نشست الجزایر در انتهای ماه سپتامبر میان اوپک و روسیه در حالی برگزار خواهد شد که انتظارات برای حصول توافقی به منظور تقویت قیمت‌ها افزایش یافته است.
نشست الجزایر در انتهای ماه سپتامبر میان اوپک و روسیه در حالی برگزار خواهد شد که انتظارات برای حصول توافقی به منظور تقویت قیمت‌ها افزایش یافته است.در میان عرضه مازاد ادامه‌دار در بازارهای جهانی، قیمت نفت هنوز نصف سطوح سال 2014 خود است. این در حالی است که کاهش تولید در آمریکا به کم‌شدن عرضه مازاد و تقویت 25 درصدی قیمت در سال جاری کمک کرده است.
بعد از گذشت دو سال از استراتژی اوپک به رهبری عربستان مبنی بر تولید زیاد به منظور حفاظت از سهم بازار در برابر نفت شیل آمریکا، سازمان کشورهای صادرکننده نفت و روسیه مجددا به دنبال همکاری هستند. آخرین تلاش آنها ( پیشنهاد فریز تولید در ماه آوریل) به دلیل نزاع میان عربستان و ایران بی نتیجه باقی ماند.
بلومبرگ در این گزارش به چهار نتیجه احتمالی مذاکرات الجزایر پرداخته است.
فریز تولید
الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه اعلام کرد فریز تولید توسط اوپک و روسیه می‌تواند موثرترین راه برای تثبیت بازار باشد. نواک گفت این کشور آماده است تا در هر ماه از نیمه دوم سال جاری تولیدات خود را محدود کند.
بر اساس آمار رسیده از آژانس بین‌المللی انرژی، توقف تولید در سطوح ماه جولای بدان معنا خواهد بود که تولیدات اوپک در سطح 33.4 میلیون بشکه در روز باقی خواهد ماند که تقریبا هم‌راستا با تقاضای نفت خام گروه در سه‌ماهه چهارم سال بوده است. این شرکت مستقر در پاریس همچنین انتظار دارد که روسیه در ادامه سال جاری و سال آینده تولیدات خود را ثابت نگهدارد.
بر اساس پیش‌بینی شرکت مشاوره کپیتال‌اکونومیکز، مانع اصلی طرح فریز نفتی، نیجریه، لیبی و ایران خواهند بود. تولید این کشورها در سال‌های اخیر به شدت محدود بوده و این سه کشور امیدوارند که سهم از دست‌رفته خود در بازار را بازپس گیرند.
معافیت از فریز
توماس پو، اقتصاددان کالایی کپیتال‌اکونومیکز گفت: « اگر طرح فریز نفتی به تصویب برسد اما اجازه تولید به ایران، نیجریه و لیبی داده شود بدان معنا خواهد بود که روسیه و اوپک برای فریز در سطحی بالاتر از میزان تولید کنونی توافق کرده‌اند. در این صورت چند کشور می‌توانند عرضه خود را به بازار نفت افزایش دهند.
ایران در نظر دارد که در سال جاری تولید خود را به 4 میلیون بشکه در روز افزایش دهد، این در حالی است که سطح تولید ایران در حال حاضر 3.8 میلیون بشکه در روز است.
نیجریه که در ماه گذشته روزانه 1.44 میلیون بشکه نفت تولید کرده است به دنبال بازگشت تولیدات خود به سطح 2 میلیون بشکه‌ای ماه ژانویه است.
لیبی نیز در حال بازگشایی ترمینا‌ل‌های صادراتی اصلی خود است. موضوعی که تا پایان سال می‌تواند تولید این کشور را از 300 هزار بشکه به 1.2 میلیون بشکه افزایش دهد.
عراق و ونزوئلا نیز در حال حاضر کمتر از سطوح ماه ژانویه خود تولید می‌کنند بنابراین به دنبال سقف تولید بیشتری هستند.
تحت این سناریو، اوپک از لحاظ تئوری در سال آینده می‌تواند نزدیک به 36.2 میلیون بشکه در روز نفت تولید کند که در حدود 2.7 میلیون بشکه بیشتر از برآورد IEA از تقاضای اوپک در سال 2017 خواهد بود. این میزان عرضه مازاد را از سال 2015 بیشتر می‌کند.
کاهش تولید
اوپک برخی اوقات در توافق برای تصمیمات رادیکال موفق عمل کرده، که مهم‌ترین آن کاهش تولید در حین بحران مالی 2008 بوده است.
اسپنسر ولچ، رئیس بازارهای نفتی IHSدر لندن گفت: « کاهش قبلی به این دلیل کارا بود که عربستان سعودی بیشترین بار آن را به دوش کشید. در حال حاضر عربستان دیگر تمایل ندارد که به تنهایی از قیمت حمایت کند.»
از زمانی که سقوط نفت در سال 2014 آغاز شد، عربستان سعودی و متحدانش در حاشیه خلیج فارس بارها به دیگر اعضای اوپک فشار وارد کردند تا تولیدات را کاهش دهند. کاهش تولید، نامحتمل‌ترین سناریوست. اگر این اتفاق رخ بدهد، بیشترین تاثیر را روی بازار خواهد گذاشت.
ادامه دادن به شرایط کنونی
پو گفت، محتمل‌ترین سناریو این است که این مذاکرات بدون حصول نتیجه‌ای در خصوص محدودیت تولید به پایان برسد.
به گزارش اقتصادنیوز ، در مذاکرات ماه آوریل در دوحه قطر، پس از ناکامی در حصول توافق قیمت‌ها اندکی کاهش یافت اما اثر آن با اعتصاب کارگران کویتی جبران شد و در ماه‌های بعد بازار با آتش‌سوزی‌های کانادا و حملات به تولید در نیجریه مجددا بهبود یافت.
دیوید فایف، رئیس مرکز تحقیقات گروه معاملات نفتی گانور گفت: « در چنین مرحله‌ای وقتی شما به صحبت در خصوص توافق تولید ادامه می‌دهید و نتیجه‌ای نمی‌گیرید، ممکن است عواقب بدی به همراه داشته باشد.»
ارسال نظر
