تقلید هالیوودی‌ها از لباس دیپلمات‌های ایرانی

مدرس تشریفات کاربردی بین المللی با بیان اینکه لباس حاکمه کشور ما؛ لباس روحانیت است،‌ گفت: امروزه برخی از هنرپیشه‌های هالیوود از لباس دیپلمات‌های ما تقلید کرده و ترجیح می‌دهند لباسی مانند ایرانیان بپوشند. به این نوع لباس‌ها «پرشن استایل» لباس به سبک مردان ایرانی می‌گویند.

 در عرصه دیپلماسی بین‌المللی حضور دیپلمات‌ها با لباس‌های رسمی یا ملی اتفاق می‌افتد و اگر دیپلماتی با لباسی غیررسمی در مراسم حاضر شود به معنی به رسمیت نشناختن جلسه است. رنگ‌ها لباس، نوع اصالت لباس و ... نیز در مناسبات بین‌المللی تعابیر متفاوتی دارد.

در کنار نمادها و نشانه‌هایی که در لباس دیپلمات‌ها براساس یک موضوع قراردادی و بین‌المللی‌ست مانند استفاده از پیراهن‌هایی که آستین‌های آن بایستی بیش از ۲ سانتی‌متر از سر آستین کت‌ها بلندتر باشد؛ برخی از چهره‌های سرشناس نیز برای نشان دادنِ اصالت لباس‌هایشان از پیراهن‌ یا کت‌های تک‌دوزی شده با مونوگرام شخصی استفاده می‌کنند مانند محمدجواد ظریف (استفاده از حروف اختصاری J.Z روی سرآستین پیراهن) حامد کرزی (استفاده از کلاه قره‌قل که مردم مناطق افغانستان و کشورهای آسیای میانه از آن استفاده می‌کنند) نارندرا مودی (نخست وزیر هند که علاقمند به حک نام خود به عنوان نخست وزیر هند روی نوارهایی طلایی رنگ کت است) و حسنی‌مبارک (رئیس‌جمهور اسبق مصر که نامش را روی لباس حک می‌کند).

علی‌محمد بیدارمغز با اشاره به اینکه لباس‌های دیپلمات‌های ما بعد از انقلاب اسلامی به شکلی که امروز رایج است مرسوم شد،‌ اظهار کرد: به دستور امام خمینی(ره) دیپلمات‌های ایرانی نمی‌بایست از کراوات، پاپیون و دستمالی که در جیب سمت چپ آقایان قرار می‌گرفت که مظاهر غربی هستند؛ استفاده کنند.

او با بیان اینکه طبق قوانین بین‌المللی در روابط دیپلماتیک، یقه پیراهن دیپلمات‌‌ها نباید باز باشد،‌ ادامه داد: به دلیل منع استفاده از کراوات و پاپیون یقه پیراهن دیپلمات‌های ایرانی بازمی‌ماند. برای رفع این مشکل تصمیم گرفته شد یقه بالایی لباس که مخصوص کراوات بود؛ برداشته شود درنتیجه لباس‌های یقه شیخی یا آخوندی که امروز نیز استفاده از آن رایج است، مُد شد.

به گفته بیدارمغز در روابط دیپلماتیک به مقام‌های دیگر کشورها به دلیل نوع حاکمیت‌شان؛ نمی‌توان چیزی را تحمیل کرد. او گفت: حدود 48 کشور در دنیا لباس ملی دارند مانند پاکستانی‌ها و هندی‌ها. اندونزیایی‌ها هم با طراحی یک لباس رسمی که در آن پیراهن باتیک جایگزین کت و شلوار شده؛ در مناسبات رسمی از آن استفاده می‌کنند.

بیدارمغز خاطرنشان کرد: لباس ملی سابقه‌ای طولانی مدت دارد به این معنی که ملت هر کشوری برای مدت زمان طولانی از آن لباس استفاده کرده یا لباس طبقه حاکمه بوده است. ما در کشورمان لباس‌های قومی داریم مانند لباس قوم کرد، بلوچ و ... اما لباس طبقه حاکمه و ملی ما؛ لباس روحانیت است.

او با بیان اینکه لباس قومی ما لباس هیئت حاکمه نیست،‌ گفت: برخی از هنرپیشه‌های هالیود نیز از لباس دیپلمات‌های ما تقلید کرده و از آن در مراسم مختلف خود استفاده می‌کنند. اگرچه اخیرا برخی از دیپلمات‌های کشورمان از پیراهن معمولی بدون کراوات در مناسبات دیپلماتیک استفاده می‌کنند که این نوع لباس در بین بازیگران هالیوود مد شده و به آن «پرشن استایل» لباس به سبک مردان ایرانی می‌گویند.

بیدارمغز با اشاره به اینکه امروز در مناسبت‌های بین‌المللی استفاده از پیراهن‌های بدون کراوات رایج شده است؛ افزود: چندسالی است که در روابط دیپلماتیک و بین‌الملل بسیاری از سیاستمداران کشورهای مختلف ازجمله نخست وزیر یونان؛ لباس به سبک ایرانی می‌پوشند و از کراوات استفاده نمی‌کنند.

او با اشاره به اینکه دیپلمات‌ها در روابط بین‌المللی موظف به استفاده از پیراهن آستین بلند در زیر کت هستند، گفت:  برای اینکه بلندی آستین دیپلمات‌ها مشخص شود باید آستین پیراهن یک و نیم تا دو سانت بلندتر از آستین کت باشد.

مدرس تشریفات کاربردی بین‌المللی درباره نوع دکمه‌های لباس دیپلمات‌ها نیز اظهار کرد: پیراهن‌ دیپلمات‌ها در مناسبت‌های رسمی باید دکمه‌دار باشد و دکمه نیز بایستی هم‌رنگ زمینه لباس باشد. یقه لباس نیز نباید دارای نوار با رنگ دیگری باشد.

او با بیان اینکه رنگ سرمه‌ای بهترین و مناسب‌ترین رنگ برای دیپلمات‌هاست‌، تصریح کرد: رنگ سرمه‌ای از زمان امپراطوری رم؛ رنگ اقتدار بوده و خانواده امپراطور رم از این طیف رنگ استفاده می‌کرد. روانشناسان نیز معتقدند این رنگ نشان از هوش و زکاوت است.

بیدارمغز خاطرنشان‌کرد: سران بیشتر کشورها در مراسم رسمی از این رنگ استفاده می‌کنند تا نشان‌دهند مقتدر و باهوشند. جالب این است که در یک مهمانی رسمی بین‌المللی گاها همه افراد را با لباس‌هایی به رنگ سرمه‌ای می‌بینیم.

او با اشاره به این موضوع که اگر بازرگانان از رنگ سرمه‌ای استفاده کنند علاوه بر اینکه نشان می‌دهند مقتدر و باهوش هستند؛ صداقت و قابلیت اعتماد خود را نیز به دیگران نشان می‌دهند؛ اضافه کرد: افرادی که از این رنگ استفاده می‌کنند اصرار دارند نشان‌دهند آدم‌هایی با خصوصیات فوق هستند.

مدرس تشریفات کاربردی بین المللی درباره دو رنگ‌ خاکستری و قهوه‌ای نیز گفت: رنگ خاکستری رنگ بی‌طرفی‌ست و استفاده از این لباس در مناسبات بین‌المللی نشانه بی‌طرفی یا محافظه‌کار بودن فرد است. قهوه‌ای نیز نماد احساسات است. رنگ مشکی نیز نماد رنگ منفی است.

او اظهار داشت: در مناسبات بین‌المللی رنگ لباس یا آشکارا اعلام می‌شود یا براساس سنت، سابقه و تجربه مشخص می‌شود. حال اگر کسی با لباس غیررسمی به چنین مجالسی وارد شود به معنای آن است که رسمیت جلسه را انکار کرده است.

او درباره حضور افراد با لباس‌های محلی در مجامع بین‌المللی نیز گفت: افراد با قومیت‌های مختلف تنها در مجامع مردمی مانند بین‌المجالس یا گروه‌های فرهنگی می‌توانند با لباس‌های خاص خود حاضر شوند.

بیدارمغز در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره مرنوگرام‌ها یا نمادهای خاصی که بعضی از دیپلمات‌ها در لباس‌ خود از آنها استفاده می‌کنند؛ گفت: این نمادها و مونوگرام‌ها نشان‌دهنده این است که این لباس سفارشی‌ست و لباسی نیست که در بازار بتوان آن را تهیه کرد. طرف مقابل نیز متوجه می‌شود این فرد به اصالتِ شخصیت خود اهمیت می‌دهد. به این ترتیب صاحب لباس؛ فردی باهوش و صاحب قدرت خواهد بود که در پوشش خود بسیار دقت می‌کند.

او با تاکید براینکه این کار به معنای تفاخر نیست، اظهار کرد: مسایلی در دنیاست که وقتی به نمایش گداشته می‌شود تعابیر مثبت یا منفی می‌تواند داشته باشد ازجمله استفاده از مونوگرام‌ها.