تجربه نشان داده به وجود آمدن فضاي دو قطبي در بين احزاب سياسي آثار خوبي براي جامعه ندارد. در فضاي دوقطبي حذف جناح رقيب در دستور كار احزاب قرار مي‌گيرد ولي در فضاي انتخاباتي مانند سال‌هاي۹۲و۹۴ رقابت‌هايي صورت گرفت كه انتقاد زيادي به آنها وارد نشد و همگان شاهد تعامل و رقابت دوستانه بودند.
بعد از جريان نهي محمود احمدي‌نژاد براي كانديداتوري در انتخابات ۹۶ فضاي انتخاباتي دچار تحولاتي مي‌شود. البته پاسخ يك سوال هنوز مشخص نيست و آن هم اينكه آیا حسن روحاني در غياب احمدي‌نژاد به راحتي از سد انتخابات عبور مي‌كند؟ بي‌ترديد اصولگرايان حتي اگر كانديدايي مانند احمدي‌نژاد نداشته باشند، رياست قوه مجريه را به سادگي به روحاني نخواهند سپرد و ايجاد فضاي دو قطبي يكي از پيش‌بيني‌ها براي انتخابات ارديبهشت است كه در اين راستا دلواپسان و اصولگرايان حتي از نوع سنتي آنها خود را براي حضور در انتخابات آماده مي‌كنند، چنانكه به عنوان مثال، حزب موتلفه اعلام كرده كه در حال بررسي وضعيت ۱۸ نفر است كه مي‌توانند به عنوان كانديداي سال ۹۶ از سوي اصولگرايان وارد ميدان رقابت شوند.رقابت به جاي فضاي دوقطبي
تجربه نشان داده به وجود آمدن فضاي دو قطبي در بين احزاب سياسي آثار خوبي براي جامعه ندارد. در فضاي دوقطبي حذف جناح رقيب در دستور كار احزاب قرار مي‌گيرد ولي در فضاي انتخاباتي مانند سال‌هاي۹۲و۹۴ رقابت‌هايي صورت گرفت كه انتقاد زيادي به آنها وارد نشد و همگان شاهد تعامل و رقابت دوستانه بودند.
راديكاليسم و اعتدال
دولت برآمده از فضاي رقابتي سال ۹۲ هرچند برگرفته از نگرشي اصلاح‌طلبانه است اما بركسي پوشيده نيست كه اين دولت رويكردي اعتدالي به مسائل مختلف كشور دارد. دولت اعتقاد دارد كه نياز امروز جامعه براي به وجود آمدن بستر‌هاي مختلف توسعه و حركت قطار توسعه نيازمند آرامشي توام با عقلانيت است. البته مخالفان دولت نيز اين گزاره را به خوبي درك مي‌كنند؛ زيرا مي‌دانند اگر قرار است توسعه اقتصادي در كشور حاصل و امنيت مطلوب براي سرمايه‌گذاري فراهم شود، نياز به ثبات سياسي در جامعه است كه دولت سهم بالايي در ايجاد آن دارد. بنابراين تلاش دارند با ديوارنوردي‌هايي همچون مساله سفارت عربستان اينگونه جلوه دهند كه در ايران ثبت سياسي وجود ندارد تا از اين طريق فرصت ايجاد رشد اقتصادي را از دولت بگيرند. آنها راديكاليسم را مقابل اعتدال مي‌دانند، هر چند كه در فضاي پوپوليستي رشد يافته‌اند و در اين فضا چون نمي‌توانند به سرمايه اجتماعي خاصي دست پيدا كنند، به سوي تضعيف منافع ملي گام بر مي‌دارند.
رقابت اصولگرايان براي وحدت با اصلاح‌طلبان
کنار رفتن محمود احمدي‌نژاد ضربه‌اي سخت به آن دسته از اصولگرايان بود كه مي‌خواستند در مقابل روحاني قرار بگيرند و ديدگاه‌هاي اعتدالي وي را مخالف نگرش خود در عرصه سياست‌هاي داخلي و خارجي مي‌دانستند، اما بخش غير احساسي و سنتي اين جريان اصولگرا، هنوز هم عدم حمايت از روحاني را رد نكرده است. البته اذعان دارند كه روحاني اولويت نخست آنها نيست و شايد سعيد جليلي گزينه مناسبي براي اين دسته از اصولگرايان منتقد دولت باشد. جليلي در دوراني حساس در دولت احمدي‌نژاد هدايت پرونده هسته‌اي را در دست داشته است اما با قدرت شيخ ديپلمات و محمد جواد ظريف، عملكرد او به زيرسوال رفته است. جليلي در سه سال گذشته شيوه خاصي در نقد عملكرد روحاني و تيم مذاكره‌كننده با غربي‌ها داشته و بعضا حتي نقدهايش موجب شده كه برخي از درون دولت به ديدگاه‌هاي منتقدانه وي به دستگاه مذاكره‌كننده پرونده هسته اي واكنش نشان دهند. او به لحاظ نگرش‌هاي ضد غربي شباهت‌هاي زيادي به رئيس‌جمهور قبل دارد و در نتيجه، اين نوع نگرش مي‌تواند مخالفان دولت فعلي را با خود در رقابت با روحاني همراه كند. از سوي ديگر عزت‌ا... ضرغامي نيز گزينه ديگري از گزينه‌هاي اصولگرايان معتدل براي رقابت با روحاني است. ضرغامي از دانشجوياني بود كه در اشغال سفارت آمريكا شركت داشتند و با سپاه و نيروي انتظامي همكاري داشت. وي همچنين معاونت امور سينمايي وزارت ارشاد را در دوران وزارت علي لاريجاني بر عهده داشته است و توانست از نگاه اصولگرايان، عملكرد رضايتبخشي در زمان رياست بر صدا و سيما داشته باشد. محمد باقر قاليباف نيز از جمله كانديداي اصولگرايان است. وي در رقابت با روحاني توانست آراي خوبي را از سوي اصولگرايان در سال ۹۲ كسب كند، هر چند روحاني در همان مقطع عملكرد او در اتفاقات كوي دانشگاه را حركت گازانبري خواند. شنيده‌ها حاكي از آن است كه قاليباف در حال سامان دادن ستاد‌هاي انتخاباتي خود است و در ميان كانديداهاي اصولگرا نيز از رتبه بالاتري برخوردار است. حال بايد منتظر ماند و ديد كه اصولگرايان در مقابل كانديداي واحد اصلاح‌طلبان چه خواهند كرد. آيا با چند كانديدا وارد گود انتخابات ۹۶ مي‌شوند تا از آراي او بكاهند و به صورت جدي در چهار سال دوم در مقابل وي نقش اپوزیسيون ايفا كنند يا اينكه با يك كانديدا، رقيب روحاني مي‌شوند؛ گزينه‌اي كه بعيد به نظر مي‌رسد، چون آنها به خوبي مي‌دانند كه روحاني از چه جایگاهی در ميان مردم برخوردار است؛ لذا احتمالا استراتژي آنها در شكستن آراي روحاني ساماندهي خواهد شد.
منبع: آرمان
ارسال نظر
