میشل و باراک اوباما از آینده شان گفتند

  باراک اوباما و همسرش میشله اوباما، پس از نزدیک به هشت سال اقامت در کاخ سفید کوله باری از تجربه و خاطره با خود اندوخته اند. این زوج که اولین ساکنان سیاه پوست کاخ سفید هستند، با مجله اسنس (Essence) گفت و گو کردند تا در مورد میراث خود و این که از این پس بر خانواده آنها چه خواهد گذشت، سخن بگویند.

با وجود این واقعیت که ظرف دو ماه آینده قرار است از کاخ سفید بروید، حتی ذره ای از فعالیت های شما کاسته نشده است. در واقع، با افتتاح موزه ملی فرهنگ و تاریخ سیاه پوستان اسمیت سونیان، می خواهید همچنان میراثی از خود بر جای بگذارید. تکمیل این پروژه برای شما چه معنایی دارد؟

باراک اوباما: اول از همه باید بگویم این میراث ما نیست. این ناشی از تلاش افراد زیادی است. اما داشتن چنین سندی از سهمی که سیاه پوستان در تاریخ آمریکا داشته اند، در چنین مکان برجسته ای یک دستاورد بزرگ محسوب می شود.

میشل اوباما: خیلی خوب است که افتتاح این موزه زمانی اتفاق می افتد که هنوز سر کار هستیم و خیلی در مورد آن هیجان زده ایم.
 
یک نسل در آمریکا وجود دارد که از وقتی به دنیا آمده، فقط یک رییس جمهور و بانوی اول سیاه پوست در کاخ سفید دیده است. اما آن را نسل اوباما می نامیم. دنیا از اولین باری که وارد کاخ سفید شدید، چه تغییر کرده است؟

باراک اوباما: در این هفت هشت سال گذشته دوران پرآشوبی را پشت سر گذاشتیم. وجود بدترین بحران مالی و اقتصادی پس از «رکود بزرگ» در بدو رییس جمهور شدن من؛ تلاش برای آرام کردن دو جنگ آمریکا همزمان با حفظ تمرکزمان برای حفاظت از مردم آمریکا در برابر تروریسم، تلاش برای تحول اقتصادمان به سوی اقتصادی با انرژی پاک که با چالش جهانی تغییرات آب و هوایی مقابله می کند؛ و تضمین این که در کشوری به ثروتمندی کشور ما خدمات بیمه همگانی به همه مردم ارائه می شود.

در انبوهی از مسائل، پیشرفت های واقعی داشته ایم و صراحتا می توانم بگویم که آمریکا نسبت به زمانی که ما وارد کار شدیم، شرایط بهتری دارد. با این حال، هنوز کارهای زیادی باید انجام شود و می دانم از برخی جهات انتظارات از ما خیلی زیاد بود، به خصوص به خاطر ماهیت تاریخی داشتن یک رییس جمهور و بانوی اول سیاه پوست و کلا یک خانواده سیاه پوست در سطح اول مملکت.

چیزی که می دانیم این است که هنوز در مسائلی مثل سیستم قضایی و مباحثی مثل نابرابری، چالش هایی واقعی داریم. واقعیت این است که بسیاری از سیاه پوستان هنوز درگیر میراث بردگی هستند.

میشل اوباما: من فکر می کنم در مورد کودکان سیاه پوست، آنها در بیشتر عمر خود شاهد بوده اند که خانواده ای مثل خودشان در کاخ سفید بوده است. این مهم است. من فکر می کنم در چند سال گذشته ما سقف محدودیت های تصورات بسیاری از کودکان را در مورد این که چه چیزی برای آنها امکان پذیر است، برداشته ایم. به عنوان یک مادر، اهمیت این موضوع را دست کم نمی گیرم ،چرا که می توانید واقعا هر کاری را انجام دهید، نه به این خاطر که کسی به شما گفته، بلکه چون خودتان آن را تجربه کرده اید. فکر می کنم این یک اثر ماندگار بر کودکان ما خواهدداشت.
 
تعدادی از خاطرات مورد علاقه تان در کاخ سفید را عنوان می کنید؟

میشل اوباما: خیلی از آن اتفاقات شخصی است، مثل تماشای بازی و بزرگ شدن فرزندان مان در ساوت لان کاخ سفید. از این موارد زیاد است. مراسم زیادی در اینجا برگزار شده که خیلی از آنها اولین تجربه های دختران مان بوده است. اما غیر از خاطرات شخصی، فراهم کردن امکان دسترسی به کاخ سفید برای خیلی از افراد که به طور طبیعی این امکان را نداشتند جالب بود.

باراک اوباما: روزی که قانون بیمه همگانی تصویب شد، چون به خاطر تلاش خیره کننده بسیاری از افراد در کاخ سفید و متحدان ما در کنگره، میلیون ها نفر از مردم مشمول بیمه درمان می شدند که پیش تر از آن محروم بودند. خاطره هایی داریم از اطمینان از این که این دنیا به مکانی امن تر تبدیل می شود، یا وقتی اعلام کردیم می خواهیم روابط دیپلماتیک با کوبا را شروع کنیم. بنابراین لحظات بزرگ این چنینی که به یاد می آوریم و می دانیم چقدر برای آن تلاش کردیم برای ما اهمیت بسیاری دارد.

میشل اوباما: وقتی به عقب نگاه می کنید، هشت سال زمان زیادی است. درواقع، دوران کودکی فرزندان ما بود. برای ساشا تقریبا کل نوجوانی اش بود. او در هفت سالگی وارد اینجا شد و اکنون در 15 سالگی باید اینجا را ترک کند.

در مورد زندگی تان بعد از ترک کاخ سفید چه تصوری دارید؟ برای انجام چه کاری که احتمالا تاکنون فرصت آن را نداشته اید، بیشتر هیجان زده اید؟

میشل اوباما: کارهای خیلی زیادی وجود دارد. این حسن نسبتا جوان بودن ما هنگام ترک کاخ سفید است.  من پس از این به دنبال زندگی می روم، چون هنوز کارهای خیلی زیادی هست که باید انجام دهم و تاثیرات خیلی زیادی است که می توانیم داشته باشیم. اما شخصا، اقامت در منزل جدید را خیلی دوست خواهم داشت. دوست دارم این امکان وجود داشته باشد که بتوانم با سگ هایم در خیابان قدم بزنم یا حتی قرار دو نفره بدون محافظ یا آمبولانس داشته باشیم. هر وقت باراک بیرون می رود خبرنگاران، تیم محافظ، آمبولانس و غیره اطراف او هستند. هر جا می رود، 20 خودرو او را همراهی می کنند. قرارهای ما مثل این است که به همه اعلام کنیم کجا می رویم و سپس هر 100 نفرمان برای شام بیرون برویم (خنده).
 
باراک اوباما: چیز یکه بیشتر از همه در مورد آن صحبت می کنیم انجام کارهای عادی روزمره است. ما این تجربیات خارق العاده را داشته ایم و این یک امتیاز بوده است اما کارهای روزمره را که بخشی از زندگی هستند و از آنها غافل شده ایم را درک نمی کنیم. کارهای ساده ای مثل قدم زدن بدون این که گروه عظیمی از افراد اطرافتان باشند یا مسافرت رفتن و گشتن، بدون این که تک تک کارهایتان مورد موشکافی باشد. فکر می کنم این لذت بزرگی است.

هفته نامه صدا نوشت: رییس جمهور با محدودیت های سازمان مواجه است که از بیرون همواره نگاه خوبی نسبت به آن وجود ندارد. من به این واقعیت افتخار می کنم که اگر به سخنرانی من در سال 2004 مراجعه کنید و آن را با آنچه امروز می گویم مقایسه کنید، می بینید کاملا باثبات بوده ام. این مساله برای هرگونه اشتباه یا کوتاهی، ارزش ها، عقاید و تلاش هایم در طول دوران ریاست جمهوری برای متحد کردن کشور و فراهم کردن فرصت های بیشتر که برای مردم داشته ام، نیز درست است.