احمدی نژاد:باید به نقاط قوت هم نگاه کنیم!

رییس جمهور سابق اخیرا در سخنرانی کنایه هایی را روانه دولت کرده است.
 متن سخنرانی احمدی نژاد به شرح ذیل می باشد:

 بسم الله الرحمن الرحیم

 اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یدیه

 خیلی خوش آمدید. خدای بزرگ را سپاسگذارم که توفیق حضور در این جلسه و زیارت چهره های شما را عنایت فرمود. واقعیت این است که هشت سال جمعی متحد شدند، مصمم شدند تا آرمان ها و اندیشه های امام (ره) را در حد دریافت خودشان به عمل نزدیک کنند. ادعا هم نکردند کامل ترین و بهترین هستند اما سعی کردند مقداری از طبقات بالا، پایین تر بیایند و عملیاتی کار کنند.

 
مسائلی هم پیش آمد که شبیه آن را هم در تاریخ داشتیم. هر وقت جمعی آمدند که عمل کنند، حوادثی شبیه همین حوادث اتفاق افتاده است. اما من نمی خواهم در این مورد صحبت کنم. می خواهم چند جمله ای در مورد ماه مبارک رمضان بگویم. باید یک مطلبی را مطرح کنم. البته بحث هایی که دوستان مطرح کردند خیلی خوب بود. سوالات در مورد ارتباط انقلاب ها، نسبت دین، نسبت دولت، جایگاه دین در تصمیم گیری ها و… سوالات بسیار خوبی بودند. اما من ورود نمی کنم. در مورد ماه رمضان می خواهم بگویم. من سوال می کنم، آیا در کل عالم کسی هست که بر سر سفره کسی غیر از خدا نشسته باشد؟ هر کسی در هر جایی و از هر چیزی که بهره می برد، لطف و سفره خداست. در واقع همه عالم هر روز ضیافت الله است. اما چرا خداوند در ماه مبارک می گوید به ضیافت الهی دعوت شدید؟

 
به نظرم می رسد ما را خلق کرده تا شبیه خودش شویم. این حدیث قدسی است که می فرماید:” من گنجی مخفی بودم. آن ها را خلق کردم که شناخته شوم.” آیا می شود کسی بر غیر خدا سجده کند؟ سجده بر غیر خدا شرک است اما خدا به ملائکه دستور می دهد به انسان سجده کنند. چیزی را خلق می کند به نام آدم و بعد به همه دستور سجده کردن می دهد. واقعا خداوند این دستور را می دهد؟ دعوت خدا بر سجده برای چه بوده است؟ غیر از خودش؟
 

خداوند خود را در آینه ای به نام انسان به عالم نشان داد و گفت سجده کنید. خداوند انسان را خلق کرده است تا همه آینه شوند. آینه های شفاف که به طور کامل منعکس کند و این استعداد را در همه قرار داد. منتهی در لفاف دنیا، گرایشات مادی، خوراک و پوشاک و… گم شد. حب ماندگاری این آینه را کدر ساخت. خداوند ماه رمضان را قرار داده است تا غبارروبی کند. کدورت از آینه بگیرد. همه عالم لطف خداست اما ماه رمضان لطف ویژه است. جالب است خود خدای متعال هم از طریق معصوم ماه رمضان را ماه مردم نامگذاری کرده است. همه انسان ها می توانند بیایند و پاک سازی، پالایش و جهش کنند. سیر کمالی در طول سال انجام می شود اما ماه مبارک رمضان انرژی مضاعفی است که در آن جهش اتفاق می افتد.

 
شاید اگر ماه رمضان را طور دیگری تعریف کنیم، بازگشت به خویشتن باشد. هر چیزی که به خود ما و موضوعیت ما کمک کند مفید است. اگر کمک نکند نیست. یک نفر صد میلیارد جمع کرد بعد هم همه را مصرف کرد. خوب این همان مسئله ای بود که باید عالم برایش سجده کنند؟ استعدادی که به آن سجده کنند؟ حقیقتی که به آن سجده کنند؟ امیدواریم هر چه زودتر روزی برسد که همه انسان ها به برخورداری برسند و کسی این دغدغه را نداشته باشد. البته نه دغدغه در کف، دغدغه در سقف. بهترین سطح رفاه برای همه فراهم شود که به خودش بپردازد و تازه سر اصل مطلب بیاید. تا انسان بداند من که برای اینها نیامده بودم پس برای چه آمدم.

 
هدف بازگشت به حقیقت انسان است. خداوند می فرماید لوازمی که شما را به غفلت از خودتان وا می دارد در بند کرده است. شیطان را در بند کرده است اما همین که آزاد شد راه می افتد. این ظاهر است. اصل آن است که موانع و حجاب ها برداشته شود و ارتباط آسان تری با آسمان صورت گیرد. باید به خودمان برسیم. همه عالم برای همین است. اگر به حقیقت خود رسیدیم یعنی به خدا رسیده ایم.” من عرف نفسه فقد عرف ربه”

 
مگر خارج از انسان در آیات، چیز مهمی وجود دارد؟ غیر از وجود انسان در عالم خبری نیست. این ماه، فرصت استثنائی است برای خوب نگاه کردن به انسان که انتهای آن که نقطه اوج او را یعنی همان انسان کامل را ببینیم. اصلا انسان منهای انسان کامل بی معنا و بی انگیزه است. بی هدف و بی راستا و جهت است. اصلا آن چیزی که به ما معنا می دهد انسان کامل است تا بگوید به فعلیت من نگاه نکن، نهایت من انسان کامل است.



به همین خاطر شب قدر، شب توجه به انسان کامل و امام است. اصلا ماه مبارک رمضان ماه دست دادن، پیوستن و جهت گیری به سمت امام است. آن هم با دعوتی عام. البته شیطان خیلی سرمایه گذاری می کند و روی این موضوع تمرکز دارد. اینکه فکر کنیم شیطان به سراغ موارد دسته پانزدهم و شانزدهم و بسیار پایین می رود گول زدن خودمان است. شیطان به عزت خدا قسم خورده است که همه آدم ها الا مومنین را اغوا کند. برنامه دارد. هر کسی عقل داشته باشد می فهمد که سر چشمه را گرفته است. مثال بزنم، اگر کسی بخواهد مردم تهران را بیمار کند از سد کرج آب را آلوده می کند. سرچشمه کجاست؟ رابطه انسان با امام. همین را به هم بزند کافی است. رابطه با نقطه آرمانی قطع می شود. وقتی هدف مخدوش شد دیگر هر حرکتی انجام بدهی سرگیجه است. انسانی که سال ها از عمرش می گذرد اما یاد انسان کامل نیست به یاد نقطه نهایی و حقیقت خود نیست.

 
اگر خدا را فراموش کنید خداوند کاری می کند که خود را فراموش کنید. این دو مساله جدا نیست. اگر نتوانست به آن حقیقت برسد، آن وقت مخدوش می کند. مثلا می گویند این که فقط برای شیعه ها و خشونت طلب هاست! جلوتر که می رویم اما متوجه می شویم این لطف و بزرگی خداوند است. همه اش زیبایی است. از این که گذشت شیطان انسان ها را به حسادت وا می دارد. چرا او آری من نه! بسیاری از کسانی که در مقابل حضرت امیر علیه السلام ایستادند از حسادت بود. چرا که می دیدند در صحنه های سخت، صحنه هایی که شجاعت بی نظیر، ابتکار عمل، تدبیر، طراحی و برنامه ریزی نیاز بود، ایشان حضور داشت.

 

روز خیبر به حضرت علی علیه السلام نگاه کنید. همه برای خیبر درمانده اند. به جای اینکه خود را به امام نزدیک کند تا از او تاثیر بگیرد و به او شبیه شود، به حرف شیطان گوش داده که می گوید ببین تو نتوانستی اما او انجام داد! در جنگ احزاب، عمروبن عبدود که حضور داشت، کسی یارای مبارزه با او را نداشت. نهایتا چند نفر به نام از سوی پیامبر( ص) فرا خوانده شدند اما باز هم نرفتند. دیگر چه چیزی بالاتر از اینکه به دستور پیامبر (ص) شهید شوی اما نرفتند. بالاخره که خواهی مرد چه بهتر که در این راه باشد. اما دل بیمار است. شیطان کینه می اندازد. خیال نکنید ما مستثنی هستیم.

 
ماه، ماه پیوستن به انسان کامل است. هر کسی باید خود را دریابد. این اولین ماموریت ماست. هر کسی که خود را دریافت، می تواند دستگیری کند. اما اگر خود را نتواند اصلاح کند چطور می تواند جامعه را اصلاح کند؟ با هزاران ابزار، سایت و خبرگزاری هم نمی تواند کاری کند و تازه ممکن است اغوا کننده هم بشود. سال ۸۴ می گفتند همه نیروها را بردند، کجا بردند؟ این کاخ پوشالی است! می فرماید:” کسانی که سرعت گرفتند محزونت نکنند. خدا به آنها مهلت داده تا گناهانشان را زیاد کنند.” خیال نکنید ظاهر بزرگی دارند. حواست به خودت باشد بزرگ می شوی.

 در کنار همه اینها تلاش هم بکنید. همه کارتان را برای خدا انجام دهید. در این عالم هیچ کس زورش به خدا نمی رسد. آمریکا چه کسی است؟ بمب اتم چیست؟ اوباما کیست؟ خیال می کنند اگر از کنارش رد شدند و او نظری کرد خیلی مهم شدند! نمی دانند او خود اسیر است. تکیه را به کوه و دل را به خدا بدهید. اگر حکمت خدا، جلوه خدا و نور خدا در کسی جاری شود چه کسی حریف اوست؟ همه بساطی که چیده اند کار پنج دقیقه است. برای خدا که کاری ندارد. تمرین کنید، سخت نیست. شیطان سخت جلوه می دهد. گاهی اوقات کار غیر الهی کردن خیلی سخت تر از کار الهی کردن است.

 با دیدن اظهار نظرها، افراد را می توان به دو گروه تقسیم کرد. یک عده اخبار و اطلاعات دقیق را می گیرند و بررسی می کنند و از کنار هم قرار دادن این اطلاعات نتیجه گیری و تحلیل می کنند. برخی بالعکس اند . ابتدا یک چیزی را خیال کرده و بعد تحلیل می کنند. بعد اطلاعات را با آن تطبیق می دهند. دومی خیلی خطرناک است. آن وقت می شود آدم کشی، تکفیر عقاید، نا امنی و… آن موقع به دنبال جعل اخبار راه می افتند. می گویی من این حرف را نزده ام، می گویند نه زده ای یا زده باشی بهتر است! می گویند گفتی اما خودت در جریان نیستی! می خواهند بگویند این فرد بی سواد است. می گوید من شاگرد اول هستم، شاگرد شریف و ام آی تی هستم. می گویند نه تو بی سوادی.

 

یک سناریو از فرد می نویسند بعد حقایق را جعل می کنند. این گرگ بودن است که بنشینند طراحی کنند، و برای تخریب دیگران نقشه بکشند. امیرالمومنین علی علیه السلام خطاب به مالک اشتر می فرماید:” دلت را از عشق مردم پر کن، مبادا کینه ورزی کنی و مردم را مثل طعمه ببینی که بخواهی از هم بدری. آن ها یا هم کیش تو و یا هم جنس تو هستند. اگر رقیب هستید ویژگی های خود را بگو.” امام می فرماید:” اسرار مردم را بپوشان تو به عنوان حاکم خیلی اطلاعات از کارهای شخصی و در خفای مردم داری و با خبر هستی. مبادا این ها را افشا کنی.”

 برخی تجسس می کنند که کسی را رسوا کنند. اینها خوب نیست. چه خبر است؟ فلانی سایت دارد من هم باید داشته باشم! صد میلیارد سایت راه اندازی شود نهایتش چیست؟ باید همه را به برادری و تمرکز بر روی نقاط مشترک دعوت کنیم. باید به نقاط قوت هم نگاه کنیم. اگر به نقاط ضعف هم نگاه کنیم نمی توانیم با هم زندگی کنیم. دیگران و خودمان را به درون توجه دهیم.
 
خدایا همه زشتی ها را زائل کن.
 
همه زیبایی ها را حاکم کن.
 

این ماه رمضان آخرین ماه رمضانی باشد که بدون حضور امام عصر (عج) روزه می گیریم.