تندترین معاون برای ترامپ

 این که پنس انتخاب شد نشان می دهد که با توجه به جایگاه متزلزل ترامپ در حزب جمهوری خواه و مخالفت جناح اصلی این حزب با نامزدی وی، چاره ای جز انتخاب فردی که مورد حمایت اکثریت حزب باشد، نبود.

دونالد ترامپ برخلاف پیش بینی ها و میل باطنی خودش مایک پنس را به عنوان معاونش انتخاب کرد. پنس در حالی انتخاب شد که افرادی همچون نوت گینگریچ، باب کورکر، کریس کریستی و جف سیشنز که همگی روابط خوبی با ترامپ داشتند، از شانس بیشتری برخوردار بودند، اما در نهایت پنس در یک مصالحه حزبی انتخاب شد. مصالحه ای که بنا بر دلایلی که در ادامه به آن پرداخته می شود، صورت گرفت.

مایک پنس کیست؟

پنس در 7 ژوئن 1959 (57 ساله) در کلمبوس، ایندیانا به دنیا آمد. وی یکی از شش فرزند نانسی جین و ادوارد پنس بود که در یک پمپ بنزین کار می کرد. خانواده وی مهاجرانی ایرلندی تبار بودند که به حزب دموکرات گرایش داشتند. مایک در سال 1977 از دبیرستان کلمبوس نورث، دیپلم گرفت و در سال 1981 از کالج هانوفر، لیسانس تاریخ را اخذ کرد و در 1986 مدرک فوق لیسانس حقوق را از دانشگاه ایندیانا کسب کرد. مایک پس از فارغ التحصیلی به عنوان وکیل در بخش خصوصی مشغول به فعالیت شد. در سال های 1988 و 1990 در انتخابات مجلس نمایندگان شرکت کرد اما شکست خورد و پس از آن مجدداً به فعالیت های حقوقی بازگشت.

پنس در سال 1994 به رادیو رفت و یک برنامه رادیویی به نام خودش راه انداخت. پنس فردی به شدت محافظه کار و مذهبی است که به طور مداوم درباره تمایلات مذهبی اش صحبت می کند. وی خودش را کاتولیک اوانجلیست می داند که دوباره متولد شده است. آن گونه که خودش می گوید به ترتیب «یک مسیحی، محافظه کار و جمهوری خواه است.» براساس گزارش نیت سیلور، پنس محافظه کارترین کاندیدای معاونت ریاست جمهوری در حداقل 40 سال اخیر است.

سوابق سیاسی

پنس توانست با پیروزی در انتخابات نوامبر 2000 به مجلس نمایندگان ایالات متحده راه یابد. وی تا سال 2013 در این مجلس حضور داشت و در سال 2012 در انتخابات فرمانداری ایندیانا شرکت کرد و هم اکنون فرماندار این ایالت است. پنس در 12 سالی که در مجلس نمایندگان حضور داشت 90 لایحه را پیشنهاد داد که هیچ کدام از آنها تبدیل به قانون نشدند. وی در سال های 2005 تا 2007، رئیس کمیته مطالعات حزب جمهوری خواه که متشکل از نمایندگان محافظه کار مجلس نمایندگان بود، به ایفای نقش می پرداخت.

پنس در این مجلس عضو فراکسیون تی پارتی بود و از ابتدای ظهور این جنبش جزء طرفداران آن محسوب می شود. آن گونه که یکی از مشاوران سابق وی به ان بی سی می گوید، پنس حتی قبل از تابستان 2010 و بالا گرفتن اختلاف میان اعضای تی پارتی با جناح اصلی حزب، با این گروه در ارتباط بوده است. او در نوامبر 2006، زمانی که جمهوری خواهان هنوز در مجلس نمایندگان در اقلیت بودند، برای کسب کرسی رهبری اقلیت مجلس با جان بینر به رقابت پرداخت اما در نهایت با رای 27 به 168 رقابت را به هم حزبی اش واگذار کرد.

پنس از حامیان لایحه جنگ عراق بود که منجر به حمله نظامی به عراق شد. در جریان جنگ عراق، پنس مخالف تعیین تاریخ خروج نیروها از این کشور بود. پنس در سال 2007 که رئیس کمیته فرعی خاورمیانه در کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان بود به شدت از طرح جورج دبلیو بوش مبنی بر افزایش نیروها در عراق حمایت کرد.

پنس حامی حق اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران است و از اقدامات خشونت آمیز اسرائیل در محاصره غزه حمایت می کند. وی در سال 2014 به اسرائیل سفر کرد و حمایتش را از این رژیم اعلام کرد و در سال 2016 هم قانونی در ایندیانا تصویب کرد که شرکت هایی که اسرائیل را تحریم کرده اند، مورد بایکوت قرار بگیرند.

مایک از مخالفان تعطیلی زندان گوانتانامو است و همچنین موافق حمله به لیبی است. وی مخالف ورود مهاجران سوری به ایندیانا است، اما نتوانست جلوی آنها را بگیرد. قانون آزادی های مذهبی که وی سال گذشته در ایالت خودش تصویب کرد، بسیار جنجالی شد و به خاطر ممنوعیت هایی که برای همجنس گرایان وضع کرده بود مورد مخالفت لیبرال ها قرار گرفت و در نهایت مجبور شد این قانون را اصلاح کند.

پنس در سال های 2008 و 2012 جزء افرادی بود که گمانه زنی هایی درباره او برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری شنیده می شد اما در نهایت تصمیم گرفت که وارد این رقابت ها نشود.

انتخاب مصلحتی

پنس جزء گزینه های مطمئن معاونت جمهوری خواهان بود و نسبت به نوت گینگریچ و کریس کریستی از صلاحیت بیشتری برخوردار است. دلیل این که گفته می شود انتخاب پنس از روی مصلحت بوده این است که وی از نزدیکان و حامیان ترامپ نبوده است. پنس در جریان انتخابات مقدماتی از تد کروز حمایت کرد. بنابراین طبیعی است که اولویت ترامپ برای انتخاب معاون افرادی همچون گینگریچ بوده اند که شباهت اخلاقی و فکری زیادی با خودش دارند. اما این که پنس انتخاب شد نشان می دهد که با توجه به جایگاه متزلزل ترامپ در حزب جمهوری خواه و مخالفت جناح اصلی این حزب با نامزدی وی، چاره ای جز انتخاب فردی که مورد حمایت اکثریت حزب باشد، نداشت.

عقلانیت جناح اصلی حزب موجب شد تا فردی به عنوان معاون ترامپ انتخاب شود که کارکشته سیاسی است و با توجه به این که رابطه خوبی با محافظه کاران و تی پارتی دارد می تواند به جلب آرای این گروه ها به ویژه محافظه کاران و اوانجلیست ها به ترامپ کمک کند.

انتخاب پنس نشان می دهد که دغدغه اصلی جمهوری خواهان، بیشتر رای دهندگان درون حزبی بوده است تا رای دهندگان انتخابات نهایی. آنها با انتخاب فردی که جزء حلقه یاران ترامپ نبوده است و می تواند نقاط ضعف ترامپ در این حزب را جبران کند، بیشتر به دنبال متحد کردن حزب خودشان بوده اند. در این راستا باید به این نکته توجه داشت که انتخاب چنین فرد محافظه کاری موجب دلزدگی رای دهندگان مستقل در انتخابات نهایی خواهد شد.

همان طور که حدس زده می شد ترامپ برای جذب آرای اقلیت ها به دنبال انتخاب کاندیدای زن، یا اقلیت نژادی و مذهبی نرفت. پنس هم مانند ترامپ سفیدپوست است و نکته ای که محتمل بود یعنی عدم رای دادن اقلیت ها به ترامپ، هم اکنون به قطعیت تبدیل شد.

پنس با توجه به این که برخلاف ترامپ فردی با تجربه در امور سیاسی است، به این منظور انتخاب شده است که سخنان و اظهارات خام ترامپ را مورد توازن قرار دهد. وی در جریان انتخابات مقدماتی با این اظهار نظر ترامپ که باید مانع از ورود مسلمانان به آمریکا شد، مخالفت کرده بود.

پنس از ایالت ایندیانا است یعنی ایالتی که به طور سنتی قرمز (جمهوری خواه) است. بنابراین انتخاب وی موجب برگرداندن ورق در یک ایالت رقابتی نخواهد شد. وی امتیاز اقلیت را هم دارا نیست و فقط یک کاندیدای محافظه کار مذهبی و کارکشته سیاسی است که می تواند به ترامپ در جلب آرای جمهوری خواهان کمک کند، اما فاقد توانایی لازم برای جلب آرای رای دهندگان مستقل در انتخابات نهایی است.

منبع : دیپلماسی ایرانی