خیال می‌کنند قدرتشان تمام‌ناشدنی و می‌خواهند نفس‌کشی جلویشان نباشد
کد خبر: ۱۲۵۱۷۴
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۵ - ۱۷:۱۴
برنامه این نبود که یک ظلمی بشود و بعد هم در تاریخ گم بشود، باید کاری بشود که هیچ وقت در هیچ قسمتی از تاریخ این ظلم نتواند توجیه بشود که کسی بگوید این ظلم توجیه دارد. این صحنه های آخر ماجرای کربلا اوج فداکاری امام حسین(ع) است.
 آیت‌الله هاشمی رفسنجانی طی سخنانی صریح در محرم دو سال قبل تاکید کرد: آدم‌هایی هستند که وقتی می رسند به قدرت، مست می‌شوند و می‌ترسند از آنکه رخنه‌ای بیفتد در  قدرتشان. همیشه همینطور بوده و هست، ببیند حجاج – این یوسف- چی کار می کرده و دیگران چی کار می‌کردند، البته حالا دیگر مدرن‌تر شده، ظلم‌ها. برای حفظ قدرت، ظالم مسلط هیچ مهاری ندارد و همینجور جلو می رود تا اینکه یکدفعه زیر پایش خالی می شود و می ریزد.

در گزیده روایت عاشورایی ایشان آمده است:

به این آیه شریفه توجه کنید در قرآن سوره نساء، "لا یحب الله الجهر بالسوء من القول الی من ظلم"، این آیه هر کلمه اش واقعا یک درس جداگانه است. اولین درس این آیه آن است که خدا اصولا دوست نمی دارد، شما حرف بد، زشت و اذیت کننده و آزاردهنده بگویید و جامعه ای را، فردی را خانواده ای را، آزار بدهید. حالا وقتی که حرفی خدا به گفتنش راضی نیست، نتیجه عملش که دیگر معلوم است. البته این جمله اول این آیه استثناء هم دارد  که مهم است من می خواهم اینجا درباره استثنائ آن حرف بزنم، استثناءاش این است، "الی من ظلم"، این فقط مظلوم است که حق دارد علیه ظالم صدایش را بلند کند. این جهر بالقول است، لا یحب الله الجهر بالسوء من القول الی من ظلم جهر بالقول سوء. " جهر بالقول "در جلسات خصوصی در رابطه افراد با هم آنقدر گناه ندارد، گناه زیاد اینکار زمانی است که انسان با صدای بلند در رسانه ها، آنهم در رسانه هایی که میلیونها نفر می تواند مستمع داشته باشد، آبروی کسی را ببرد یا در رابطه با کسی بد بگوید.

این یک درس جهانی است از خدای جهان، هر کس بخواهد ظلم بکند، خداوند آن را مباح کرده که برای کشف ظلم او برای نشان دادن و افشا کردن کار زشت او انسان صدایش را بلند بکند به هر نحوی که راهش را دارد یا امکانش را دارد یا به هر حال برنامه این نبود که یک ظلمی بشود و بعد هم در تاریخ گم بشود، باید کاری بشود که هیچ وقت در هیچ قسمتی از تاریخ این ظلم نتواند توجیه بشود که کسی بگوید این ظلم توجیه دارد. این صحنه های آخر ماجرای کربلا اوج فداکاری امام حسین(ع) است. برای مظلوم شدن آن نقطه اساسی اش این است که در چنین شرایطی مظلوم شدن و نشان دادن ظلم طرف حاکم آنجا اصل کار است که مردم ببینند آن جریان حاکم چقدر ظالم است و ببینند این کسانی که از آنها دفاع می کنند، چقدر مظلومند. این را باید حضرت اباعبدالله(ع) برای تاریخ روشن  می کردند که کرده اند.

همیشه احمقانه‌ترین – شنیع‌ترین- کار را ظالمان می‌کنند، ببینید اینها کسانی هستند که خیال می‌کنند دیگر قدرتشان تمام شدنی نیست و می‌خواهند نفس‌کشی جلویشان نباشد، هر چه ببینند برایشان اهمیتی ندارد. هرچه می توانند - می کنند و ابایی هم از انجامش  ندارند-  خوب اینها همه ظلم‌های بزرگی است. آدم‌هایی هستند که وقتی می‌رسند به قدرت، مست می شوند و می‌ترسند از آنکه رخنه‌ای بیفتد در  قدرتشان. همیشه همینطور بوده و هست، ببیند حجاج – این یوسف- چی کار می‌کرده و دیگران چی کار می کردند، البته حالا دیگر مدرن‌تر شده، ظلم‌ها و شکنجه‌ها و راه های خاص و شکنجه‌های روانی و جسمی در خیلی از جاها انجام می شود. برای حفظ قدرت، ظالم مسلط هیچ مهاری ندارد و همینجور جلو می رود تا اینکه یکدفعه زیر پایش خالی می شود و می ریزد، تاریخ مجدد تکرار می شود و تکرار می شود ... وترکبون طبق عن طبق
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
اخبار روز
ببینید و بشنوید
آخرین عناوین