اول بگویم که من نمی‌گویم احتمال آمدن آقای باهنر صفر است. من می‌گویم که آمدن و نیامدن ایشان هیچ تاثیری ندارد.
هیچ یک از افرادی که درباره‌شان صحبت می‌شود از طیف اصولگرایان از باهنر گرفته تا حتی خود سعید جلیلی به‌طور مجدد، امکان رای‌آوری در انتخابات ریاست جمهوری 96 را ندارند.دستان اصولگرایان برای معرفی کاندیدایی جهت حضور در انتخابات ریاست جمهوری 96 آنچنان خالی است که خود رسانه‌ها هر روز به کاندیداسازی می‌پردازند و چهره‌هایی را به عنوان رقیب حسن روحانی معرفی می‌کنند که تا پیش از این به ذهن کسی خطور نکرده است. یکی از این افرادی که فعلا تیر گمانه‌زنی‌ها او را نشانه رفته، محمد رضا باهنر، نائب رئیس مجلس نهم و دبیر کل جبهه پیروان خط امام است که این روزها به صدای جناح راست مبدل شده است و از این حیث او را پدرخوانده اصولگرایان می‌نامند. باهنر مدتی است که در رسانه‌ها با شرکت در نشست‌های خبری متعدد و انجام مصاحبه‌های متنوع، حضوری محسوس دارد. علاوه بر آن در بزنگاه ثبت‌نام انتخابات مجلس دهم نیز از نام نویسی خودداری کرد. شاید همین حضور پررنگ او در مقابل میکروفن‌های خبری و عدم شرکت در انتخابات مجلس، از دلایل تبدیل او به یکی از تولیدات کمپانی کاندیداسازی رسانه‌ها باشد.
صادق زیباکلام، بر این باور است که احتمال معرفی باهنر به عنوان کاندیدای اصولگرایان صفر نیست اما او کاریزمای لازم برای جلب آراء مردم را ندارد. مشروح گفتگوی آفتاب یزد با این استاد دانشگاه تهران و تحلیلگر مسائل سیاسی را در ادامه می خوانید:
آقای دکتر! به نظر شما این روزها که اصولگرایان به دنبال چهره‌ای سیاسی هستند تا او را در انتخابات ریاست جمهوری سال آتی در مقابل حسن روحانی قرار دهند، آیا محمدرضا باهنر را به عنوان کاندیدای خود برمی‌گزینند؟
هیچ یک از افرادی که درباره‌شان صحبت می‌شود از طیف اصولگرایان از باهنر گرفته تا علیرضا زاکانی، محسن رضایی، حدادعادل، ولایتی، قالیباف و حتی خود سعید جلیلی به‌طور مجدد؛ امکان رای‌آوری در انتخابات ریاست جمهوری 96 را ندارند. مشکل اساسی همه این افراد این است که فاقد محبوبیت در میان آحاد ملت ایران هستند و نمی‌توانند رای بیاورند. فقط دو چهره در میان اصولگرایان وجود دارند که از شانس جدی برای رقابت با دکتر حسن روحانی برخوردار هستند. منظور من این نیست که اگر این دو چهره در صحنه انتخابات 96 حاضر شوند، حتما می‌توانند رای بیاورند، بلکه من بر این باورم که شانس اصولگرایان برای رقابت کمی جدی‌تر می‌شود وگرنه افراد دیگر حاضر در میان اصولگرایان از هیچ شانسی برای پیروزی برخوردار نیستند و آقای روحانی با دست و پای بسته هم می‌تواند آنها را شکست دهد. این دو نفری که اگر بیایند تا حدودی رقابت جدی‌تر می‌شود، اولی محمود احمدی‌نژاد است و دومی سردار قاسم سلیمانی. باز هم تکرار می‌کنم مقصودم این نیست که اگر این دو نفر به عنوان نامزدهای اصولگرا در مقابل دکتر روحانی قرار بگیرند حکما او را شکست می‌دهند و پیروز می‌شوند. بلکه مقصودم این است که رقابت یک مقدار سخت‌تر می‌شود. همین و بس. منتهی در مورد هر دوی این گزینه‌ها اما و اگرهای فراوانی وجود دارد. آقای سردار قاسم سلیمانی تا به الان اساساً به عنوان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری مطرح نبوده است. نه خودش اظهار تمایلی کرده است و نه دیگران نکته‌ای را در مورد ایشان گفته‌اند. برعکس ایشان، همه شواهد و قرائن حاکی از آن است که احمدی‌نژاد خودش برای اینکه در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری 96 حضور یابد، مصمم است. او تبلیغات انتخاباتی‌اش را از فردای بعد‌از پیروزی آقای روحانی در سال 92 شروع کرد. نیمه دوم سال 94 هم برنامه‌های انتخاباتی‌اش شکل جدی‌تری به خود گرفته است و الان هم در سال 95 شاهد آن هستیم که فعالیت‌های انتخاباتی‌اش رسمی‌تر شده است.حالا چه در شهرستان‌ها و چه در نشست‌هایی که با اعضای دولت خود برگزار می‌کند، کاملا مشخص است که او به عنوان رقیب اصلی و عمده آقای دکتر روحانی است.
پس اینکه در حال حاضر برخی رسانه‌ها، آقای باهنر را به عنوان گزینه اصولگرایان در انتخابات ریاست جمهوری 96 مطرح می‌کنند، صرفا یک ترفند کاندیداسازی از‌جانب آنها است.
شاید این رسانه‌ها درصدد پرکردن خلاء بی‌نامزدی اصولگرایان باشند و این احتمال وجود دارد که از وحشت آمدن احمدی‌نژاد، محمدرضا باهنر را مطرح می‌کنند. انگیزه کسانی که افرادی چون باهنر را مطرح می‌کنند واقعا مشخص نیست. اما به هرحال این افراد هیچ شانسی در برابر دکتر روحانی ندارند.
فکر می‌کنید علاوه بر اینکه امثال باهنر از پایگاه رای اندکی در میان آحاد مردم برخوردار هستند، اصولگرایان هم از اجماع روی گزینه‌ای چون او پرهیز می‌کنند؟
خیر، این احتمال وجود دارد که اصولگرایان به سراغ باهنر بروند. ببینید آمدن احمدی‌نژاد به این سادگی‌ها هم نیست. من مسئله تایید صلاحیت او را به کناری می‌گذارم و وارد آن نمی‌شوم ولی اگر آقای احمدی‌نژاد شناسنامه‌اش را بردارد و در اردیبهشت 96 به وزارت کشور برود و در انتخابات ثبت نام کند، بدانید که چراغ سبزی از ناحیه بزرگان اصولگرا مشاهده کرده است و در غیر‌این‌صورت احمدی‌نژاد کسی نیست که بی‌گدار به آب بزند و بدون پشتوانه بخواهد در انتخابات شرکت کند.
از همین الان مشخص است که در اردوگاه اصولگرایی روی آقای احمدی نژاد به هیچ وجه اجماعی وجود ندارد. برخی از اصولگرایان با ایشان کاملا مخالف هستند و عده کمی از آنها اما به احمدی‌نژاد اعتقاد دارند و بر این باورند که او حتما باید برای ریاست جمهوری آینده کاندیدا شود ولی برخی از اصولگرایان از آمدن احمدی نژاد استقبال نمی‌کنند. فکر می‌کنم اگر قرار باشد احمدی‌نژاد بیاید، بنابراین می‌شود که اصولگرایان نامزد دیگری نداشته باشند. یعنی به برادران لاریجانی و دیگرانی که مخالف احمدی‌نژاد هستند گفته می شود که مخالفت‌شان را کناری بگذارند چراکه مصلحت و ضرورت ایجاب می‌کند که آقای احمدی‌نژاد بیاید. بنابراین اگر احمدی‌نژاد بیاید ما شاهد وضعیتی که در 92 اتفاق افتاد، نخواهیم بود که آقایان رضایی و قالیباف و جلیلی و ولایتی هم زمان با هم در صحنه حضور داشته باشند. اگر احمدی نژاد بیاید کاندیدای اصولگرایان فقط احمدی‌نژاد به عنوان نامزد اصولگرایان خواهدبود.
آیا تحرکات خود آقای باهنر را ناشی از عزم او برای حضور در رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری 96 می دانید؟
اول بگویم که من نمی‌گویم احتمال آمدن آقای باهنر صفر است. من می‌گویم که آمدن و نیامدن ایشان هیچ تاثیری ندارد. یعنی اگر آقای باهنر نامزد اصولگرایان شود خیلی بیشتر از آقای جلیلی و رضایی رای نمی آورد . حتی اگر تنها نامزد اصولگرایان هم باشد، کل آراء ایشان به 6،7 میلیون بیشتر نمی‌رسد. اما خودش احتمالا قصد حضور دارد چون هم به لحاظ سنی در موقعیت خوبی است، هم به هر حال در میان اصولگرایان اجماعی در مورد او وجود دارد.
ارسال نظر
