"دکتر روحانی" نماد خرد جمعی و ملی است

 روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم کورش الماسی روزنامه نگار نوشت:با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری افراد با گرایش ها و اهداف گوناگون جنب و جوش انتخاباتی خود را افزایش می دهند. در همین راستا نکاتی حائز اهمیت است.

 روحانی در جایگاه ریاست جمهوری یک فرد نیست بلکه نماد خرد جمعی وملی است. نمادی که تبلور آرزوها، نیازها، کمبودها و خواسته های گوناگون شهروندان است. نماد خرد جمعی و ملی به معنی یک شیوه خاص اندیشیدن و مدیریت کلان کشور که مبتنی بر واقع گرایی، آگاهی و صداقت است. نظر مردم در امور گوناگون برگرفته و متاثر از شرایط عینی و روزمره است. بنابراین، نظر شهروندان که در رای آنها نمود می یابد، خطا نخواهد بود، اما برای پیشگیری و خنثی کردن تلاش های برخی سوداگران سیاسی برای منحرف کردن نظرات شهروندان در راستای اهداف فردی، گروهی با توسل به شیوهای پوپولیستی لازم است دولت آقای روحانی برنامه ها و اقداماتی را برای هماهنگ کردن اقشار تاثیرگذار تدوین کند. برای اینکه ساختار یک جامعه به حیات خود ادامه دهد لازم و ضروری است که عناصر خوب بیشتر ازعناصر بد باشند، درغیر این صورت نظم جامعه بهم خواهد ریخت و جامعه فرو خواهد ریخت. عناصر خوب که ستون ها یا اسکلت جامعه هستند تلاش صادقانه، جدی و بی امان (با وجود دشواری ها و کاستی ها) دولت آقای روحانی را درک می کنند. عناصر خوب یک جامعه در خرد جمعی جامعه نمود پیدا می کند. خرد جمعی کشورحامی و پشتیبان آقای روحانی است. در صورت عادی و قانونمند بودن شرایط و فرایند انتخابات آقای روحانی بی هیچ تردیدی تا 1400 به حل و فصل مشکلات متعدد و گوناگون کشور ادامه خواهند داد. آقای روحانی عصاره خرد تک تک شهروندانی است که در پی آرامش، رفاه و امنیت در حوزه های گوناگون اجتماعی هستند. بر این اساس شاید عاقلانه باشد آنها که رویای تصاحب صندلی ریاست جمهوری را دارند برای پیشبرد اهداف کلان امنیت و منافع ملی به آغوش افکار عمومی خردمند بیایند و با هر نوع تخصص و توانایی که دارند به دولت که نماد خرد جمعی جامعه است یاری رسانند. برخی ها که هوس رقابت در انتخابات ریاست جمهوری 96 و رویای تصاحب بالاترین مسند اجرایی کشور را دارند یا بسیار متوهم اند یا دارای تمالات شدید شخصی هستند.
یک امر روان شناختی است که افراد در حالات شدید هیجانی از هر نوعی، دچار اختلال یا کاهش برخی قوای ذهنی از جمله تشخیص امور عینی پیرامونی می شوند. اگر این تمایلات شدید شخصی یا وهم نیست، رفتار و خواست چنین فردی را چه می توان نامید. چنین افرادی آگاه نیستند که شهروندان کاملا آگاهند. افرادی که قصد رقابت و توهم نشستن بر جای بزرگان در انتخابات 96 را دارند، دانشی از سازوکار روان شناختی رفتار رای دهندگان در انتخابات را ندارند. اگر فردی باور دارد با توانایی، دانش، دارایی یا تخصص خود در زمینه خاص می تواند به تامین امنیت و منافع ملی کمک کند در مقطع کنونی ضرورتا باید از تمایلات فردی،گروهی چشم پوشی کند و در کنار دولت بایستد. چرا که دولت آقای روحانی نماد خرد جمعی و ملی است که همانا آرزوها و خواسته های تک تک شهروندان درآن متبلوراست. دولت با تمام نیرو و امکانات (با وجود کندی و کاستی ها) در حال حل و فصل مشکلات گوناگون کشور است. نه تنها هیچ توجیه منطقی وجود ندارد، بلکه فقدان آقای روحانی بعد از انتخابات 96 بی هیچ تردیدی برای امنیت و منافع ملی آسیب پذیر خواهد بود. در مقطع کنونی هیچ کس نمی تواند عملکردی بهتر از آقای روحانی برای کشور داشته باشد. روحانی باید بماند، چون مصلحت نظام، امنیت و منافع ملی ایجاب می کند، پس خواهد ماند. آنهایی که این واقعیت ملموس و عینی را درک نکنند دچار توهمات ناشی از تمایلات شدیدا شخصی هستند. کارنامه دولت روحانی در سر و سامان دادن به مشکلات عجیب و غریب هشت ساله که کشور را فرا گرفته بود، با در نظر گرفتن شرایط و اوضاع و احوال عینی داخلی، منطقه ای و فرا منطقه قابل قبول و معقول است. برای شرکت حداکثری شهروندان و به نمایش گذاشتن آگاهی و خرد رای دهندگان، شاید بی تاثیر نباشد اگر آقای روحانی برنامه ها و اقداماتی در جهت ایجاد درک مشترک و انسجام بیشتر میان خردمندان جریاهای فکری گوناگون مد نظر داشته باشند.