آیا نیویورک غرق خواهد شد؟

 پیش‌بینی می‌شود که در سال 2100، سطح آب دریا می‌تواند تا 50 اینچ بالاتر از سطح امروزی در نیویورک قرار بگیرد و این موضوعی است که لزوم برنامه‌ریزی و در نظر گرفتن میلیاردها دلار برای مقابله با سیل و مدیریت آن را گوشزد می‌کند.
 
مسئولان شهری نیویورک طرحی برای تسریع سرعت کربن‌زدایی با هدف کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای در دست اجرا دارند، زیرا این کلانشهر با افزایش نگران‌کننده سطح آب اقیانوس‌های مجاور با توجه به تغییرات آب و هوایی روبرو است.

پیشنهاداتی که برای این هدف ارائه شده، به منظور رسیدن نیویورک به هدف کاهش 80 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال 2050 است و به این منظور مسئولان این شهر باید در جهت گسترش تولید انرژی‌های تجدیدپذیر، بهبود بهره‌وری انرژی ساختمان‌ها، استفاده روزافزون از وسایل نقلیه الکتریکی و بهبود مدیریت پسماند حرکت کند.

بر اساس گزارش‌ها، این شهر در حال حاضر تولید گازهای گلخانه‌ای خود را حدود 14 درصد کاهش داده و در پی این است که تا سال 2030 این میزان را به سه برابر افزایش دهد، اما روند کار نشان می‌دهد که این تلاش‌ها کافی نیست.

"بیل دوبلاسو"، شهردار نیویورک در این زمینه می‌گوید: در سطح محلی، ما همچنان به روند کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای را ادامه می‌دهیم، اما اگر خواستار جلوگیری از اثرات تغییرات آب و هوایی در سراسر جهان هستیم، باید تلاش بسیار بیشتری داشته باشیم.»

نیویورک با چالش افزایش فزاینده سطح آب اقیانوس ناشی از ذوب شدن یخ‌ها و گرم شدن کره زمین مواجه است. پیش‌بینی می‌شود در سال 2100، سطح آب دریا می‌تواند تا 50 اینچ بالاتر از سطح امروزی در نیویورک قرار بگیرد و این موضوعی است که لزوم برنامه‌ریزی و درنظر گرفتن میلیاردها دلار برای مقابله با سیل و مدیریت آن را گوشزد می‌کند.

از لحاظ مسئولان شهری، شهر منهتن در نیویورک بسیار با ارزش در نظر گرفته شده است و با خطر طولانی‌مدت مواجه است، به همین دلیل کارشناسان انتقال و تخلیه بخش هایی از این شهر را اجتناب‌ناپذیر عنوان می‌کنند.

طرح مسئولان شهری نیویورک برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای در بسیاری جهات نیاز به اقدامات بیشتری دارد، یعنی تنها مقاوم‌سازی ساختمان‌ها یا حتی یک شبکه انرژی‌های تجدیدپذیر برای رسیدن به این هدف کافی نخواهند بود.

"دانیل زاریلی"، یکی از مدیران شهری نیویورک در این باره می‌گوید: این مسأله برای ما چالش بزرگی است، زیرا ما با چالش فناوری مواجه نیستیم، بلکه این موضوع بیشتر یک چالش مالی و حتی اجتماعی درباره چگونگی استفاده از انرژی است. ساکنان نیویورک باید آگاهی بیشتری درباره چگونگی استفاده از انرژی و بازیافت زباله‌ها داشته باشند و در این زمینه با دولت همکاری کنند.

بر اساس این گزارش، برای کاهش میزان گازهای گلخانه‌ای باید استراتژی افزایش سرمایه‌گذاری مستقیم و غیرمستقیم در انرژی‌های تجدیدپذیر در مقیاس کلان، ارتقاء کیفیت ساختمان‌ها، مشوق‌هایی برای استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی، سیاست تشویق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری و کاهش تولید زباله مورد استفاده قرار گیرند.

در حالی که نیویورک در حال حاضر پیشرفت‌هایی در زمینه ساخت و ساز و بهره‌وری انرژی داشته است، یک چالش کلیدی مسئولان این شهر تولید انرژی است. ایالت نیویورک ظرفیت انرژی هسته‌ای خود که تامین‌کننده یک‌سوم از انرژی شهر بود را را کاهش داده و نیاز شدید به انرژی‌های تجدیدپذیر دارد. این ایالت در سال گذشته 242 مگاوات انرژی خورشیدی تولید کرده که تا سال 2030 باید این میزان را به 1000 مگاوات برساند.

"جفری ساکز" استاد دانشگاه کلمبیا دانشگاهی و مشاور مسائل شهری نیویورک در این زمینه می‌گوید: رسیدن به اهداف شهری نیویورک کاملا امکان‌پذیر است اما چالش بزرگ در آینده تولید انرژی است. ما نیاز به یک مدل تجاری برای انرژی داریم که شامل انرژی بادی و خورشیدی و در یک مقیاس گسترده مدل برق آبی کانادا می‌شود. این کار تاکنون انجام نشده است و در عین حال وسایل نقلیه الکتریکی هنوز کاربردی نشده‌اند. عملی کردن این اهداف ممکن است یک دهه طول بکشد، اما ما برای رسیدن به موفقیت باید عجله کنیم.

وی می‌افزاید: نیویورک در داخل ایالات متحده به عنوان پیشرو در کاهش گازهای گلخانه‌‌ای شناخته شده و عضو ائتلاف C40 یعنی ائتلاف شهرهایی است که متاثر از تغییرات آب و هوایی هستند. در این ائتلاف، کپنهاک دانمارک در پی دستیابی به حذف تولید گازهای گلخانه‌ای تا سال 2025 و استکهلم سوئد در حال برنامه‌ریزی برای رسیدن به همین هدف تا سال 2040 است.