مانتوهای بی‌هویت یا برهنگی فرهنگی؟

 با آمدن تابستان بازار مانتوهای رنگارنگ با طرح های عجیب و نامتعارف و قیمت ارزان در بازار داغ داغ است.

با آمدن تابستان بازار مانتوهای رنگارنگ با طرح های عجیب و نامتعارف و قیمت ارزان در بازار داغ داغ است. در این بازار رنگارنگ مانتوهای چهل تکه ، نازک ، چسبان ، شیشه ای و پشت نویسی شده با عباراتی گاه رکیک و مستهجن از راه دور به رهگذران چشمک می زنند.
 
بدتر آنکه این پوشاک نامتعارف با قیمت بسیار پایین تر در مقایسه با پوشاک مناسب در بازار عرضه می شود.
 
پوششی که دیگر به سختی می توان نام آن را پوشش گذاشت ، گویا آمده است تا هویت و فرهنگ ایرانی را نشانه رود.
 
جولان این پوشاک نامتعارف در شرایطی است که سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مصاحبه با خبرگزاری صدا و سیما گفت: از تولید پوشاکی که مغایر با فرهنگ ایرانی اسلامی است قطعا نه حمایت می کنیم و نه اجازه می دهیم در جامعه ترویج شود.
 
حسین نوش آبادی با اشاره به تولید پوشاک نامناسب اظهار داشت: ایران اسلامی در ارائه الگو کشوری صاحب سبک درحوزه مد و لباس است  و ما به عنوان یک دستگاه فرهنگی بر اساس وظیفه از پوشاکی که منطبق با آموزه های اسلامی و فرهنگ ایرانی نباشد حمایت و پشتیبانی نمی کنیم.
 
البته این اظهارات در حالی بیان می شود که با نبود نظارت کافی نهادها، شلوارهای چاک چاک و پاره پاره این روزها بر تن برخی ها در خیابان های شهر به وفور دیده می شود.
 
پوشیدن این نوع لباس های نامتعارف ، نه به عنوان نیاز طبیعی و سلیقه آنان بلکه به تقلید از سلیقه و انتخاب مدسازان غربی ارائه شده است تا به بخشی از هویت ایرانی و اسلامی خدشه وارد کند.
 
با شنیدن حرفهای مردمی که از پوشاک غربی به همراه فرهنگ و ضمیمه آن استفاده می کنند می توان پی برد که نا آگاهی و تقلید از دیگری حرف اولی است که به آن اشاره می شود.
 
با بازرسان اتحادیه پوشاک که همراه می شوی اغلب فروشندگان در پاسخ به این پرسش که ایا اجازه پوشیدن این لباس های نامتعارف را به خانواده خود می دهید فقط می گویند : خیر !
 
پوشش در سبک زندگی نشان‎دهنده هویت هر فرد است ؛ اگرچه تبدیل شدن مد به‎ یک اصل در پوشش عامل عام تری بر کشش به ‎سمت پوشیدن لباس های نشان دار یا برندینگ است و خود سبب تنوع طلبی در پوشاک و رواج مصرف گرایی می‎شود.
 
می توان گفت این آفت مهم و اساسی، نشأت گرفته از همان تفکری است که غرب و مدرنیته آن را به‎عنوان مسئله محوری به‎ جامعه تزریق می‎کنند.
 
پوشیدن لباس نشان دار (برندپوشی)  یکی از مسائلی است که بدون ‎شک سبب جریان‎سازی و اصالت یافتن مؤلفه هایی هم‎چون مصرف گرایی، مدگرایی، محدودیت، رقابت ناپذیری محصولات داخلی و چشم و هم چشمی در سبک زندگی و در نتیجه بازار برای مافیای پوشاک پر رونق تر می شود.
 
در این نوع سبک زندگی، هویت اصیل انسان با توجه به رواج مسائلی هم‎چون مدگرایی و برندسازی، عنصری فرعی در نظر گرفته می‎شود.

از نگاه واقع بینانه‎تر، مدرنیته غربی هویتی برای انسان قائل نیست زیرا رواج برندپوشی با توجه به عواملی هم‎چون اصالت فایده شکل می‎گیرد که اساس و اصل تفکر غرب در ساختار سبک زندگی آن است.
 
همه اینها در حالی است که کشور ما با داشتن طراحان و تولیدکنندگانی زبده و توانا هنوز نتوانسته است آنطور که باید در میان تمام اقشار نفوذ کند و معرفی شود.
 
تلاشی که این روزها کارگروه ساماندهی مد و لباس را بر آن داشته است تا با رویکردی جدید این بخش مغفول فرهنگی را نمایان تر کند این است که در حال حاضر  40 برند با عنوان عفاف و حجاب صرفا به این موضوع می پردازد.
 
دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس درباره رواج لباس های نامتعارف در جامعه گفت:اگر طراحان حوزه مد و لباس نمونه‌های جدید و کارهای فاخری که زیبایی ذاتی انسان را پنهان و زیبایی‌های اجتماعی را در بر می‌گیرد طراحی نکنند نمی‌توان در مسیر گسترش عفاف و حجاب قدم برداشت.
 
حمید قبادی افزود : از جمله ماموریت‌های ما این است که دسترسی به اقلام عفاف و حجاب را بسیار آسان کنیم.
 
اگر چه متولیان عفاف و حجاب تلاش می کنند تا با طراحی و معرفی الگوهای ایرانی- اسلامی نیاز همه نوع ذائقه را تامین کنند اما واقعیت آن است که راه زیادی برای رسیدن به نقطه مطلوب باید طی شود .
 
اگر چه  این مسیر به تازگی آغاز شده است اما این کافی نیست و برای هموار تر شدن آن ، مسئولان دستگاه های فرهنگی و نظارتی باید تلاش مضاعف داشته باشند تا پوشاک با هویت و شان جامعه ایران اسلامی بر تن افراد رخ نمایی کند.