخاب" گفته اند، یکی از دلایلی که احتمال تصمیم جنتی را تقویت کرده، عدم حضور وی در سفر اخیر رییس جمهور به تایلند بوده است؛ سفری که پیش از انجام، نام جنتی در میان همراهان رییس جمهور دیده می‌شد.

طی روزهای اخیر، مخالفین و منتقدین دولت درصدد القای اختلاف میان رییس جمهور و وزیر ارشاد بوده‌اند؛اختلافی که به زعم مخالفین دولت، علتش "تضاد مواضع وزیر و رییس جمهور بر سر موضوع کنسرت" و همینطور "اصرار سخنگوی ارشاد بر مواضع متفاوت با دولت" بوده است.

پایگاه خبری «عصر ایران» هم در این باره نوشته است:

همان گونه که پیش بینی می شد شایعه استعفای علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را سخن گوی این وزارتخانه قویا تکذیب کرده است.

این شایعه پس از آن بالا گرفت که به خاطر اجرای یک برنامه موسیقی در قم مدیرکل ارشاد استان قم تحت فشار قرار گرفت و از وزیر خواسته شد او را برکنار کند.

مدیر کل ارشاد قم اما که خود روحانی است زودتر استعفا کرد و وزیر ارشاد نیز پذیرفته است و بر این اساس به نظر می‌رسد بحرانی که می توانست بحران نباشد در این مرحله متوقف شده باشد و قرار نیست علی جنتی هم کنار برود. چون اگر استعفا کند پیام متفاوتی از آن شنیده می شود.
به این معنی که هر قدر که استعفای مدیر کل ارشاد قم به منزله احترام دولت به نظر حوزه علمیه تلقی می‌شود استعفای احتمالی وزیر ارشاد می‌توانست این پیام را منتقل کند که رابطه خوب دولت و روحانیت و مرجعیت مختل شده یا وزیر از ادامه این راه خسته شده و دیگر نمی‌تواند ادامه دهد.

آن گاه این پرسش درمی گیرد که اگر فرزند آیت الله جنتی ولو مانند پدر نیندیشد نتواند، چه کسی می‌تواند و جدای این وقتی زیر تیغ استیضاح مجلس نهم قرار داشت استعفا نداد و ماند و حال که شمار نمایندگان منتقد در پی انتخابات هفتم اسفند 94 کاهش یافته و از کمند استیضاح رسته  چرا باید استعفا کند و برود؟

وزارت ارشاد را می توان پر دردسر ترین شغل کابینه دانست در حالی که در همه جای دنیا وزیر فرهنگ و هنر کم درد سرترین و غیر سیاسی ترین منصب دولت است.

پیش از این درباره وزیر ارشاد نوشتم برای درک دشواری کار او در نظر بگیرید صبح با هنرمندان و نویسندگان مستقل دیدار و جلسه داشته باشد و بعد از ظهر با اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس که در آن زمان اکثریت آن با اصول گرایان رادیکال بود و هنوز هم البته بافت مطلوب فراکسیون اعتدال را ندارد.

در دیدار و نشست صبح هنرمندگان و نویسندگان از وزیر می خواهند سانسور را کم کند یا به ناشران بسپارد و وزیر قول مساعد می دهد و در دیدار و نشست بعد از ظهر از او می خواهند سانسور و نظارت را زیاد کند و آنجا هم باز باید قول مساعد بدهد!

هیچ یک از وزیران دیگر با این وضعیت پارادوکسیکال روبه رو نبوده و نیستند. حتی وزیر کشور.

انتقادها البته کم نیست. مثل کسانی که می گویند چرا در قبال لغو کنسرت ها در مشهد کوتاه آمد، یا به انتشار نشریه ای بی اعتنا به نظر هیأت نظارت بر مطبوعات اشاره می کنند یا  می توان از برخی وعده های اجرا نشده گفت اما وزیر ارشاد را باید به خاطر همان تناقض درک کرد و اتفاقا از وزارت ارشاد نباید خواست زیاد اقدام کند.

زیرا کمال مطلوب برای هنرمندان و نویسندگان و روزنامه نگاران مستقل که به صورت موضوعی با وزارت ارشاد سر و کار دارند این است که هر چه کمتر مداخله کند. با این نگاه هر چه وزارت ارشاد کم خبر تر باشد برای جامعه مخاطب بهتر است چون یعنی اجازه داده کار خودشان را انجام دهند.
از این منظر و به رغم همه انتقادها ماندن وزیر ارشاد خبر خوبی است. البته قرار هم نبوده برود. رفتن او خواست کسانی است که رابطه نزدیک دولت و روحانیت و مراجع را بر نمی تابند و انتظار دارند دولت در حوزه فرهنگ و هنر دخالت حداکثری داشته باشد. حال آن که وعده دولت روحانی از ابتدا کاهش دخالت و اعتماد به اهل فرهنگ و هنر بوده است.