اصول‌گرایان می خواهند در بازی بمانند!

اصول‌گرایان در حال چیدن صفحه بازی خود در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده هستند. این جریان سیاسی اما به نظر می‌رسد برای این بازی بر روی نیروهای شناخته شده خود حسابی باز نکرده است و زعمای اصول‌گرا به دنبال سرمایه گذاری بر روی افراد خارج از این جریان است. عده‌ای از روحانی می‌گویند و برخی دیگر احمدی نژاد را نامزد مطلوب می‌دانند و در این میان کسی از قالیباف، حداد عادل، جلیلی و ... صحبت نمی‌کند.

 هم روحانی و هم احمدی نژاد در کارنامه خود سابقه اصول‌گرایی دارند. روحانی که هنوز هم عضو همیشه غایب جامعه روحانیت است، 5 دوره در فهرست اصول‌گرایان( راست‌گرایان دهه 60 و 70) بوده و از این طریق به مجلس راه پیدا کرده است. او حتی در دو مجلس تماما راست‌گرای چهارم و پنجم نایب رئیس ناطق نوری بود. هر چند که مجمع روحانیون مبارز در اولین لیست انتخاباتی خود در کنار نام هاشمی رفسنجانی از حسن روحانی هم حمایت کرد و همین نشان می دهد روحانی هیچ گاه به طور کامل در اردوگاه راست قرار نداشته است.

احمدی نژاد هم قبل از انتخابات سال 88 در دسته اصول‌گرایان تعریف می‌شد. کسی که در جریان دولت اصلاحات از منتقدان این دولت بود و در جریان مجلس ششم هم در فهرست جامعه روحانیت قرار گرفت و به مجلس راه نیافت و در انتخابات ریاست جمهوری سال 84 با حمایت اصول‌گرایان در مرحله اول کمتر از هاشمی رفسنجانی رای آورد ولی در اولین انتخاباتی که به مرحله دوم کشید به ریاست جمهوری رسید.

هر دوی اینها اما از این جریان جدا شدند. روحانی به اصلاح طلبان نزدیک شد و حتی تبدیل به نامزد شماره یک آنان در انتخابات ریاست جمهوری 92 شد و به این واسطه به قدرت رسید و عنوان هفتمین رییس جمهوری ایران را در حالی از آن خود کرد که زمزمه های تغییر ساختار سیاسی از ریاستی به پارلمانی هم در گرفته بود.

احمدی نژاد نیز بعد از به قدرت رسیدن به دلیل اختلاف دیدگاهی که با اصول‌گرایان میانه پیدا کرد، راه خود را از دوستان سابق جدا کرد و گفت خودش یک جریان تازه است و به کمک هیچکس نیاز ندارد. او حتی اعلام کرد در سال 84 بدون کمک اصول‌گرایان به پاستور راه یافته است حال آن که عملا با بخش رادیکال ائتلاف کرده بود.

حالا بعد از این جدایی اصول‌گرایان دوباره به فکر وصل افتاده‌اند. به نظر می‌رسد خود اصول‌گرایان هم به این نتیجه رسیده‌اند که حداقل در انتخابات ریاست جمهوری نامزدهای آنها شانسی در انتخابات ندارند. نه جلیلی، نه قالیباف و نه حداد عادل و یا حتی نو اصول‌گرایانی مانند زاکانی نمی‌توانند آرای مردمی را به خود اختصاص دهند.

آنها می‌خواهند به سمت نامزدهایی بروند که رای دارند و اتفاقا روحانی و احمدی نژاد از این جمله افراد هستند. جریان اصول‌گرا می‌خواهد برای به دست آوردن فردا، گذشته را فراموش کند. آنها به خوبی می‌دانند اگر در انتخابات سال آینده هم شکست بخورند دیگر شانسی برای بقا در سپهر سیاست ایران ندارند و لقب بازنده بزرگ را تا آخر با خود همراه خواهند داشت. آنها سعی می‌کنند با حمایت از نامزدی که شانس بیشتری برای پیروزی دارد چه روحانی باشد چه احمدی نژاد حمایت کنند.

بدین ترتیب می‌توان گفت اصول‌گرایان در انتخابات آینده به دنبال استفاده از یاران قرضی هستند تا پیشاپیش بازنده نباشند و بتوانند بعد از انتخابات سهمی بگیرند و در بازی بمانند.