نوزادان با لهجه سرزمین خود گریه می‌کنند

 فریاد نوزادان آلمانی با نوزادان چینی، کامرونی یا فرانسوی متفاوت است.

 زبان‌شناسان دانشگاه شهر "وورتسبورگ" آلمان دلیل این تفاوت را ویژگی‌های آوایی می‌دانند که در زبان مادری موجود است و کودک از والدین خود به دست می‌آورد.

شیوه فریاد زدن‌ نوزادان چینی و کامرونی با نوزادان آلمانی متفاوت است. "کاتلین ورمکه" زبان‌شناس دانشگاه شهر وورتسبورگ آلمان در این مورد می‌گوید که صدای گریه نوزادان چینی نسبت به نوزادان آلمانی متفاوت است.

متخصصان دانشگاه شهر وورتسبورگ آلمان دو مطالعه در این رابطه انجام داده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که تفاوت در گریه نوزادان به این امر برمی‌گردد که هر یک از نوسانات صوتی در آن زبان مادری، می‌تواند در زبان مادری دیگر معنای دیگری داشته باشد.

برای مثال زیر و بمیِ صدا در زبان چینی و کامرونی اهمیت بیشتری دارد تا زبان آلمانی و به همین دلیل کودک چینی یا کامرونی با نواخت بیشتری گریه می‌کند، گویی که آواز می‌خواند.

متخصصان از این موضوع نتیجه گرفته‌اند که نوزادان می‌کوشند صدای مادر را در ذهن خود ثبت کنند و این اقدام آنها بلافاصله پس از تولد صورت می‌گیرد، نه به هنگام سخن گفتن کودک.

متخصصان دانشگاه شهر وورتسبورگ آلمان در مطالعه اول خود روی ۴۲ نوزاد تحقیق کردند که نیمی از این نوزادان آلمانی و نیم دیگر فرزندان شهروندان کامرونی بودند که در شمال غرب این کشور زندگی می کردند. مطالعه دوم روی ۵۵ نوزاد و همانند تحقیق نخست صورت گرفت، اما این بار نیم دوم کودکان چینی بودند.

گریه متفاوت نوزادان فرانسوی

به گزارش دویچه‌وله، متخصصان هفت سال پیش از این نیز در این دانشگاه تحقیقات مشابهی صورت داده و به نتیجه‌های مشابهی رسیده بودند. نتایج تحقیقات پیشین این بود که نوزادان آلمانی گریه‌شان نسبت به گریه نوزادان فرانسوی از لحاظ ملودی و ریتم متفاوت است.

مطالعه هفت سال پیش نیز به این نتیجه رسیده بود که کودک در حالت جنینی و در بدنِ مادر، زبان والدین و تکیه بر هجاها را در ذهن خود ثبت می‌کند.

متخصصان دانشگاه وورتسبورگ آلمان در بررسی جدید به این نتیجه رسیدند که فاصله نواخت زیروبم در نوزادان چینی و کامرونی بیشتر از نوزادان آلمانی است. بالا و پایین رفتن نواخت‌ها در زمانی کوتاه نیز در میان این نوزادان به نسبت نوزادان آلمانی بیشتر است.

کاتلین ورمکه تاکید می‌کند که در این مطالعه زمان گریه کودکان عادی بوده و محققان به طور مصنوعی این کودکان را به گریه نیانداخته‌اند. ورمکه می‌گوید: ما گریه‌های تصادفی نوزادان را ضبط می‌کردیم؛ معمولا زمانی که نوزادی مثلا به خاطر گرسنگی شروع به گریه می‌کرد.