رکورد بی نظیر وزیر ورزش و جوانان احمدی نژاد

برنا نوشت:موضوع فیش های حقوقی شاید بهانه ای باشد برای اطرافیان محمود احمدی نژاد تا فساد چند ده هزار میلیاردی دوران هشت ساله دولت مهرورزی را فراموش کند ولی قطعا برای مردم این مفاسد نه تنها دچار مرور زمان نخواهد شد بلکه اتفاقا روزنه های جدیدی از فساد آن هشت سال روشن می کند.

 محمد عباسی یکی از کسانی است که با نوشتن یادداشتی سعی کرده مفاسد اقتصادی آن هشت سال را به فراموشی بسپارد و با آیزان شدن از ریسمان فیش های حقوقی نامتعارف این فراموشی را به مردم هم سرایت دهد.

وزیر ورزش دوران احمدی نژاد در یادداشتی که نوشته با اتهام زنی به مدیران دولت روحانی اعم از وزرا و معاونین خواستار انتشار فیش های حقوقی مدیران دولت احمدی نژاد و دولت روحانی شده و البته با فرافکنی ادعا کرده موضوع فیش های حقوقی از دولت سازندگی شروع شده، به دولت اصلاحات رسیده، در دوران مهرورزی و مفاسد هزار هزار میلیاردی متوقف شده و دوباره در دولت روحانی ادامه پیدا کرده است، این فرافکنی در حالی صورت گرفته که شخص محمد عباسی صاحب یک رکورد بی نظیر در استفاده از بیت المال برای سفرهای خارجی بوده است.

محمد عباسی چون درخواست کرده اطلاعاتش افشا شود عرض می کنیم که او علاقه بی نظیری به سفر خارجی دارد و در دوران وزارتش هم هر زمانی دلش خواسته به مسافرت خارج از کشور رفته است. وزیر ورزش دولت احمدی نژاد از مرداد ماه سال 90 تا مرداد ماه سال 92 و به مدت 24 ماه وزیر ورزش و جوانان بوده است. در روزهایی که به خاطر تحریم ها و بی تدبیری های دولت وقت قیمت ارزهای خارجی به شدت افزایش یافته، تورم به بالاترین نقطه خود رسیده و مردم روزگار سختی را می گذراندند، محمد عباسی حتی رکورد وزیر امورخارجه وقت (علی اکبر صالحی) در سفر خارجی را شکسته بود و با 18 سفر در صدر وزرای پروازی قرار گرفته بود، این سفرها در حالی صورت گرفت که اولا حتی وزیر امورخارجه هم علیرغم وظایفش این تعداد سفر نداشته ثانیا هیچ دلیل منطقی و توجیه کارکردی برای اکثر این سفرها وجود نداشته است.

وزیر ورزش و جوانان دولت احمدی نژاد یکبار قصد سفر به آمریکا می کند، وی با سفر به سوییس تلاش می کند ویزای ینگه دنیا را بگیرد ولی پس از چند روز آمریکایی ها به وزیر ورزش و جوانان وقت ویزا نمی دهند و او پس از چند روز اقامت در سوئیس به تهران بازمی گردد. در کنار این سفر او به انگلیس، روسیه (3بار)، کشورهای آفریقایی اعم از ساحل عاج، بورکینافاسو و... (5 بار)، آلمان، ترکیه، ماکائو، تایلند، بلغارستان، امارات متحده عربی، هند و عراق مسافرت کرده است.

محمد عباسی در این 18 سفر ثبت شده در وزارت ورزش، مبلغ  158 هزار و 566 دلار و 41 هزار یورو در دوران اوجگیری قیمت ارز از وزارت ورزش و جوانان دریافت کرده است. از این مبلغ 123 هزار و 291 دلار و 21هزار و 520 یورو هزینه کرده و بر اساس اسناد موجود مابقی پول را که چیزی در حدود دو میلیارد و سیصد میلیون ریال با احتساب قیمت دلار و یورو در آنها سال ها می شود بازنگردانده است.

نکته عجیب تر میزان هزینه کرد آقای وزیر بوده به طوری که وی علیرغم استفاده از امکانات دولتی در کشورهای دیگر، به طور میانگین بابت هر سفر نزدیک به 10 هزار دلار هزینه کرده است.

لازم است با توجه به درخواست محمد عباسی برای مقایسه با وزیر همسانش توضیح دهیم که محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان دولت تدبیر و امید در طول دو سال و هفت ماه، چهار سفر خارجی رفته که از این تعداد یک سفر برای حضور در بازیهای آسیایی بوده و سه سفر غیر ورزشی و ماموریتی از جانب دولت داشته است. در این چهار سفر محمود گودرزی تنها 62 دلار هزینه کرده است.

خروجی سفرهای محمد عباسی هم در نوع خود جالب است، سفر او به انگلیس برای حضور در رقابتهای المپیک لندن بوده که در نتیجه علاقه وزیر وقت ورزش و جوانان به اهدای مدال، فضای بدی در دهکده المپیک لندن ایجاد شد و رسانه های داخلی هم به شدت اقدام محمد عباسی را مورد انتقاد قرار دادند.در مابقی سفرها هم تقریبا خروجی عملکرد او مساوی با صفر بوده است.

محمد عباسی البته سفرهایی هم با فدراسیون های مختلف داشته که اگر لازم باشد تعداد آنها و هزینه هایی که صورت گرفته را منتشر می کنیم تا مشخص شود مدیران کدام دولت خالصانه کار می کنند و مدیران کدام دولت از مواهب پست ها بهره مند می شوند.

برگردیم به یادداشت وزیر ورزش و جوانان دولت احمدی نژاد؛ او در این یادداشت مدعی شده یک شهروند هنگام کوهنوردی به او گفته حزب اللهی ها فیش های حقوقی نجومی دارند و بعد مدعی شده در دلش ناراحت شده که چرا عده ای آبروی حزب اللهی را می برند؟! و بعد مدعی شده: " چقدر نظام مقدس جمهوری اسلامی و رهبری مظلوم می باشند که هر کدام از ما ( بلانسبت همه خوبان ) هر غلطی می کنیم متاسفانه پای نظام نوشته می شود ." دقیقا این سوالی است که سال ها ما از مدیران دولت احمدی نژاد می پرسیم و جوابی نمی شنویم! چرا هر غلطی اعم از اختلاس های میلیاردی، فسادهای مالی گسترده و حیف و میل بیت المال در آن هشت سال را عده ای تلاش کردند به پای نظام بنویسند؟ چرا خط قرمز بودن کابینه و مدیران دولت احمدی نژاد را به پای نظام نوشتند؟ چرا بی احترامی به قوای مقننه و قضاییه، خانه نشینی 11 روزه، ظهور و بروز تفکر انحرافی و... را به پای نظام نوشتند؟ چرا برداشت غیر قانونی از صندوق نهاد ریاست جمهوری هنگام پایان دوران احمدی نژاد را به پای نظام نوشتند؟ چرا اهدای غیر قانونی و مخفیانه نشان های ارزشمند کشور و در امتداد آن اهدای یکصد سکه به وزرای دولت احمدی نژاد را به پای نظام نوشتند؟ و مهمتر از همه اینها چرا کسانی که در آن دوران صاحب پست های وزارتی و مدیریتی بودند و خوب می دانند این بی انضباطی های مالی حاصل غلط های آن روز است امروز هر اتفاقی را به پای حزب االهی و نظام می نویسند؟

دولت یازدهم در برخورد با فیش های حقوقی نامتعارف قاطع و محکم ایستاده، هیچ خط قرمزی هم در برخورد ندارد و به قول رییس جمهوری؛ با هیچ کس عقد اخوت نبسته است، تکلیف این دولت در مبارزه قاطع با فساد مشخص است، کاش محمد عباسی به جای این آسمان و ریسمان بستن ها توضیح می داد این بلبشوی اقتصادی حاصل مدیریت هشت ساله فرد محور، تصمیمات لحظه ای دولت مهرورز و تعیین خط قرمزهای غیرقانونی است که باعث شده این دولت برای بازگرداندن شرایط به عادی تلاش های بسیار بیشتری نسبت به دولت های پیشین  انجام دهد.