گلایه های متاثرکننده داور ایرانی المپیک ریو

علیرضا فغانی در گفت و گو با وحید نمازی در بخش ورزشی رادیو جوان از این روزهایش گفت.

 تیم داوری علیرضا فغانی، رضا سخندان و حمید منصوری فینال بازی های المپیک را در ریو 2016 به عنوان اولین تیم آسیایی که به این قله می رسد، سوت زدند. اتفاقی که خیلی ها معتقدند کم از مدال طلای ورزشکاران ندارد اما خودشان می گویند هیچ کدام از مسوولان برای این افتخار هیچ تقدیری از آنها صورت نگرفته است. فغانی در تازه ترین گفت و گوی خود با یکی از شبکه های رادیویی درباره این افتخار گفته است.

*از حال و هوای فینال المپیک و جو بازی ها بگویید.

 در این تورنمنت  سطح مسابقات بالا بود و ما فکر نمی کردیمخیلیبه ما قضاوت بدهند  گرچه مثل همیشه هم سعی مان این بود که  عملکرد خوبی از خودمان به نمایش بگذاریم، اما اقلا روی یکی دو بازی حساب کرده بودیم. در کلاس آمادگی که قبل از المپیک برگزار شد این آمادگی را نشان دادیم و در دو بازی هم این عملکرد را نشان دادیم که همه رضایت داشتند و در نهایت هم به این منتهی شد که این اعتماد به وجود آمد و آن بازی حساس که دو تیم با پیشینه قبلی که از جام جهانی داشتند آمده بودند را به تیم ایرانی دادند. این باعث افتخار من بود و خیلی خوشحال شدیم که به عنوان یک تیم آسیایی برای اولین بار در فینال المپیک قضاوت کردیم.

*با توجه به اینکه شما بازی های حساسی مثل فینال جام ملت های آسیا و همچنین فینال جام باشگاههای جهان و حالا فینال المپیک را سوت زدید، این مساله موجب نمی شود که انگیزه شما بابت سوت زدن بازی ها مثلا در لیگ برتر خودمان کمتر شود به خاطر مشکلاتی که اینجا وجود دارد و حاشیه هایی که برایتان به وجود می آید؟

در این چند روز هم صحبت زیاد شده که شاید آن قضاوتی که ما آنجا داریم اینجا نباشد ،در صورتی که ما همان انرژی که آنجا می گذاریم اینجا هم می گذاریم ولی کلا نگاه به داوری در کشور ما خیلی خوب نیست و همه به دنبال این هستند که اشتباه داوری را بزرگ جلوه دهند تا اشتباهات خودشان به چشم نیاید ولی چیزی که مهم است این است که من کار خودم را انجام می دهم. این ناملایمات و این حاشیه ها باعث شده در مسابقات خارجی مصمم تر باشم و به حرف و حدیث هایی که هست توجه نمی کنیم و تمرکزمان چه در داخل کشور و چه در بازی های خارج از کشور فقط روی بازی هست.

*در داخل کشور هم با همین تیم قضاوت می کنید؟

در ایران شرایط زیاد مناسب نیست که بخواهیم هر جا که می رویم با هم باشیم. با توجه به حساسیت هایی که هست نیاز هست که آقای سخندان در یک بازی باشد و من در یک بازی دیگر. هماهنگی کامل را با هم داریم ولی در ایران کمتر پیش می آید که با هم باشیم.

*آیا علیرضا فغانی آرزوی سوت زدن بازی های حساس جام جهانی را دارد و سقف رویاهایش آنجاست؟

سقف رویاهایم آنجا بوده و این موفقیت ها در همان مسیر هستند. امیدوارم روزی برسد که یک تیم کامل در جام جهانی حضور داشته باشیم و بتوانیم در زمینه داوری برای کشورمان افتخارآفرینی کنیم. هر چند که در کشور ما داور را ورزشکار نمی دانند و موفقیت هایش را هم جز افتخارات ورزش نمی دانند.

*شما به فینال المپیک رسیدید و آن را سوت زدید، این کمتر از مدال طلا نیست. صحبتی با شما شده که در سطح مدال آوران از شما تقدیر شود یا پاداشی داده شود؟

جا دارد من از اصحاب رسانه و مطبوعات تشکر کنم که در این مدت سنگ تمام گذاشتند. نکته مهم این است که ما در ادارات خودمان کارمند هستیم، داور حرفه ای نیستیم. من کارمند شهرداری هستم آنها کمال همکاری را با ما دارند که برای تمرین و مسابقات برویم و ما هیچ مشکلی نداریم و واقعا متشکریم. ولی در کشور ما بهداد سلیمی حقش مدال بود و آن اتفاق افتاد، گفتند برایش پاداش طلا در نظر می گیریم، برای خانم علیزاده که اولین بار برای بانوان ما مدال آورد، گفتند طلا در نظر می گیریم ولی در آسیا داوری نبوده که فینال المپیک قضاوت کند. فدراسیون ما از طرف شیخ سلمان رئیس کنفدراسیون آسیا نامه رسمی تشکر دریافت کرده به خاطر این کاری که انجام شده ولی در کشور ما ضمن این که مسوولین شاید اصلا ما را نشناسند، تقدیری هم فعلا در کار نیست. در پروازی که ما می رفتیم دکتر سجادی و آقای شهنازی هم بودند. آقای شهنازی ما را شناختند و تشکر کردند و تبریک گفتند ولی وقتی پیاده شدیم آقای سجادی شاید خواب آلود بودند و شاید به همین دلیل فقط یک سلام ساده کردند و رد شدند. در هر حال در کشور ما جوری است که نمی خواهند افتخارات داوری که کسب می شود را جز ورزش بدانند.

*غیر از خانواده تان افرادی دیگری بودند که در رسیدن شما به این موفقیت نقش داشته باشند؟

همانطور که گفتم در وهله اول اداره ما کمال همکاری را با ما دارند ضمن اینکه خانواده مان هم واقعا فداکاری می کنند و با نبودن های ما کنار می آیند. دیشب بهداد سلیمی می گفت در سال دوازده ماه در اردو هستیم همین شرایط برای داورها هم هست. ما هم پا به پای بازیکنان باید تمرین کنیم. شاید از 365 روز من حدود 200 روز خانه نباشم. ضمن این که فدراسیون هم حمایت داشت و رئیس کمیته ملی هم برای حضور در این تورنمنت برای ما سنگ تمام گذاشتند. یک سیستم رادیویی برایمان خریدند و تمام امکاناتی که در اختیار ورزشکاران قرار دادند به ما هم دادند.اما با توجه به این افتخاری که در زمینه داوری به دست آمده، هنوز هیچ صحبتی با ما نشده. ضمن اینکه پیش از المپیک در مراسم بدرقه کاروان قبل از اعزام ما را هم دعوت کرده بودند. آنجا حضور پیدا کردیم در حضور رئیس جمهور و وزیر ورزش. اعلام کردند به تمام بازیکنان و مربیانی که اعزام می شوند نفری ده میلیون تومان پرداخت می شود و هیچ صحبتی از داوری نشد. من نمی دانم چه لزومی داشت اصلا ما را دعوت کنند انجا باشیم.

*آیا این قضاوت هایی که در المپیک دارید چیزی به عنوان دستمزد یا پاداش به شما می دهد؟

داورهایی که به یک تورنمنت دعوت می شوند، چه آنهایی که در فینال سوت می زند و چه آنهایی که ذخیره می نشینند همه به یک اندازه دستمزد می گیرند و آنجا اشل پرداختی به داوران مشخص است. با توجه به مشکلات سیاسی که ما داریم من از سال 2012 هیچ پولی دریافت نکردم فقط یک مرحله فدراسیون از طریق سفارت ایران در سوئیس یک مبلغی را دریافت کرده. ولی خب هم پول فدراسیون هم پول داوران دیگر به صورت امانی در فدراسیون مانده تا این مشکلات حل شود.