خود شيفتگی نيز مانند تمام خصيصه هاي شخصيتی می تواند در مواردی سالم و گاهی ناسالم باشد. اگر خود شيفتگی افراد متناسب با واقعيت رشد كرده باشد در اين هنگام می توان گفت فرد خود شيفتگی سالمی دارد.
خود شيفتگی نيز مانند تمام خصيصه هاي شخصيتی می تواند در مواردی سالم و گاهی ناسالم باشد. اگر خود شيفتگی افراد متناسب با واقعيت رشد كرده باشد در اين هنگام می توان گفت فرد خود شيفتگی سالمی دارد.روان شناسان بر این باورند که خود شيفتگی در دو فاز ايده آل سازی و تحسين طلبی نمايان می شود و در تعامل منسجم اين دو فاز رشد می كند.
زمانی كه آرمان و تحسين با يكديگر همنوا و درونی باشند می توان از خود شيفتگی سالم بحث كرد، وقتی كسی هدف دارد، اهدافش دروني است، برای دست يابی به آنها تلاش می كند و در راستای دست يابی به آنها به موفقيت و پيشرفت نائل می شود.
اين فرد، خود شيفتگی نسبتاً سالمي دارد. در اين هنگام، درون اين فرد، بيرون او را می سازد. اين جمله به اين معناست كه خود سازی درونی سبب می شود فرد، مورد پسند ديگران نيز رفتار كند. او برای دل خودش نه رضايت ديگران حفظ ظاهر می كند. حال كسی را تصور كنيد كه درونی تو خالی دارد ول در صدد كسب بيرونی ايده آل است. او دائماً مورد پسند ديگران رفتار می كند تا امتياز كسب كرده و پيشرفت كند.
در اين هنگام تقويت و تشويق اين افراد سبب می شود تا ابد، وابسته و تو خالی بمانند. آنها ظاهری جامعه پسند و درونی پر از هيجانات سركوب شده دارند. براي اينكه متوجه نارسيسيزم ناسالم شويم كافيست به دل خود رجوع كنيم تا چه حد تصوری كه ديگران از ما دارند با تصوری كه خودمان از خودمان داريم متفاوت است.
گاهی در خفا افراد آنچنان از خود بيزارند كه لحظه ای تاب و توان تنها شدن و مواجهه با خود را ندارند. يكي شدن آرمان و تحسين يعنی يكی شدن اهداف درونی با ظاهر بيرونی كه خود به خود سبب جلب توجه و كسب تحسين می شود.
منبع : آستان
ارسال نظر
