ولی متأسفانه این روند ادامه پیدا نکرد و در مدت کوتاهی فرهنگ اصیل اسلامی تبدیل به فرهنگ دیگری شد و مردمی که در زمان رسول‌الله برادر و برابر بودند و اگر غریبه‌ای وارد مجلس پیامبر می‌شد، می‌پرسید کدام‌یک از شما رسول‌الله است؟، تغییر کردند.
سیدمحمود علیزاده‌طباطبایی نوشت:نقل است که نماینده رسول‌الله وقتی به دربار پادشاه ساسانی رسید، بدون رعایت عرف دیپلماتیک وارد کاخ شاه شد و نامه پیامبر(ص) را به پادشاه ساسانی داد؛ ولی با توهین و اهانت پادشاه و اطرافیان او مواجه شد. او که عظمت و وقار پادشاه ساسانی را دید، اعلام کرد «آدم‌ها نباید این‌قدر با هم تفاوت داشته باشند و این تبعیض و تفاوتی که بین پادشاه و مردم وجود دارد، قطعا منجر به سقوط این حکومت خواهد شد». آموزه‌های دین مبین اسلام توانست در مدت کمی مردم عربستان را به ملتی متحد و مقتدر تبدیل کند تا بر دل و قلب مردم حکومت کند؛ ولی متأسفانه این روند ادامه پیدا نکرد و در مدت کوتاهی فرهنگ اصیل اسلامی تبدیل به فرهنگ دیگری شد و مردمی که در زمان رسول‌الله برادر و برابر بودند و اگر غریبه‌ای وارد مجلس پیامبر می‌شد، می‌پرسید کدام‌یک از شما رسول‌الله است؟، تغییر کردند. به‌زودی این حکومت تبدیل به خلافت موروثی شد و ارزش‌ها به‌کلی از دست رفت. کشورگشایی‌ها و تقسیم غنائم بین رزمندگان دنیاطلبی را در قلب و روح مسلمانان حاکم کرد؛ به‌طوری‌که ثروت‌های افسانه‌ای در تملک برخی بزرگان قرار گرفت. هنوز از ظهور اسلام بیش از سه دهه نگذشته بود که تبعیض و ظلم گسترده سراسر جامعه اسلامی را فراگرفت و مردم پس از قتل خلیفه سوم گروه گروه به سمت منزل علی بن ابی‌طالب (ع) روانه شدند و به‌اتفاق آرا او را به خلافت انتخاب کردند.
امیرالمومنین(ع) مصرانه در اولین خطابش به مردم فرمودند:
«مرا رها کنید و دیگری را برگزینید... اگر من دعوت شما را اجابت کنم، به راهی می‌برمتان که خودم می‌دانم وضعیت شما به جاهلیت زمان بعثت رسول‌الله بازگشته... قسم به آنکه رسول‌الله را به حق مبعوث کرد آن‌چنان جامعه را زیرورو خواهم کرد که آنها که به‌ناحق بالا نشسته‌اند، سقوط کنند و آنان که به‌ناحق تحقیر شده‌اند، در جایگاه خود قرار گیرند... اگر بیت‌المال مسلمین به کابین زنانشان رفته باشد، آن را به بیت‌المال برمی‌گردانم... ولی اگر مرا رها کنید، من هم مثل یکی از شما خواهم بود و چه‌بسا از همه شما مطیع‌تر و گوش‌به‌فرمان‌تر نسبت به کسی خواهم بود که شما او را به ولایت انتخاب می‌کنید».
برخی بزرگان که در تنهایی‌های علی (ع) با او بودند و در سقیفه رأی‌شان علی(ع) بود، با ثروت‌های افسانه‌ای حاصل از کشورگشایی‌ها به جایی رسیدند که در مقابل علی (ع) قرار گرفتند و علی (ع) را در مدت کوتاه حاکمیتش با جنگ‌های داخلی و شورش‌های گسترده مواجه کردند و درنهایت با شهادت امیرالمؤمنین، امام حسن (ع) را تنها گذاشتند و به معاویه روی آوردند. گسترش فرهنگ تبعیض و فساد در نیم‌قرن اول اسلام آن‌چنان انحرافی در دین ایجاد کرد که همراهی‌نکردن با حکومت برتابیده نمی‌شد تا جایی که قاضی‌القضاه منصوب امیرالمؤمنین (شریح قاضی) حکم به خروج حسین (ع) از دین و واجب‌القتل‌بودن وی صادر کرد.
فاعتبروا یا اولی‌الابصار
منبع: شرق
ارسال نظر
