رئیس جمهور چقدر به شعارهایش پایبند بوده؟

 آخرین سال دولت تدبیر و امید را پشت سر میگذاریم. امروز شاید به گونه ای منصفانه بتوان عملکرد سه ساله ی این دولت را در بوته ی نقد قرار داد ومیزان تحقق وعده هایی که با آن ها در سال 92 توانست اعتماد و رای مردم را جلب کند را به داوری گذاشت. می توان وعده ها و شعار های انتخاباتی 3 سال پیش دولت را در 3 محور اساسی دسته بندی کرد. 1-سیاست خارجی 2-بهبود وضع اقتصاد 3- آزادی های مدنی و سیاست داخلی.

 در موضوع سیاست خارجی می توان گفت دولت علی رغم همه ی سنگ اندازی ها و دلواپسی های مخالفانش توانست کشتی به گل نشسته ی روابط بین الملل را دوباره به دریا بیفکند و نقش تاثیرگذاری در تحولات دیپلماتیک منطقه ایفا کند. وزارت خارجه و شخص رییس جمهور با پرهیز از شعارزدگی و رفتارهای نمایشی حداکثر پتانسیل کشور را به منصه ی ظهور گذاشت و توانست قفل ده ساله ی هسته ای را باز کند. دستاورد مهم دیگر این دولت در عرصه ی سیاست خارجی به رسمیت شناساندن ایران به عنوان کشوری حامی صلح در جهان بود. تصویب پیشهاد رییس دولت در سازمان ملل برای مقابله با افراط گرایی و خشونت با 190 رای مثبت و دعوت از ایران برای گفتگوهای صلح سوریه از تبعات این سیاست موفق بود.

در حوزه ی اقتصاد اگرچه دولت تورم را کنترل کرد و توانست طبق آمارهای رسمی آن را تک رقمی کند، اما چون این امر را با سیاست های انقباضی در پیش گرفته بود این مسئله باعث شد تا کشور با رکود مواجه شده و رونق قابل توجهی در کسب و کار حاصل نشود. برخلاف وعده های انتخاباتی دولت که مبنی بر بها دادن به بخش خصوصی به عنوان بازوی کمکی دولت برای رفع رکود و رونق کسب و کار بود، متاسفانه این تمامیت خواهی دولتی آزادی لازم را به بخش خصوصی برای انجام این مهم نداد و همه ی این ها دست به دست هم داد تا سفره ی مردم آن چنان که  روحانی سه سال پیش وعده داده بود فراخ تر نشود.

و اما حیطه ی سیاست داخلی بدون شک نقطه ی ضعف این دولت به حساب می آید. اگر وعده های شخص رییس جمهور را در این حوزه را به خاطر بیاوریم، درصدر آن ها رفع حصر، آزادی های مدنی، آزادی مطبوعات و رسانه ها، اصول مغفول مانده ی قانون اساسی و... را میبینیم. این دست مسائل همواره مورد توجه مردم، نخبگان جامعه و خبرنگاران بوده است. به طوری که تقریبا در تمام کنفرانس های خبری و جلسات دانشجویی رييس جمهور یا از ممنوع التصویری خاتمي یا وعده ی رفع حصر موسوي و كروبي و یا لغو کنسرت ها از رییس جمهور سوال می شود و دكتر روحانی همواره با لبخندی همراه با قدرت پاسخ می دادند که دولت به همه ی وعده هایی که به مردم داده است پایبند است. اما این پایبندی به چه معناست؟ به معنای شعار به پایبندی و تشویق ایشان توسط حضار جلسه؟ آیا نباید اقدامی عملی را در این زمینه شاهد میبودیم؟

لغو پیاپی کنسرت ها، تعطیلی مطبوعات و روزنامه ها،فشار بر فعالین سیاسی و برهم زدن سخنرانی ها و همسو نبودن برخی فرمانداران و استانداران از نتایج این عملکرد ناموفق دولت تدبیر و امید است.

البته باید واقف بود که توانایی دولت در این زمینه محدود است و در بسیاری از موارد تنها تصمیم گیرنده نیست. اما از رییس جمهور که با رای اکثریت مردم به وعده هایش بر مسند بالاترین مقام اجرایی کشور تکیه زده انتظار می رود از رای مردم پاسداری کرده و اگر توانایی وی برای انجام این وعده ها اندک است براي پاسخگویی به رای و اعتماد مردم به آن ها گزارش دهد و مردم را در جریان تنگناها و مشکلات دولت در این زمینه قرار دهد.

بدون شک عذرخواهی و صداقت با مردم از اصول اولیه ی سیاست مورد نظر مردم است.

منبع: روزنو