ایله‌من این اقبال را داشت که پاتریک مایر این هوادار بزرگ موسیقی را هم ملاقات کند. مایر که خود نوازنده درامز است گفت که از مدت‌ها پیش در هامبورگ نقشه یک رکورد جدید در موسیقی را در سر می‌پروراند. او سپس به این نتیجه رسید که فرانکفورت به دلیل مرکزیتش مکان مناسب‌تری است و سقف چادر ورزشگاه از آلات موسیقی در برابر باران احتمالی محافظت می‌کند.
ایله‌من این اقبال را داشت که پاتریک مایر این هوادار بزرگ موسیقی را هم ملاقات کند. مایر که خود نوازنده درامز است گفت که از مدت‌ها پیش در هامبورگ نقشه یک رکورد جدید در موسیقی را در سر می‌پروراند. او سپس به این نتیجه رسید که فرانکفورت به دلیل مرکزیتش مکان مناسب‌تری است و سقف چادر ورزشگاه از آلات موسیقی در برابر باران احتمالی محافظت می‌کند.بیش از ۷۰۰۰ نوازنده برای برگزاری کنسرتی در فرانکفورت گرد هم آمدند تا رکورد جدیدی در کتاب گینس به ثبت برسانند. تماشاگران حاضر در ورزشگاه با شنیدن اولین ملودی‌های کرال شادی سمفونی ۹ بتهوون، در سکوت فرو رفتند.
به گزارش دویچه وله، این بار دیگر صحبت از غوغای جام اروپا و پخش آن از اکران‌های عظیم برای تماشاگران نیست. صحبت از همنوایی سازهای بادی و زهی، طبل‌ها و فلوت‌هاست. جوانی با لباس ورزشی شگفت‌زده به تماشا ایستاده است و آن طرف مایکل ریس هورنش را کوک می‌کند. کنار او توباها، ترومبون‌ها و فاگوت‌ها به صدا درمی‌‌آیند. این هنرمند اهل دارمشتات که در جایگاه نوازندگان سازهای بادی یک ارکستر عظیم نشسته است، شانه‌ای بالا می‌اندازد و می‌گوید: «در این همهمه نمی‌شود ساز کوک کرد و گوش حرفه‌ای هم نمی‌تواند صدای ناکوک را تشخیص دهد».
روز شنبه ۹ ژوئیه ۷۵۴۸ نوازنده آلمانی از نقاط مختلف رهسپار فرانکفورت شدند تا با تشکیل بزرگترین ارکستر جهان ورزشگاه را مملو از تماشاگر کنند و در کتاب گینس ثبت شوند. پیش از آن در سال ۲۰۱۳ ارکستر بریزبن استرالیا با ۷۲۲۴ نوازنده رکورددار کتاب گینس بود.
روز تمرین تا پیش از ظهر بسیاری از صندلی های ورزشگاه فوتبال اشغال شده بودند. ینس ایله‌من سرپرست این نمایش بزرگ بی‌وقفه بین صدابرداران و صحنه در رفت و آمد بود و به آخرین پرسش‌ها پاسخ می‌داد. این نوازنده هامبورگی ترومپت ایده تشکیل یک ارکستر بزرگ را طراحی کرده است. منظور او تنها ثبت یک رکورد جدید نبود.
او می‌گوید: «می‌خواهیم ببینیم چه تعداد نوازنده را می‌توان در کنار هم قرار داد و موسیقی چقدر در آلمان اهمیت دارد. و البته نوازندگی در میان این خیل عظیم لذت هم دارد.»
ایله‌من این اقبال را داشت که پاتریک مایر این هوادار بزرگ موسیقی را هم ملاقات کند. مایر که خود نوازنده درامز است گفت که از مدت‌ها پیش در هامبورگ نقشه یک رکورد جدید در موسیقی را در سر می‌پروراند. او سپس به این نتیجه رسید که فرانکفورت به دلیل مرکزیتش مکان مناسب‌تری است و سقف چادر ورزشگاه از آلات موسیقی در برابر باران احتمالی محافظت می‌کند.
طبق قانون گینس شرط لازم ثبت در این کتاب این است که تعداد سازها به حد نصابی برسد.
اورس فایفر یکی از کارمندان ورزشگاه می‌گوید این کار حاصل تبادل و همکاری با گروه‌های موسیقی و انجمن‌ها بود. حتی گروه‌هایی از اتریش و هلند نیز آمده بودند.
ولف کرشک، رهبر و آهنگساز هامبورگی که رهبری این ارکستر عظیم را بر عهده دارد وقتی به روی صحنه رفت فریاد زد: «همه صدای من را می‌شنوند؟» ۴ قطعه ، بخش‌هایی از سمفونی‌های دورژاک و بتهوون، یکی از آوازهای استارلایت اکسپرس و سرود « موسیقی، اولین عشق من » به اجرا درآمد.
ینس تروستر، رهبر کنسرت پاپ میتز کلاسیک می‌گوید: چالش اصلی این است که سازها در فضایی بسیار دور از هم همزمان به صدا درآیند. نوازنده‌ها نت‌های مربوط به خودشان را از پیش دریافت کرده‌اند تا بتوانند تمرین کنند. این قطعه‌ها به گونه‌ای تنظیم شده‌اند که هر شرکت کننده بتواند بخش مربوط به خود را بنوازد
وقتی اولین میزان‌های « کرال شادی» از سمفونی ۹ بتهوون به صدا درآمد، سکوت حکمفرما و فضا آکنده از نوای لطیف و دلنواز سازهای زهی شد. سپس آوای سازهای بادی ورزشگاه را فرا گرفت.
بعد از آن مردم نوازندگان را به نواختن مجدد دعوت کردند و پس از آن بخش غیر رسمی کنسرت آغاز شد، بخشی که در آن نوازندگان قطعاتی را بدون تمرین قبلی اجرا کردند. بعدها تعداد نوازندگان شمارش و رکورد بی سابقه مشخص شد. ۷۵۴۸ نوازنده با هم همنوازی کرده بودند.
ارسال نظر
