چه سرنوشتی در انتظار لندن است؟

خبرآنلاین نوشت:بالاخره شد آنچه نباید می شد؛ بریتانیایی ها پارو زدند و پارو زدند و خود را از ساحل اتحادیه دور کردند. حالا جزیره «پوندی» در غربی ترین نقطه قاره سبز، تابلوی ایست را برای «یورو» به پا کرده و راهش را جدا.

 بالاخره شد آنچه نباید می شد؛ بریتانیایی ها پارو زدند و پارو زدند و خود را از ساحل اتحادیه دور کردند. حالا جزیره «پوندی» در غربی ترین نقطه قاره سبز، تابلوی ایست را برای «یورو» به پا کرده و راهش را جدا.

شاید آن روزهای اولی که دیوید کامرون می خواست سران اروپا از جمله مرکل و اولاند را با اسلحه مخفی «رفراندوم» خروج از اتحادیه اروپا بترساند، فکرش را هم نمی کرد که شوخی شوخی، همه چیز جدی شود و جمعه سیاه ماه ژوئن، بریتانیا را از اتحادیه اروپا جدا کند. صبح روز پنجشنبه و قبل از ساعت هفت که زمان برگزاری بود، خیلی ها امید داشتند که این نمایش تراژیک و مسخره با جواب قاطع مردم به شکست بیانجامد و لیدرهایی چون نایجل فاراژ که سفت و سخت دنبال آرای مثبت «برگزیت» بودند، ضایع شوند و بروند پی کارشان. اما صبح جمعه، کابوس جدایی، تعبیر شد و بریتانیایی ها رأی به خروج دادند.

این شاید یکی از مسخره ترین استقلال طلبی های تاریخ بود. استقلال از یک اتحادیه! طنز تلخی است؛ چندین سال طول کشید و کلی بالا و پایین شد تا این همه کشور دور هم جمع شوند و یک اتحادیه منسجم تشکیل شود اما به بهانه استقلال از دست رفته، شهروندان را مجاب کردند که رأی به خروج از اتحادیه بدهند. اساساً شاید آنقدر منطقی نباشد که بپذیریم با حضور در یک اتحادیه که محصولی چون دوستی و همگرایی و synergy بیشتر دارد، فاکتور مهم «استقلال» به خطر بیفتد.

در طول این چند روز منتهی به رفراندوم که اخبار بریتانیا را لحظه به لحظه دنبال می کردیم، مهمترین موضوع که انگار می توانست مسیر همه پرسی را تغییر دهد، ترور خانم هلن کاکس بود؛ فکر می کردیم ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا، خون تازه ای می خواهد. اما حتی کشته شدن بانو هلن که نماینده پارلمان بریتانیا بود هم نتوانست به ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا، کمک کند.

حالا خیلی ها از همین حالا می گویند ارزش پوند حسابی سقوط کرده، وضعیت اقتصادی بهم ریخته و کلی داستان تلخ دیگر. آنسوی اقیانوس آتلانتیک اما در قلب واشنگتن دی.سی، مردی نشسته که تا چند ماه دیگر باید کاخ سفید را ترک کند. او پیشتر خود را به لندن رسانده بود تا از انگلیسی ها، ولزی ها، اسکاتلندی ها و ایرلند ها بخواهد که در اتحادیه باقی بمانند؛ حتی از کمک های کشورش به بریتانیا در صورت خروج از اتحادیه گفته بود.

درست در نقطه مقابل اما کاندیدای جمهورخواهان خواسته بود که بریتانیایی ها اتحادیه را ترک کنند. از امروز روابط لندن - واشنگتن بدون شک وارد فاز جدیدی خواهد شد؛ شاید آمریکا همین الان و در این پیچ تاریخی باید دست های بریتانیا را بگیرد و تا می تواند از لحاظ اقتصادی و مالی کمک کند تا ساکنان جزیره به بدترین شکل ممکن سختی نکشند. اما تاریخ انقضای این کمک ها، شاید آبان ماه امسال باشد؛ احتمال دارد همین ترامپی که مشوق بریتانیایی ها بود، بعد از پیروزی در انتخابات بگوید که «ما پول مان را از سر راه نیاورده ایم که خرج انگلیسی ها کنیم؛ اصلاً چه کسی به شما گفت از اتحادیه اروپا خارج شوید؟!».

به هر حال، الان دیگر بریتانیا از اتحادیه اروپا جدا شده؛ هر چند که آنها از همان سال های اجرا پروژه واحد پولی یورو، زیر بار نرفتند و پوند را حفظ کردند اما به هر حال سقوط مستمر پوند در مقابل یورو، خبر تلخی برای ساختمان شماره 10 خیابان داونینگ خواهد بود.

شانسی که انگلیسی ها آورده اند دقیقا این است که واحد پولی شان تغییر نخواهد کرد، چرا که اگر این اتفاق می افتاد، باید کلی بودجه خرج تبدیل یوروهای انگلیسی به پوند می شد و البته ضریب نرخ تبدیل که خودش داستان عجیب و غریبی بود. هر چند همه پرسی به خودی خود لازم الاجرا نیست و همان طور که پیشتر عضویت در اتحادیه به تصویب پارلمان رسیده بود باید این بار هم پارلمان مهر تأیید به «برگزیت» بزند؛ اما چه کسی است که در مقابل خواست مردم بایستد؟! فقط این وسط می ماند روشن شدن تلکیف نمایندگان بریتانیا در پارلمان اروپا؛ احتمال خیلی بالایی وجود دارد که بروکسل، کرسی های بریتانیا را پس بگیرد و نمایندگانی که همین دو سال پیش برگزیده شدند در یک فرآیند غیرقابل پیش بینی و خنده دار به خانه هایشان برگردند. در آخر هم این را باید بگوییم که از همین امروز پروژه جدایی اسکاتلند و ایرلند از بریتانیا به شدت تمام کلید خواهد خورد و شک نکنید که آنها به زودی، دوباره عضو اتحادیه اروپا خواهند شد. این وسط فقط انگلیس و ولز خود را تافته جدا بافته کردند!