اتفاقی‌ که‌ لیگ‌ جزیره را در آستانه‌ نابودی‌ قرار داد!

روز پنجشنبه 52 درصد مردم انگلیس رای به جدایی این کشور از اتحادیه اروپا دادند.

 وقتی پنجشنبه شب « رفراندوم جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا » برگزار شد، کمتر کسی فکر می کرد که مردم انگلیس خواهان این جدایی باشند. اما صبح روز جمعه و در میان بهت همگان اعلام شد که با توجه به نتایج آرا، 52 درصد مردم انگلیس خواهان جدایی کشورشان از اتحادیه اروپا هستند. بسیاری از کارشناسان سیاسی این اتفاق را یک اتفاق تاریخی می دانند و از چنین تصمیمی توسط مردم انگلیس شگفت زده هستند. انگلیس اولین کشوری است که اقدام به خروج از اتحادیه اروپا کرده و همین باعث شده که فرآیندی دست کم 2 ساله برای خروج این کشور از اتحادیه در نظر گرفته شود. این اتفاق از نظر سیاسی دارای ابعاد گستره و پیچیده ای است. شاید از نظر سیاسی این استقلال کشور انگلیس نکته ای مثبت باشد. اما مطمئنا از نظر ورزشی این کشور متضرر خواهد شد. هر چقدر هم که باراک اوباما به نتیجه این همه پرسی احترام بگذارد و مردم انگلیس را امیدوار کند که روابط بین آنها همچنان مثل گذشته است، در طرف مقابل شاید این اتفاق از نظر ورزشی و به ویژه فوتبالی برای مردم این کشور گران تمام شود.

به هر حال انگلیس مهد فوتبال است و به نوعی فیلنامه این پدیده زایدالوصف در این کشور نوشته شده است. بدون شک از دیدگاه کارشناسان و اهالی فوتبال، لیگ برتر انگلیس بهترین لیگ در بین لیگ های اروپا و یا حتی جهان است. یکی از اصلی ترین دلایل این محبوبیت عمده، متمول بودن لیگ جزیره باشد. چیزی که بدون شک تحت تاثیر نتیجه این رفراندوم قرار خواهد گرفت. نکته مشخص بعد از این رای گیری این است که انگلیس با افت شدید ارزش پوند روبرو خواهد شد و این یعنی دیگر آنچنان خبری از بمب های کر کننده نقل و انتقالاتی در فوتبال انگلیس نخواهد بود. مطمئنا اولین تلفات این اتفاق باشگاه ها خواهند بود. در حالی که هنوز زمان زیادی از نهایی شدن نتیجه رای گیری نگذشته بود، پول ملی انگلیس یک دهم ارزش خود را از دست داد و در طرف مقابل اعتبار واحد های پولی دیگر مثل دلار و یورو بالاتر رفت. با این حساب طبیعی است که قرارداد باشگاه ها با بازیکنان و مربیان بزرگ دنیا ارزش کمتری پیدا کند!

همیشه حضور سرمایه داران ثروتمند در فوتبال انگلیس رواج داشته است و شاید همین دلیلی بود برای دل بستن مردم این کشور به حضور دوباره این افراد در فوتبال کشورشان و نجات باشگاه ها از این وضعیتی که دارد به بحرانی جدی نزدیک می شود. اما نباید فراموش کرد که جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا بدین معناست که بستر کار برای چنین سرمایه دارانی فقط در همین کشور فراهم است و دیگر سرمایه گذاری در دیگر کشور های عضو اتحادیه ممکن نیست. بدون شک همین باعث خواهد شد تا امثال آبراموویچ و یا نمونه وطنی اش یعنی فریدون مشیری، با تردید بیشتری قدم در راه خرج کردن پول هایشان در فوتبال انگلیس بردارند. چون از دست رفتن فرصت سرمایه گذاری در بازاری با جمعیت 731 میلیون نفر و انتخاب خرج کردن پول های هنگفت در بازاری 54 میلیون نفری نمی تواند عقلانی باشد!

از همه این ها که بگذریم به این می رسیم که برای علاقه مندان به فوتبال، چنین چیز هایی اصلا اهمیت ندارند. برای آنها اصلا مهم نیست که سهم باشگاه ها در بازار بورس چقدر کاهش پیدا می کند یا ... هر چیز دیگر مربوط به اقتصاد و سیاست. برای آنها حتی تا همین الان هم اصلا مهم نبوده که مالک فلان باشگاه کیست؟! چون مطمئنا کسانی که از شاید فوتبال دیدنشان از امروز شروع شود و تا صبح فردا هم ادامه داشته باشد (!) به جز فکر کردن و زندگی کردن با همین فوتبال کاری ندارند. برای آنها فقط مهم است که فوتبال انگلیس بار دیگر پر شود از اسم های بزرگ و هیجان انگیز. برای آنها همین کافی است که حتی به تقابل دوباره مورینیو و گواردیولا در لیگ جزیره فکر کنند. پس این افراد وارد بحث های سیاسی و اقتصادی نمی شوند و فقط منتظر نشسته اند و برای خود دلیل می تراشند که حتی اگر چنین تحولاتی در فوتبال انگلیس ایجاد شود، باز هم بتوانند از آن نهایت لذت را ببرند!